Het verdrag van Guadalupe Hidalgo

In september 1847 eindigde de Mexicaans-Amerikaanse oorlog in wezen toen het Amerikaanse leger Mexico City veroverde na de Slag om Chapultepec. Met de Mexicaanse hoofdstad in Amerikaanse handen, namen diplomaten de leiding en schreven in de loop van een paar maanden het Verdrag van Guadalupe Hidalgo op, dat het conflict beëindigde en enorme Mexicaanse gebieden aan de VS overdroeg voor $ 15 miljoen en vergeving van bepaalde Mexicaanse schulden. Het was een staatsgreep voor de Amerikanen, die een aanzienlijk deel van hun huidige nationale grondgebied veroverden, maar een ramp voor de Mexicanen die ongeveer de helft van hun nationale grondgebied zagen weggeven.

De Mexicaans-Amerikaanse oorlog

De oorlog brak uit in 1846 tussen Mexico en de VS. Er waren veel redenen waarom, maar de belangrijkste waren de aanhoudende Mexicaanse wrok over het verlies van Texas in 1836 en het verlangen van de Amerikanen naar de noordwestelijke landen van Mexico, waaronder Californië en New Mexico. Dit verlangen om de natie uit te breiden naar de Stille Oceaan werd "Manifest Destiny" genoemd. De VS vielen Mexico op twee fronten binnen: vanuit het noorden door Texas en vanuit het oosten via de Golf van Mexico. De Amerikanen stuurden ook een kleiner leger van verovering en bezetting naar de westelijke gebieden die ze wilden verwerven. De Amerikanen wonnen elke grote verloving en hadden zich in september 1847 aan de poorten van Mexico-Stad zelf geduwd.

De val van Mexico-stad:

Op 13 september 1847 namen de Amerikanen, onder bevel van generaal Winfield Scott, het fort in Chapultepec en de poorten naar Mexico City: ze waren dichtbij genoeg om mortierrondes af te vuren naar het hart van de stad. Het Mexicaanse leger onder generaal Antonio Lopez de Santa Anna verliet de stad: hij zou later (tevergeefs) proberen de Amerikaanse bevoorradingslijnen naar het oosten nabij Puebla af te snijden. De Amerikanen namen de controle over de stad over. Mexicaanse politici, die eerder alle Amerikaanse pogingen tot diplomatie hadden geblokkeerd of afgewezen, waren klaar om te praten.

Nicholas Trist, diplomaat

Enkele maanden eerder had de Amerikaanse president James K. Polk diplomaat Nicholas Trist gestuurd om zich bij de strijdkrachten van generaal Scott te voegen, waardoor hij de autoriteit kreeg om een ​​vredesovereenkomst te sluiten wanneer de tijd rijp was en hem op de hoogte bracht van de Amerikaanse eisen: een groot deel van het noordwesten van Mexico. Trist probeerde herhaaldelijk de Mexicanen in 1847 te betrekken, maar het was moeilijk: de Mexicanen wilden geen land weggeven en in de chaos van de Mexicaanse politiek leken regeringen wekelijks te komen en te gaan. Tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog zouden zes mannen president van Mexico zijn: het presidentschap zou negen keer van eigenaar wisselen.

Trist Verblijven in Mexico

Polk, teleurgesteld in Trist, herinnerde hem eind 1847. Trist kreeg zijn bevelen om in november terug te keren naar de VS, net toen Mexicaanse diplomaten serieus met de Amerikanen begonnen te onderhandelen. Hij was klaar om naar huis te gaan toen een aantal collega-diplomaten, waaronder Mexicaanse en Britse, hem ervan overtuigde dat vertrekken een vergissing zou zijn: de fragiele vrede duurt misschien niet de weken die nodig zijn om aan te komen. Trist besloot te blijven en ontmoette Mexicaanse diplomaten om een ​​verdrag uit te werken. Ze ondertekenden het pact in de Guadalupe-basiliek in de stad Hidalgo, genoemd naar de oprichter van Mexico, vader Miguel Hidalgo y Costilla, en die het verdrag zijn naam zou geven.

Het verdrag van Guadalupe Hidalgo

Het Verdrag van Guadalupe Hidalgo (waarvan de volledige tekst te vinden is in de onderstaande links) was bijna precies waar president Polk om had gevraagd. Mexico heeft heel Californië, Nevada en Utah en delen van Arizona, New Mexico, Wyoming en Colorado afgestaan ​​aan de VS in ruil voor $ 15 miljoen dollar en vergeving van ongeveer $ 3 miljoen meer aan eerdere schulden. Het verdrag vestigde de Rio Grande als de grens van Texas: dit was een plakkerig onderwerp in eerdere onderhandelingen. Mexicanen en indianen die in die landen wonen, hebben gegarandeerd hun rechten, eigendommen en bezittingen behouden en kunnen desgewenst na een jaar Amerikaans staatsburger worden. Ook zouden toekomstige conflicten tussen de twee landen worden beslecht door arbitrage, niet door oorlog. Het werd goedgekeurd door Trist en zijn Mexicaanse tegenhangers op 2 februari 1848.

Goedkeuring van het Verdrag

President Polk was woedend over de weigering van Trist om zijn plicht op te geven: niettemin was hij tevreden met het verdrag, dat hem alles gaf waar hij om had gevraagd. Hij gaf het door aan het Congres, waar het werd opgehouden door twee dingen. Sommige noordelijke congresleden probeerden de "Wilmot Proviso" toe te voegen die zou verzekeren dat de nieuwe gebieden slavernij niet toestonden: deze eis werd later weggenomen. Andere congresleden wilden in de overeenkomst nog meer grondgebied afstaan ​​(sommigen eisten heel Mexico!). Uiteindelijk waren deze congresleden overstemd en keurde het congres het verdrag (met een paar kleine wijzigingen) goed op 10 maart 1848. De Mexicaanse regering volgde op 30 mei en de oorlog was officieel voorbij.

Implicaties van het Verdrag van Guadalupe Hidalgo

Het verdrag van Guadalupe Hidalgo was een bonanza voor de Verenigde Staten. Niet sinds de Louisiana Purchase zoveel nieuw territorium aan de VS had toegevoegd. Het zou niet lang duren voordat duizenden kolonisten hun weg naar de nieuwe landen begonnen te vinden. Om het nog zoeter te maken, werd goud kort daarna ontdekt in Californië: het nieuwe land zou zichzelf bijna onmiddellijk terugbetalen. Helaas werden die artikelen van het verdrag die de rechten garandeerden van Mexicanen en indianen die in de afgestemde landen woonden, vaak genegeerd door Amerikanen die naar het westen trokken: velen van hen verloren hun land en rechten en sommige kregen pas decennia later officieel burgerschap.

Voor Mexico was het een andere zaak. Het Verdrag van Guadalupe Hidalgo is een nationale schaamte: het laagtepunt van een chaotische tijd waarin generaals, politici en andere leiders hun eigen belangen boven die van de natie stellen. De meeste Mexicanen weten alles van het verdrag en sommigen zijn er nog steeds boos over. Wat hen betreft hebben de VS die landen gestolen en het verdrag heeft het net officieel gemaakt. Tussen het verlies van Texas en het Verdrag van Guadalupe Hidalgo verloor Mexico in twaalf jaar 55 procent van zijn land.

Mexicanen hebben gelijk dat ze verontwaardigd zijn over het verdrag, maar in werkelijkheid hadden de Mexicaanse ambtenaren destijds weinig keus. In de VS was er een kleine maar vocale groep die veel meer territorium wenste dan het verdrag voorschreef (meestal delen van Noord-Mexico die tijdens het begin van de oorlog door generaal Zachary Taylor waren veroverd: sommige Amerikanen vonden dat van verovering "die landen moeten worden opgenomen). Sommigen, waaronder verschillende congresleden, wilden heel Mexico! Deze bewegingen waren goed bekend in Mexico. Sommige Mexicaanse functionarissen die het verdrag hebben ondertekend, voelden vast dat ze het gevaar liepen veel meer te verliezen door er niet mee in te stemmen.

De Amerikanen waren niet het enige probleem van Mexico. Boerengroepen over het hele land hadden gebruik gemaakt van de strijd en chaos om grote gewapende opstanden en opstanden te veroorzaken. De zogenaamde Kaste-oorlog van Yucatan zou het leven van 200.000 mensen in 1848 opeisen: de mensen van Yucatan waren zo wanhopig dat ze de VS smeekten in te grijpen en bood aan zich vrijwillig bij de VS aan te sluiten als ze de regio bezetten en het geweld beëindigden (de VS geweigerd). Kleinere opstanden waren uitgebroken in verschillende andere Mexicaanse staten. Mexico moest de VS eruit halen en zijn aandacht richten op deze binnenlandse strijd.

Bovendien waren de westelijke landen in kwestie, zoals Californië, New Mexico en Utah, al in Amerikaanse handen: ze waren binnengevallen en al vroeg in de oorlog ingenomen en er was al een kleine maar belangrijke Amerikaanse strijdkracht aanwezig. Gezien het feit dat die gebieden al verloren waren, was het dan niet beter om er op zijn minst een soort financiële vergoeding voor te krijgen? Militaire herovering was uitgesloten: Mexico was in tien jaar niet in staat Texas opnieuw te veroveren en het Mexicaanse leger was in duigen na de rampzalige oorlog. De Mexicaanse diplomaten hebben waarschijnlijk de best mogelijke deal gekregen onder de gegeven omstandigheden.

bronnen

Eisenhower, John S. D. "So Far From God: The U. S. War With Mexico, 1846-1848." Paperback, University of Oklahoma Press, 15 september 2000.

Henderson, Timothy J. "Een glorieuze nederlaag: Mexico en zijn oorlog met de Verenigde Staten." 1e editie, Hill and Wang, 13 mei 2008.

Wheelan, Joseph. "Binnenvallend Mexico: Amerika's continentale droom en de Mexicaanse oorlog, 1846-1848." Hardcover, 1e editie Carroll & Graf Ed, Carroll & Graf, 15 februari 2007.