Het schrift over het oude China

Het oude China is een van de plaatsen waar het schrijven zich onafhankelijk heeft ontwikkeld, samen met Mesopotamië, dat het spijkerschrift ontwikkelde, en Egypte en de beschaving van de Maya's, waar hiërogliefen zich ontwikkelden.

De vroegste voorbeelden van oud Chinees schrift komen van orakelbotten in Anyang, een hoofdstad van de Shang-dynastie, en hedendaagse bronzen inscripties. Er is misschien op bamboe of andere bederfelijke oppervlakken geschreven, maar ze zijn onvermijdelijk verdwenen. Hoewel Christopher I. Beckwith denkt dat de Chinezen misschien zijn blootgesteld aan het idee van schrijven door Steppe-nomaden, is de heersende overtuiging dat China het schrijven zelf ontwikkelde.

"Sinds de orakelbotten van de Shang-dynastie werden ontdekt, wordt door sinologen niet meer betwijfeld dat Chinees schrift een autochtone en zeer oude uitvinding van de Chinezen is ..."

"The Use of Writing in Ancient China," door Edward Erkes. Journal of the American Oriental Society, Vol. 61, nr. 3 (september 1941), pp. 127-130

Oorsprong van Chinees schrift

De Cambridge History of Ancient China, van Michael Loewe en Edward L. Shaughnessy, zegt dat de waarschijnlijke datum voor de vroegste orakelbotten ongeveer 1200 v.Chr. Is, wat overeenkomt met het bewind van koning Wu Ding. Deze speculatie is gebaseerd op de vroegste verwijzing naar de oorsprong van het schrift, dat dateert uit de 3e eeuw voor Christus. De legende ontwikkelde dat een schrijver van de Gele Keizer het schrijven uitvond nadat hij vogelsporen had opgemerkt. [Bron: Francoise Bottero, Frans nationaal centrum voor wetenschappelijk onderzoek Chinees schrift: Ancient Indigenous Perspective.] Geleerden in de Han-dynastie dachten dat het vroegste Chinese schrift pictografisch was, wat betekent dat de karakters gestileerde representaties zijn, terwijl de Qing dacht dat het eerste schrift cijfers was . Tegenwoordig wordt het vroegste Chinese schrift beschreven als pictografisch (foto) of zodiografisch (grafiek van de naam van het ding), woorden die voor niet-taalkundigen soortgelijke dingen betekenen. Naarmate het schrijven van de oude Chinezen zich ontwikkelde, werd een fonetische component toegevoegd aan de pictografische, zoals het geval is met het gepaarde schrijfsysteem van de Maya's.

Namen van de Chinese schriftsystemen

Oud Chinees schrift op orakelbeenderen wordt volgens AncientScripts Jiaguwen genoemd, die de karakters als pictografisch beschrijft. Dazhuan is de naam van het script op Bronze. Het kan hetzelfde zijn als de Jiaguwen. Tegen 500 v.Chr. het hoekige schrift dat het moderne Chinese schrift kenmerkt, had zich ontwikkeld in de vorm Xiaozhuan. Bureaucraten van de Qin-dynastie gebruikten Lishu, een script dat nog steeds soms wordt gebruikt.

Pictogrammen en de rebus

Tijdens de Shang-dynastie kon het schrift, dat pictografisch was, dezelfde afbeelding gebruiken om homofoons weer te geven (woorden met verschillende betekenissen die hetzelfde klinken). Schrijven kan zijn in de vorm van wat een rebus wordt genoemd. Het rebus-voorbeeld AncientSites-lijsten bestaat uit twee afbeeldingen samen, één van een bij en één van een blad, om het woord "geloof" te vertegenwoordigen. Na verloop van tijd tekenen bekend als bepalende symbolen werden toegevoegd om de homofoons te verduidelijken, fonetische symbolen werden gestandaardiseerd en symbolen werden samengevoegd om nieuwe woorden te vormen.

Chinees en de Sino-Tibetaanse taalfamilie

Schrijven en gesproken taal zijn anders. Periode. Het spijkerschrift van Mesopotamië werd gebruikt om een ​​verscheidenheid aan talen te schrijven, waaronder talen uit de Indo-Europese en Afro-Aziatische families. Toen de Chinezen hun buren veroverden, werd hun schrift geëxporteerd naar buurlanden waar het werd toegepast op de inheemse talen. Dit is hoe de Japanners Kanji gingen gebruiken.

Men denkt dat de gesproken taal van het Chinees lid is van de Sino-Tibetaanse taalfamilie. Dit verband tussen Chinese en Tibetaanse talen wordt gemaakt op basis van lexicale items, in plaats van morfologie of syntaxis. De vergelijkbare woorden zijn echter alleen reconstructies van Oud- en Midden-Chinees.

Oude Chinese schrijfinstrumenten

Volgens Erkes (hierboven) waren de gebruikelijke voorwerpen die werden gebruikt om te schrijven een houten stylus, om op hout met lak te schrijven, en de borstel en inkt (of een andere vloeistof) om op orakelbotten en andere oppervlakken te schrijven. Inscripties produceerden ook Chinese scripts door middel van tools die eerder verwijderden dan op oppervlaktemateriaal schreven.

Voorgestelde waarderingsactiviteiten voor Chinees schrijven

Oude geschriften lijken zoveel artistieker te zijn dan modern door de computer gegenereerd script of de krabbels die de meesten van ons nu gebruiken wanneer we een handgeschreven notitie moeten achterlaten. Om de elegantie van het oude Chinese schriftsysteem te waarderen, observeer en probeer het na te bootsen:

• Probeer letters te schrijven met een penseel en inkt.
• Vergelijk de karakters in een kolom van Chinees schrift met Japanse Kanji - bij voorkeur voor dezelfde tekst (mogelijk iets dat verband houdt met hun gedeelde religie van het boeddhisme)
• Kijk naar oude Chinese karakters en herschrijf ze, kopieer ze dan zonder de bepalende factoren. (De site AncientScripts heeft voorbeelden om van te werken.)