Waarom de artikelen van confederatie faalden

De Articles of Confederation vestigde de eerste regeringsstructuur die de 13 koloniën verenigde die in de Amerikaanse revolutie hadden gevochten. In feite creëerde dit document de structuur voor de confederatie van deze nieuw geslagen 13 staten. Na vele pogingen van verschillende afgevaardigden naar het Continentale Congres, vormde een ontwerp van John Dickinson uit Pennsylvania de basis voor het definitieve document, dat in 1777 werd aangenomen. De artikelen gingen in werking op 1 maart 1781, immers, 13 staten hadden geratificeerd hen. De artikelen van de Confederatie duurden tot 4 maart 1789, toen ze werden vervangen door de Amerikaanse grondwet. Dus waarom zijn de artikelen van de Confederatie al na acht jaar mislukt??

Als reactie op de wijdverbreide antipathie jegens een sterke centrale overheid, hielden de artikelen van de federatie de nationale overheid zwak en stelden de staten in staat zo onafhankelijk mogelijk te zijn. Maar bijna zodra de artikelen van kracht werden, werden problemen met deze aanpak duidelijk. 

Sterke staten, zwakke centrale overheid

Het doel van de Articles of Confederation was om een ​​confederatie van staten te creëren waarbij elke staat "zijn soevereiniteit, vrijheid en onafhankelijkheid, en elke macht, jurisdictie en recht behield ... niet ... uitdrukkelijk aan de Verenigde Staten in congres bijeengebracht". 

Elke staat was zo onafhankelijk mogelijk binnen de centrale regering van de Verenigde Staten, die alleen verantwoordelijk was voor de gemeenschappelijke verdediging, de veiligheid van de vrijheden en het algemene welzijn. Het congres zou verdragen kunnen sluiten met buitenlandse naties, de oorlog kunnen verklaren, een leger en marine kunnen onderhouden, een postdienst kunnen opzetten, inheemse Amerikaanse zaken kunnen beheren en muntengeld. Maar het Congres kon geen belastingen heffen of de handel reguleren. Vanwege de wijdverbreide angst voor een sterke centrale regering op het moment dat ze werden geschreven en sterke loyaliteit tussen Amerikanen ten opzichte van hun eigen staat in tegenstelling tot enige nationale regering tijdens de Amerikaanse revolutie, hielden de artikelen van de federatie met opzet de nationale overheid zo zwak mogelijk en de verklaart zo onafhankelijk mogelijk. Dit leidde echter tot veel van de problemen die duidelijk werden zodra de artikelen van kracht werden. 

Prestaties

Ondanks hun aanzienlijke tekortkomingen hebben de nieuwe Verenigde Staten volgens de artikelen van de Confederatie de Amerikaanse revolutie tegen de Britten gewonnen en hun onafhankelijkheid veiliggesteld; met succes onderhandeld over een einde aan de Revolutionaire Oorlog met het Verdrag van Parijs in 1783; en vestigde de nationale afdelingen buitenlandse zaken, oorlog, marine en schatkist. Het Continentale Congres sloot ook een verdrag met Frankrijk in 1778, nadat de Statuten door het Congres waren aangenomen, maar voordat ze door alle staten waren geratificeerd.

Zwakke punten

De zwakke punten van de Articles of Confederation zouden snel leiden tot problemen waarvan de Founding Fathers zich realiseerden dat deze niet kunnen worden verholpen onder de huidige regeringsvorm. Veel van deze kwesties kwamen aan de orde tijdens het Annapolis-congres van 1786. Deze omvatten het volgende: 

• Elke staat had slechts één stem in het Congres, ongeacht de grootte.
• Het congres was niet bevoegd om te belasten.
• Het congres had niet de macht om buitenlandse handel en handel tussen staten te reguleren.
• Er was geen uitvoerende macht om door het Congres aangenomen handelingen af ​​te dwingen.
• Er was geen nationale rechtbank of gerechtelijk bijkantoor.
• Voor wijzigingen van de statuten was unanieme stemming vereist.
• Wetten vereiste een 9/13 meerderheid om in het Congres te slagen.
• Staten kunnen tarieven heffen op goederen van andere staten.

Volgens de artikelen van de Confederatie beschouwde elke staat zijn eigen soevereiniteit en macht als primordiaal voor het nationale goed. Dit leidde tot veelvuldige ruzies tussen de staten. Bovendien zouden de staten niet bereidwillig geld geven om de nationale overheid financieel te ondersteunen.

De nationale regering was machteloos om alle handelingen af ​​te dwingen die het Congres heeft aangenomen. Verder begonnen sommige staten afzonderlijke overeenkomsten te sluiten met buitenlandse regeringen. Bijna elke staat had zijn eigen leger, milities genoemd. Elke staat drukte zijn eigen geld. Dit, samen met problemen met de handel, betekende dat er geen stabiele nationale economie was. 

In 1786 vond de opstand van Shays plaats in het westen van Massachusetts als een protest tegen de oplopende schulden en economische chaos. De nationale regering was echter niet in staat om een ​​gecombineerde militaire macht onder de staten te verzamelen om de opstand te helpen onderdrukken, wat een ernstige zwakte in de structuur van de artikelen van de Confederatie duidelijk maakte..

Bijeenkomst van het Verdrag van Philadelphia

Toen de economische en militaire zwakke punten aan het licht kwamen, vooral na de opstand van Shays, begonnen Amerikanen om wijzigingen in de artikelen te vragen. Hun hoop was om een ​​sterkere nationale regering te creëren. Aanvankelijk kwamen sommige staten bijeen om samen hun handels- en economische problemen aan te pakken. Toen echter meer staten geïnteresseerd raakten in het veranderen van de artikelen en het nationale gevoel werd versterkt, vond op 25 mei 1787 in Philadelphia een bijeenkomst plaats. Dit werd het Constitutionele Verdrag. Het werd al snel duidelijk dat veranderingen niet zouden werken, en in plaats daarvan moesten de hele artikelen van de federatie worden vervangen door een nieuwe Amerikaanse grondwet die de structuur van de nationale overheid zou dicteren.