De Romeinse tribunes

In het oude Rome waren er verschillende soorten tribunes, waaronder militaire tribunes, consulaire tribunes en plebeiaanse tribunes. Het woord tribune is verbonden met het woord tribe, in het Latijn (tribunus en Tribus) net zoals in het Engels. Oorspronkelijk vertegenwoordigde een tribune een stam; later verwijst tribune naar verschillende officieren.

Hier zijn drie van de belangrijkste soorten tribunes die u zult vinden bij het lezen van de oude Romeinse geschiedenis. U kunt gefrustreerd raken door het vermoeden van historici dat u weet naar welk type tribune de schrijver verwijst wanneer hij eenvoudig het woord "tribune" gebruikt, maar als u aandachtig leest, moet u het uit de context kunnen achterhalen.

Militaire tribunes

Militaire tribunes waren de zes hoogste officieren in een legioen. Ze waren van de paardensport of incidenteel, de senatoriale klasse (tegen de keizerlijke periode was er normaal gesproken een van de senatoriale klasse), en ze zouden naar verwachting al minstens vijf jaar in het leger hebben gediend. Militaire tribunes waren belast met het welzijn en de discipline van de troepen, maar niet met tactiek. In de tijd van Julius Caesar begonnen de legaten de tribunes in belangrijkheid te overschaduwen.

Officieren voor de eerste vier legioenen werden door het volk gekozen. Voor de andere legioenen deden de commandanten de benoeming.

Consulaire Tribunes

Consulaire tribunes kunnen zijn aangenomen als militair hulpmiddel in een tijdperk van oorlog waarin meer militaire leiders nodig waren. Het was een jaarlijks gekozen positie open voor zowel patriciërs als plebeians, maar had niet de mogelijkheid van de triomf als beloning, en hield de patricians - althans in eerste instantie - van het openstellen van het kantoor van consul voor de plebeians.

De positie van consulaire tribune verschijnt tijdens de periode van het conflict van de bevelen (patriciër en plebeiaan). Kort na de vervanging van de consuls door consulaire tribunes, werd het kantoor van de censor - open voor plebeians - opgericht. In de periode van 444-406 is het aantal consulaire tribunes toegenomen van drie naar vier en later zes. De consulaire tribunes werden stopgezet in 367.

Tribunes van de Plebeians

De tribune van de volksgenoten is misschien de meest bekende van de tribunes. Tribune van de volksgenoten is de positie begeerd door Clodius de schone, de aartsvijand van Cicero, en de man die Caesar ertoe bracht zijn vrouw te scheiden op grond van het feit dat zijn vrouw boven verdenking zou moeten staan. De tribunes van de plebeians waren, net als de consulaire tribunes, onderdeel van de oplossing van het conflict tussen patriciërs en plebeians tijdens de Romeinse Republiek.

Waarschijnlijk oorspronkelijk meer bedoeld als een sop die door de patriciërs aan de plebeians werd gegooid, werd de sop een zeer krachtige positie in de machinerie van de Romeinse regering. Hoewel de tribunes van de Plebeians geen leger konden leiden en imperium misten, hadden ze de macht van het veto en waren hun personen heilig. Hun macht was groot genoeg dat Clodius zijn patriciërsstatus opgaf om een ​​plebeian te worden zodat hij naar dit kantoor kon rennen.

Er waren oorspronkelijk twee van de Tribunes van de Plebeians, maar tegen 449 v.Chr. Waren dat er tien.

Andere soorten tribunes

In M. Cary en H.H. Scullard's Een geschiedenis van Rome (3e editie 1975) is een woordenlijst met de volgende tribunes-gerelateerde items:

• Tribuni aerarii: Volkstelling klasse naast equites.
• Tribuni celerum: Cavalerie commandanten.
• Tribuni militares consulari potestate: Tribunes van de soldaten met consulaire macht.
• Tribuni militum: Infanteriecommandanten.
• Tribuni plebis: "Lokale landeigenaren die kampioen werden van de plebs; tribunes."
• Tribunicia potestas: De kracht van Tribune.

bronnen

• "tribuni militum" Oxford woordenboek van de klassieke wereld. Ed. John Roberts. Oxford University Press, 2007.
• "De oorspronkelijke aard van het consulaire tribunaat", Ann Boddington Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, Vol. 8, nr. 3 (juli. 1959), pp. 356-364
• "De betekenis van het consulaire tribunaat", E. S. Staveley Het Journal of Roman Studies, Vol. 43, (1953), pp. 30-36
• "Consulaire tribunes en hun opvolgers", F. E. Adcock Het Journal of Roman Studies, Vol. 47, nr. 1/2 (1957), p. 9-14