Wat zijn aanhangsels, voorvoegsels en achtervoegsels in Engelse grammatica?

In de Engelse grammatica en morfologie is een affix een woordelement dat aan een basis of root kan worden gekoppeld om een ​​nieuw woord of een nieuwe vorm van het woord te vormen, meestal als voorvoegsel of achtervoegsel. Simpel gezegd, een affix is ​​een groep letters die meestal aan het begin of het einde van een basiswoord wordt toegevoegd en die de betekenis van het woord kan veranderen.

Zoals hun namen met zich meebrengen, zijn voorvoegsels zoals pre-, re en trans- gehecht aan het begin van woorden zoals voorspellen, reactiveren en transactie, terwijl achtervoegsels als -ism, -ate en -ish zijn bevestigd aan de uiteinden van woorden zoals socialisme, uitroeien en kinderachtig. In zeldzame gevallen kan een affix worden toegevoegd aan het midden van een woord en wordt daarom een ​​infix genoemd, die voorkomt in woorden als cupful en voorbijgangers, waarbij de extra "-s-" affix de woorden cupful en voorbijganger vermenigvuldigt en dus verandert hun vorm.

Wat is een voorvoegsel?

Een voorvoegsel is een letter of groep letters die aan het begin van een woord is bevestigd en die de betekenis ervan gedeeltelijk aangeeft, zoals voorbeelden als "anti" om tegen te betekenen, "co" om te betekenen met, "mis" om verkeerd te betekenen of slecht, en "trans-" betekent overdwars.

De meest voorkomende voorvoegsels in het Engels zijn die voor ontkenning zoals "a-" in het woord aseksueel, "in-" in het woord niet in staat en "un-" in het woord ongelukkig. Deze ontkenningen veranderen onmiddellijk de betekenis van de woorden waaraan ze worden toegevoegd, maar sommige voorvoegsels veranderen alleen de vorm. Het woord voorvoegsel bevat zelf het voorvoegsel pre-, wat eerder betekent, en het basiswoord fix, wat betekent vastmaken of plaatsen. Het woord zelf betekent dus 'vóór plaatsen'.

Voorvoegsels zijn gebonden morfemen, wat betekent dat ze niet alleen kunnen staan. Over het algemeen, als een groep letters een voorvoegsel is, kan dit niet ook een woord zijn. Voorvoegsel, of het toevoegen van een voorvoegsel aan een woord, is echter een gebruikelijke manier om nieuwe woorden in het Engels te vormen.

Wat is een achtervoegsel?

Een achtervoegsel is een letter of een groep letters die aan het einde van een woord of root wordt toegevoegd, waarvan de basisvorm dient om een ​​nieuw woord te vormen of als een buigzaam einde fungeert. Het woord achtervoegsel komt uit het Latijn, 'om eronder te bevestigen'.

Er zijn twee primaire typen achtervoegsels in het Engels:

• Derivationeel, zoals de toevoeging van "-ly" aan een bijvoeglijk naamwoord om een ​​bijwoord te vormen, dat aangeeft welk type woord het is.
• Inflectioneel, zoals de toevoeging van "-s" aan een zelfstandig naamwoord om een ​​meervoud te vormen dat iets vertelt over het grammaticale gedrag van het woord.

Verschil tussen affixes en samengestelde woorden

Affixes zijn gebonden morfemen, wat betekent dat ze niet alleen kunnen staan. Als een groep letters een affix is, kan dit meestal ook geen woord zijn. Het boek van Michael Quinion uit 2002, "Ologies and Isms: Word Beginnings and Endings", verklaart echter het belang van deze affixes voor de Engelse taal en het steeds evoluerende gebruik ervan.

Hoewel redelijk vergelijkbaar met verbindingen - die twee woorden combineren met afzonderlijke betekenissen om een ​​nieuw woord met een nieuwe betekenis te vormen - moeten aan andere woorden worden gehecht om betekenis op zichzelf te hebben, zegt Quinion.

Toch kunnen affixes vaak in clusters worden gestapeld om veel eenvoudiger complexe woorden te maken dan verbindingen, zoals David Crystal in zijn boek uit 2006 verklaart: "How Language Works." Hij gebruikt het voorbeeld van natie, die kan worden nationaal net zoals nationaliseren, het nationaliseren, of denationalisatie.

Bron

Crystal, David. "Hoe taal werkt: hoe baby's babbelen, woorden veranderen van betekenis en talen leven of sterven." 10/16/07 editie, Avery, 1 november 2007.

Quinion, Michael. "Ologies and Isms: A Dictionary of Word Beginsings and Endings." Oxford Quick Reference, Oxford University Press, 17 november 2005.