Er zijn meestal 105 senatoren in de Senaat van Canada, de bovenste kamer van het Canadese parlement. Canadese senatoren worden benoemd door de gouverneur-generaal van Canada op advies van de Canadese premier. Canadese senatoren moeten ten minste 30 jaar oud zijn en met pensioen gaan op 75-jarige leeftijd. Senatoren moeten ook eigendom bezitten en wonen in de Canadese provincie of het grondgebied dat zij vertegenwoordigen.
De belangrijkste rol die Canadese senatoren spelen is het leveren van "nuchter, tweede gedachte" aan het werk van het Lagerhuis. Alle federale wetgeving moet worden aangenomen door de Senaat en het Lagerhuis. Terwijl de Canadese Senaat zelden een veto uitbrengt tegen wetsvoorstellen, hoewel het daartoe wel bevoegd is, herzien Senatoren de federale wetgeving clausule per clausule in Senaatscommissies en kunnen een wetsvoorstel terugsturen naar het Lagerhuis voor wijzigingen. Senaatsamendementen worden meestal aanvaard door het Lagerhuis. De Canadese Senaat kan ook de goedkeuring van een wetsvoorstel uitstellen. Dit is vooral effectief tegen het einde van een zittingsperiode van het Parlement wanneer een wetsontwerp lang genoeg kan worden uitgesteld om te voorkomen dat het wet wordt.
De Canadese Senaat kan ook zijn eigen rekeningen introduceren, behalve "geldrekeningen" die belastingen heffen of openbaar geld uitgeven. Senaatsrekeningen moeten ook worden aangenomen in het Lagerhuis.
Canadese senatoren dragen bij aan diepgaande studies door senaatscommissies over publieke kwesties zoals gezondheidszorg in Canada, de regulering van de Canadese luchtvaartindustrie, stedelijke Aboriginal-jongeren en de geleidelijke afschaffing van de Canadese cent. De rapporten van deze onderzoeken kunnen leiden tot wijzigingen in het federale overheidsbeleid en de wetgeving. De brede waaier van ervaringen van Canadese senatoren, waaronder voormalige Canadese provinciale premiers, kabinetsministers en zakenmensen uit vele economische sectoren, biedt substantiële expertise aan deze onderzoeken. Omdat senatoren niet onderhevig zijn aan de onvoorspelbaarheid van verkiezingen, kunnen ze kwesties over een langere periode volgen dan parlementsleden.
Canadese senaatszetels worden regionaal verdeeld, met 24 senaatszetels elk voor de regio's Maritimes, Ontario, Quebec en West, nog eens zes senaatszetels voor Newfoundland en Labrador, en één voor de drie territoria. Senatoren komen bijeen in caucuses van regionale partijen en houden rekening met de regionale impact van wetgeving. Senatoren nemen ook vaak informele kiesdistricten aan om de rechten te vertegenwoordigen van groepen en individuen die anders over het hoofd kunnen worden gezien - bijvoorbeeld jongeren, armen, senioren en veteranen.
Canadese senatoren geven een gedetailleerd overzicht van alle federale wetgeving, en de regering van de dag moet zich er altijd van bewust zijn dat een wetsvoorstel door de senaat moet komen waar de "partijlijn" flexibeler is dan in het huis. Tijdens de Senaatsvraagperiode stellen senatoren ook routinematig vraagtekens en dagen ze de leider van de regering in de Senaat uit over het beleid en de activiteiten van de federale overheid. Canadese senatoren kunnen ook belangrijke kwesties onder de aandacht brengen van de ministers en de premier.
Een senator steunt meestal een politieke partij en kan een rol spelen in de werking van de partij.