Vorige pagina | Vietnamoorlog 101
Met het mislukken van het Paasoffensief van 1972, maakte de Noord-Vietnamese leider Le Duc Tho zich zorgen dat zijn natie geïsoleerd zou kunnen raken als het beleid van president Richard Nixon om de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en zijn bondgenoten, de Sovjetunie en China te verzachten. Als zodanig verslapte hij de positie van het Noorden in de lopende vredesonderhandelingen en verklaarde dat de Zuid-Vietnamese regering aan de macht kon blijven omdat de twee partijen een permanente oplossing zochten. In reactie op deze verandering begon Nixons nationale beveiligingsadviseur, Henry Kissinger, in oktober geheime gesprekken met Tho.
Na tien dagen waren deze succesvol en werd een concept vredesdocument opgesteld. Boos omdat hij buitengesloten was van de gesprekken, eiste de Zuid-Vietnamese president Nguyen Van Thieu grote wijzigingen in het document en sprak zich uit tegen de voorgestelde vrede. In reactie hierop publiceerden de Noord-Vietnamezen de details van de overeenkomst en stopten de onderhandelingen. Gevoel dat Hanoi had geprobeerd hem in verlegenheid te brengen en hen terug te dwingen de tafel, beval Nixon het bombardement op Hanoi en Haiphong eind december 1972 (operatie Linebacker II). Op 15 januari 1973 kondigde Nixon, na druk uit te oefenen op Zuid-Vietnam om de vredesovereenkomst te accepteren, het einde van de offensieve operaties tegen Noord-Vietnam aan.
De vredesakkoorden van Parijs die het conflict beëindigden, werden op 27 januari 1973 ondertekend en werden gevolgd door de terugtrekking van de resterende Amerikaanse troepen. De voorwaarden van de akkoorden riepen op tot een volledig staakt-het-vuren in Zuid-Vietnam, stelden Noord-Vietnamese troepen in staat het door hen veroverde grondgebied te behouden, bevrijdden Amerikaanse krijgsgevangenen en riepen beide partijen op een politieke oplossing voor het conflict te vinden. Om een duurzame vrede te bereiken, werkten de regering van Saigon en Vietcong aan een duurzame regeling die zou leiden tot vrije en democratische verkiezingen in Zuid-Vietnam. Als verleiding voor Thieu bood Nixon Amerikaanse luchtmacht aan om de vredesvoorwaarden te handhaven.
Nu de Amerikaanse troepen het land uit waren, stond Zuid-Vietnam alleen. Hoewel de vredesakkoorden van Parijs van kracht waren, ging het vechten door en in januari 1974 verklaarde Thieu publiekelijk dat de overeenkomst niet langer van kracht was. Het volgende jaar verslechterde de situatie met de val van Richard Nixon als gevolg van Watergate en de goedkeuring van de Foreign Assistance Act van 1974 door het Congres die alle militaire hulp aan Saigon afsneed. Deze wet heeft de dreiging van luchtaanvallen opgeheven als Noord-Vietnam de voorwaarden van de akkoorden zou overtreden. Kort na het passeren van de wet begon Noord-Vietnam een beperkt offensief in de provincie Phuoc Long om het besluit van Saigon te testen. De provincie viel snel en Hanoi zette de aanval in.
Verrast door het gemak van hun opmars, tegen grotendeels incompetente ARVN-troepen, stormden de Noord-Vietnamezen door het zuiden en bedreigden Saigon. Toen de vijand naderde, beval president Gerald Ford de evacuatie van Amerikaans personeel en ambassadepersoneel. Daarnaast zijn inspanningen gedaan om zoveel mogelijk vriendelijke Zuid-Vietnamese vluchtelingen te verwijderen. Deze missies werden volbracht door Operations Babylift, New Life en Frequent Wind in de weken en dagen voordat de stad viel. Noord-Vietnamese troepen vorderden snel op 30 april 1975 en veroverden Saigon uiteindelijk. Zuid-Vietnam gaf zich dezelfde dag over. Na dertig jaar conflicten was Ho Chi Minh's visie op een verenigd, communistisch Vietnam gerealiseerd.
Tijdens de Vietnam-oorlog leden de Verenigde Staten 58.119 doden, 153.303 gewonden en 1.948 vermisten in actie. Het aantal slachtoffers in de Republiek Vietnam wordt geschat op 230.000 doden en 1.169.763 gewonden. Gecombineerd leden het Noord-Vietnamese leger en de Viet Cong ongeveer 1.100.000 doden in actie en een onbekend aantal gewonden. Naar schatting zijn tussen de 2 en 4 miljoen Vietnamese burgers gedood tijdens het conflict.
Vorige pagina | Vietnamoorlog 101