Waarom Mozart niet werd begraven in het graf van Pauper

Iedereen kent wonderkind en muzikaal groot Mozart aller tijden brandde helder, stierf jong en was arm genoeg om begraven te worden in het graf van een bedelaar, toch? Dit einde verschijnt op veel plaatsen. Helaas is er een probleem - dit is niet waar. Mozart ligt ergens begraven op de begraafplaats St. Marx in Wenen, en de exacte locatie is onbekend; het huidige monument en "graf" zijn het resultaat van een weloverwogen gok. De omstandigheden van de begrafenis van de componist en het ontbreken van een bepaald graf hebben geleid tot grote verwarring, waaronder de algemene overtuiging dat Mozart in een massagraf voor paupers werd gedumpt. Deze visie komt voort uit een verkeerde interpretatie van begrafenispraktijken in het achttiende-eeuwse Wenen, dat niet erg interessant klinkt, maar de mythe verklaart.

Begrafenis van Mozart

Mozart stierf op 5 december 1791. Uit gegevens blijkt dat hij in een houten kist was verzegeld en samen met 4-5 andere mensen in een complot was begraven; een houten marker werd gebruikt om het graf te identificeren. Hoewel dit het soort begrafenis is dat moderne lezers kunnen associëren met armoede, was het in die tijd de standaardpraktijk voor gezinnen met een gemiddeld inkomen. Het begraven van groepen mensen in één graf was georganiseerd en waardig, sterk verschillend van de beelden van grote open kuilen die nu synoniem zijn met de term "massagraf".

Mozart is misschien niet rijk gestorven, maar vrienden en bewonderaars kwamen zijn weduwe te hulp om haar te helpen schulden en begrafeniskosten te betalen. Grote graven en grote begrafenissen werden in deze periode afgeraden in Wenen, vandaar de eenvoudige begrafenis van Mozart, maar een kerkdienst werd zeker ter ere van hem gehouden. Hij werd begraven zoals een man van zijn sociale status in die tijd zou zijn geweest.

Het graf wordt verplaatst

Op dit punt had Mozart een graf; in de loop van de volgende 5-15 jaar werd echter "zijn" complot uitgegraven om plaats te maken voor meer begrafenissen. De botten werden opnieuw begraven, mogelijk verpletterd om hun grootte te verkleinen; bijgevolg ging de positie van het graf van Mozart verloren. Nogmaals, moderne lezers kunnen deze activiteit associëren met de behandeling van de graven van pauper, maar het was gebruikelijk. Sommige historici hebben gesuggereerd dat het verhaal van Mozarts 'pauper's begrafenis' eerst werd aangemoedigd, zo niet gedeeltelijk begonnen, door de weduwe van de componist, Constanze, die het verhaal gebruikte om publieke belangstelling te wekken voor het werk van haar man en haar eigen uitvoeringen ervan. Er was weinig ruimte voor graf, een probleem waar gemeenten zich nog steeds zorgen over moeten maken, en mensen kregen een paar jaar een graf en verhuisden vervolgens naar een kleiner gebied voor alle doeleinden. Dit werd niet gedaan omdat iemand in de graven arm was.

Mozarts schedel?

Er is echter een laatste wending. In het begin van de twintigste eeuw kreeg het Salzburg Mozarteum een ​​nogal morbide gave: de schedel van Mozart. Er werd beweerd dat een grafdelver de schedel had gered tijdens de "reorganisatie" van het graf van de componist. Hoewel wetenschappelijk onderzoek niet heeft kunnen bevestigen of ontkennen dat het bot van Mozart is, is er voldoende bewijs op de schedel om een ​​doodsoorzaak (chronisch hematoom) te bepalen, die consistent zou zijn met de symptomen van Mozart vóór de dood. Verschillende medische theorieën over de precieze oorzaak van de ondergang van Mozart - een ander groot mysterie rondom hem - zijn ontwikkeld met behulp van de schedel als bewijs. Het mysterie van de schedel is echt; het mysterie van het graf van de bedelaar is opgelost.