Shakespeare's behandeling van liefde in "Much Ado About Nothing" verschilt van zijn andere romantische komedies. Natuurlijk deelt het hetzelfde stagy plot, dat eindigt met de minnaars die eindelijk samenkomen, maar Shakespeare bespot ook de conventies van hoofse liefde die destijds populair waren.
Hoewel het huwelijk van Claudio en Hero centraal staat in de plot, is hun 'liefde op het eerste gezicht'-type relatie de minst interessante in het stuk. In plaats daarvan wordt de aandacht van het publiek gevestigd op het onromantische gebrabbel van Benedick en Beatrice. Deze relatie lijkt geloofwaardiger en duurzamer omdat ze zijn geschilderd als een match van intellectuele gelijken en niet verliefd op elkaar worden op basis van oppervlakkigheid.
Door deze twee verschillende soorten liefde te contrasteren, weet Shakespeare plezier te maken in de conventies van hoofse, romantische liefde. Claudio gebruikt zeer gekunstelde taal wanneer het over liefde spreekt, die wordt ondermijnd door het geklets van Benedick en Beatrice: "Kan de wereld zo'n juweel kopen?" Zegt Claudio van Hero. “Mijn lieve dame minachting! Leef je nog? 'Zegt Benedick van Beatrice.
Als publiek worden we verondersteld de frustratie van Benedick te delen met Claudio's transparante, pompeuze retoriek van liefde: "Hij was gewoon om duidelijk en doelgericht te spreken, als een eerlijke man en een soldaat ... Zijn woorden zijn een zeer fantastisch banket, net zo veel vreemde gerechten. "
Zoals de titel suggereert, is er in het spel tenslotte heel veel ophef, als Claudio niet zo onstuimig was, zou Don John's nogal zwakke plan om de reputatie van Don Pedro te ruïneren en het huwelijk van Claudio en Hero te verstoren niet hebben überhaupt gewerkt. Wat de plot zo ingewikkeld maakt, is het gebruik van bedrog overal, via bedrog, leugens, geschreven berichten, afluisteren en spionage. Toen het stuk werd opgevoerd, zou het publiek hebben begrepen dat de titel ook een woordspeling is over 'noteren', of oplettend zijn, en zelfs het thema misleiding in de titel brengen. (Men denkt dat de woorden destijds al op dezelfde manier zijn uitgesproken.)
Het meest voor de hand liggende voorbeeld van bedrog is wanneer Don John Hero valselijk lastert voor zijn eigen onheil, dat wordt tegengegaan door het plan van de broeder om te doen alsof Hero dood is. De manipulatie van Hero van beide kanten geeft haar een passief karakter gedurende het hele spel. Ze doet heel weinig en wordt een interessant personage alleen door het bedrog van het andere personage.
Misleiding wordt ook gebruikt als een goede kracht in het spel, zoals in de scènes van Beatrice en Benedick waar ze gesprekken afluisteren. Hier wordt het apparaat gebruikt voor een geweldig komisch effect en om de twee geliefden te manipuleren om elkaar te accepteren. Het gebruik van misleiding in hun verhaallijn is noodzakelijk omdat het de enige manier is waarop ze kunnen worden overtuigd om liefde in hun leven toe te laten. Anders gezegd, het thema kan ook een van perceptie worden genoemd, of hoe waarheid kan verschillen van de werkelijkheid. Beide paren moeten de ware aard van hun geliefde ontdekken.
Het is interessant dat alle karakters van "Much Ado" zo bereid zijn om bedrogen te worden: Claudio houdt niet op om de acties van Don John te vermoeden, zowel Benedick als Beatrice zijn bereid om hun wereldbeeld volledig te veranderen nadat ze dingen over elkaar hebben gehoord, en Claudio is bereid om met een complete vreemdeling te trouwen om Leonato te sussen. Maar nogmaals, het is een luchtige Shakespeare-komedie.