In de Verenigde Staten werden vrouwelijke piloten opgeleid om niet-gevechtsmissies te vliegen om mannelijke piloten vrij te maken voor gevechtsmissies. Ze brachten vliegtuigen van de fabrieken naar militaire bases en deden uiteindelijk veel meer - inclusief het vliegen van nieuwe vliegtuigen zoals de B-29, om mannelijke piloten te bewijzen dat deze niet zo moeilijk te vliegen waren als de mannen dachten!
Ruim voordat de Tweede Wereldoorlog op handen was, hadden vrouwen hun sporen verdiend als piloten. Amelia Earhart, Jacqueline Cochran, Nancy Harkness Love, Bessie Coleman en Harriet Quimby waren slechts enkele van de vrouwelijke recordhouders in de luchtvaart.
In 1939 mochten vrouwen deelnemen aan het Civilian Pilot Training Program, een programma om studenten op te leiden om te vliegen, met het oog op nationale defensie. Maar vrouwen werden door quota beperkt tot één vrouw voor elke tien mannen in het programma.
Jackie Cochran en Nancy Harkness Love stelden afzonderlijk het gebruik door vrouwen van het leger voor. Cochran lobbyde bij Eleanor Roosevelt en schreef een brief uit 1940 waarin werd aangedrongen op de oprichting van een vrouwendivisie van de luchtmacht, met name voor veerboten van fabrieken naar militaire bases.
Zonder een dergelijk Amerikaans programma ter ondersteuning van de geallieerden bij hun oorlogsinspanning, sloten Cochran en 25 andere Amerikaanse vrouwelijke piloten zich aan bij de British Air Transportation Auxiliary. Kort daarna slaagde Nancy Harkness Love erin het Women's Auxiliary Ferrying Squadron (WAFS) te vestigen en werden een paar vrouwen aangenomen. Jackie Cochran keerde terug om het Women's Flying Training Detachment (WFTD) op te richten.
Op 5 augustus 1943 fuseerden deze twee inspanningen - WAFS en WFTD - tot de Women Airforce Service Pilots (WASP), met Cochran als directeur. Meer dan 25.000 vrouwen hebben gesolliciteerd - met eisen waaronder een vliegbrevet en vele uren ervaring. De eerste klas studeerde af op 17 december 1943. De vrouwen moesten hun eigen weg betalen naar het trainingsprogramma in Texas. Een totaal van 1830 werd geaccepteerd voor training en 1074 vrouwen studeerden af tijdens hun bestaan, plus 28 WAFS. De vrouwen werden opgeleid "op de manier van het leger" en hun slagingspercentage was vergelijkbaar met dat voor mannelijke militaire piloten.
De WASP is nooit gemilitariseerd en degenen die als WASP dienden, werden als ambtenaren beschouwd. Er was veel oppositie tegen het WASP-programma in de pers en in het Congres. Generaal Henry "Hap" Arnold, commandant van de Amerikaanse luchtmacht, steunde eerst het programma en ontbond het daarna. De WASP werd op 20 december 1944 gedeactiveerd en had ongeveer 60 miljoen mijlen gevlogen. Achtendertig WASP werden gedood, waaronder enkele tijdens de training.
Records van WASP werden geclassificeerd en verzegeld, dus historici minimaliseerden of negeerden de vrouwelijke piloten. In 1977 - hetzelfde jaar dat de luchtmacht haar eerste post-WASP vrouwelijke piloten afstudeerde - verleende het Congres de veteranenstatus aan degenen die als WASP hadden gediend, en in 1979 gaven ze officiële eervolle ontladingen af.
Wings Across America is een project om herinneringen van WASP op te nemen.
Notitie: WASP is het juiste gebruik, zelfs in het meervoud van het programma. WASP's zijn onjuist, omdat de "P" staat voor "Piloten", dus het is al meervoud.