'De tweede feministische golf'

Het artikel "The Second Feminist Wave" van Martha Weinman Lear verscheen in The New York Times Magazine op 10 maart 1968. Bovenaan de pagina stond een ondertitelvraag: "Wat willen deze vrouwen?" Het artikel van Martha Weinman Lear bood enkele antwoorden op die vraag, een vraag die nog decennia later zou worden gesteld door een publiek dat blijft bestaan ​​in een misverstand feminisme.

Uitleg over feminisme in 1968

In "The Second Feminist Wave" rapporteerde Martha Weinman Lear over de activiteiten van de "nieuwe" feministen van de vrouwenbeweging in de jaren zestig, waaronder de National Organization for Women. NOW was niet helemaal twee jaar oud in maart 1968, maar de organisatie liet de vrouwenstemmen in de VS horen. Het artikel bood uitleg en analyse van Betty Friedan, toenmalig president van NOW. Martha Weinman Lear rapporteerde NU-activiteiten als:

• Picketkranten (inclusief The New York Times) uit protest tegen seks gescheiden hulp gezochte advertenties
• Ruzie namens stewardessen van luchtvaartmaatschappijen bij de Equal Employment Opportunity Commission
• Dringend op de intrekking van alle wetten inzake abortus door de staat
• Lobbyen voor het amendement inzake gelijke rechten (ook bekend als ERA) in het Congres

Wat vrouwen willen

"The Second Feminist Wave" onderzocht ook de vaak belachelijke geschiedenis van het feminisme en het feit dat sommige vrouwen afstand namen van de beweging. Anti-feministische stemmen zeiden dat Amerikaanse vrouwen zich op hun gemak voelden in hun 'rol' en het geluk hadden de meest bevoorrechte vrouwen op aarde te zijn. "In de anti-feministische visie," schreef Martha Weinman Lear, "is de status quo voldoende goed genoeg. In de feministische visie is het een uitverkoop: Amerikaanse vrouwen hebben hun rechten ingeruild voor hun comfort, en zijn nu te comfortabel om te zorgen ."

Bij het beantwoorden van de vraag wat vrouwen willen, somde Martha Weinman Lear enkele van de vroege doelen van NU op:

• Volledige handhaving van Titel VII van de Burgerrechtenwet
• Landelijk netwerk van gemeenschapscentra voor kinderopvang
• Belastingaftrek voor huishoudelijke en kinderopvangkosten voor werkende ouders
• Zwangerschapsuitkeringen inclusief betaald verlof en een gegarandeerd recht op terugkeer naar een baan
• Herziening van de echtscheidings- en alimentatiewetten (mislukte huwelijken moeten worden "beëindigd zonder hypocrisie en nieuwe moeten worden gesloten zonder onnodige financiële moeilijkheden voor man of vrouw")
• Een grondwetswijziging waarbij federale fondsen worden onthouden aan een instantie of organisatie die vrouwen discrimineert

Ondersteunende details

Martha Weinman Lear schreef een zijbalk die feminisme onderscheidt van 'Woman Power', een vreedzaam protest van vrouwengroepen tegen de oorlog in Vietnam. Feministen wilden vrouwen organiseren voor vrouwenrechten, maar bekritiseerden soms de organisatie van vrouwen als vrouwen voor andere oorzaken, zoals vrouwen tegen de oorlog. Veel radicale feministen waren van mening dat het organiseren als hulppersonen voor dames, of als 'de vrouwenstem' over een bepaald onderwerp, mannen hielp om vrouwen te onderwerpen of te verwerpen als voetnoot in de politiek en de samenleving. Het was cruciaal voor feministen om zich politiek te organiseren voor de gelijkheid van vrouwen. Ti-Grace Atkinson werd uitgebreid geciteerd in het artikel als een representatieve stem van het opkomende radicale feminisme.

"The Second Feminist Wave" bevatte foto's van wat het "old school" feministen noemde die strijden voor vrouwenkiesrecht in 1914, evenals mannen die in een NU-jaren 1960-vergadering naast vrouwen zaten. Het bijschrift van de laatste foto noemde de mannen slim 'medereizigers'.

Het artikel 'De tweede feministische golf' van Martha Weinman Lear wordt herinnerd als een belangrijk vroeg artikel over de vrouwenbeweging uit de jaren 60 dat een nationaal publiek bereikte en het belang van de heropleving van het feminisme analyseerde.