De interpunctie-effect Definitie en voorbeelden

Het gebruik van gelach als het mondelinge equivalent van interpunctie aan het einde van een gesproken zin of zin.

De voorwaarde interpunctie-effect werd bedacht door neurowetenschapper Robert R. Provine in zijn boek Gelach: een wetenschappelijk onderzoek (Viking, 2000). Zie voorbeelden en opmerkingen hieronder.

Voorbeelden en observaties

"[Oom Emil] was een grote, ruwe, hartige man die een hele vinger en een deel van een andere miste door ongelukken in de staalfabriek, en zijn taal was goedhartig, luid, onderbroken door gelach, en helemaal niet geschikt voor de zondagsschool. "(Michael Novak," Controversial Engagements. " Eerste dingen, April 1999)

"Tijdens een gesprek volgt gelach door sprekers bijna altijd volledige uitspraken of vragen. Lachen is niet willekeurig verspreid over de spraakstroom. Lachen door sprekers onderbrak zinnen in slechts 8 (0,1 procent) van 1200 lachafleveringen. Zo kan een spreker zeggen: 'Je gaat waarheen? ... ha-ha', maar zelden 'Je gaat ... ha-ha ... waar?' Deze sterke en ordelijke relatie tussen gelach en spraak is verwant aan interpunctie in schriftelijke communicatie en wordt de interpunctie-effect...
"Het interpunctie-effect geldt zowel voor het publiek als voor de spreker; een verrassend resultaat omdat het publiek op elk moment kon lachen zonder spraakgerelateerde concurrentie om hun vocalisatiekanaal. Er werden geen publieksonderbrekingen van sprekerzinnen waargenomen in onze 1200 lachafleveringen. Het is onduidelijk of de interpunctie van spraak door gelach van het publiek rechtstreeks wordt geciteerd door de spreker (bijv. Apostphrase pauze, gebaar of gelach), of door een hersenmechanisme vergelijkbaar met dat voorgesteld voor de spreker die de dominantie van de taal behoudt (deze keer waargenomen , niet gesproken) over gelach. Het brein van spreker en publiek zit vast in een dual-processing modus."
(Robert R. Provine, Gelach: een wetenschappelijk onderzoek. Viking, 2000)

"[De] interpunctie-effect is zeer betrouwbaar en vereist de coördinatie van lachen met de taalstructuur van spraak, maar het wordt uitgevoerd zonder het bewuste bewustzijn van de spreker. Andere luchtwegmanoeuvres, zoals ademhalen en hoesten, onderstrepen ook spraak en worden uitgevoerd zonder sprekerbewustzijn. "(Robert R. Provine in Wat we geloven maar niet kunnen bewijzen: de toonaangevende denkers van vandaag over wetenschap in het tijdperk van onzekerheid, ed. van John Brockman. HarperCollins, 2006)

Glitches in het interpunctie-effect

"Het gedeelde ritme van lachopwekkende reacties en reacties - commentaar / gelach ... commentaar / gelach, vergelijkbaar met een call-responspatroon in gospelmuziek - suggereert een krachtige, neurologisch gebaseerde hechting / affiliatie-dans in actie, zoals die beschreven van Stern (1998).
"Anderen hebben opgemerkt en Temple Grandin heeft in haar autobiografie over het omgaan met haar eigen autisme beschreven wat er gebeurt als er een storing is in deze verwerkingsmodus. Grandin zegt dat autistisch zijn betekent dat ze niet in staat is het sociale ritme van het lachen te volgen Andere mensen zullen samen lachen en dan rustig praten tot de volgende lachcyclus. Ze onderbreekt per ongeluk of begint te lachen op de verkeerde plaatsen ... "
(Judith Kay Nelson, Wat Freud Laugh maakte: een gehechtheidsperspectief op lachen. Routledge, 2012)

Filler lacht

"Toen ik in Leipzig voor eten betaalde, viel me op hoeveel van mijn dagelijkse interactie werd onderbroken door gelach dat totaal los stond van wat ik aan het doen was. Ik zou wat bier en koekjes kopen en de bediende een biljet van twintig euro geven; onvermijdelijk , zou de griffier vragen of ik exact wisselgeld had omdat Duitsers geobsedeerd zijn door zowel nauwkeurigheid als geld. Ik zou in mijn zak reiken en ontdekken dat ik geen munten had, dus zou ik antwoorden: 'Eh - heh heh heh. Nee sorry. Ha! Denk het niet. ' Ik maakte deze geluiden zonder na te denken. Elke keer staarde de bediende me alleen maar stoïcijns aan. Het was nooit eerder bij me opgekomen hoe vaak ik reflexief lachte; alleen bij afwezigheid van een reactie realiseerde ik me dat ik om geen enkele reden lachte Het voelde op de een of andere manier comfortabel. Nu ik terug ben in de VS, merk ik dit de hele tijd: mensen grinniken halfhartig tijdens de meest informele gesprekken, ongeacht het onderwerp. Het is een moderne uitbreiding van de verbale pauze, gebouwd door TV lach tracks. Iedereen in Amerika heeft drie gelach: een echte lach, een nep echte lach, en een 'opvullende lach' die ze gebruiken tijdens onpersoonlijke gesprekken. We zijn getraind om gesprek te verbinden met zacht, interstitiële gelach. Het is onze manier om de andere persoon dat we de context van de interactie begrijpen, zelfs wanneer we dat niet doen. " (Chuck Klosterman, De dinosaurus eten. Scribner, 2009)

Victor Borge's "Fonetische interpunctie"

"[Deze interpunctie-effect is lang niet zo sterk als Provine hierboven heeft verklaard. Maar zijn gebruik wijst op de mogelijkheid van andere indringers ook in gesproken vertoog, bijvoorbeeld in een uitspraak als 'De kerkklok net buiten het raam onderstreepte de pauzes in hun gesprek'. Voor het grootste deel blijft interpunctie echter onderdeel van de stille wereld van het geschrevene. De enige uitzondering hierop die we kennen, is het buitengewoon idiosyncratische systeem van orale interpunctie voor gesproken vertoog, bedacht door de komiek / pianist Victor Borge (1990), zijn zogenaamde 'Fonetische interpunctie'. Zijn facetious verklaring was dat zijn systeem de frequente misverstanden in mondelinge gesprekken zou voorkomen. Hij gebruikte korte vocale geluiden als indringers in de spraakstroom voor elk van de leestekens terwijl hij hardop las. Het effect was een kakofone en ongewoon humoristische keten van geluiden die echt de stroom van gesproken gesprekken binnendrong en deze in kleine stukjes hakte. De buitengewone redundantie had tot gevolg dat de boodschap zelf werd gereduceerd tot achtergrondgeluid - omwille van het humoristische. En in de loop van de tijd is deze presentatie een van de populairste routines van Borge geworden. "(Daniel C. O'Connell en Sabine Kowal, Met elkaar communiceren: op weg naar een psychologie van spontane gesproken gesprekken. Springer, 2008)

"Elk van de pauzemarkeringen die we gewoonlijk gebruiken - komma's, punten, streepjes, ellipsen, uitroeptekens, vraagtekens, haakjes, dubbele punten en puntkomma's - suggereert een ander soort beat. Victor Borge bouwde een carrière op ter illustratie van de verschillen tussen hen met een komische routine noemde hij 'fonetische interpunctie'. Terwijl hij sprak, klonk hij de leestekens waar we meestal stil over glijden. Een periode was luid Thwok, een uitroepteken was een dalend gepiep gevolgd door een Thwok, enzovoorts.
'Misschien moest je erbij zijn. Maar vanuit het standpunt van een schrijver maakte Borge een belangrijk punt. Probeer zijn leiding te volgen en elk leesteken in je hoofd te peilen. Perioden zorgen voor de scherpe, scherpe pauze van een karatekarbonade. Komma's suggereren de gladdere opkomst en ondergang van een verkeersdrempel. Puntkomma's aarzelen even en stromen dan naar voren. Streepjes stoppen plotseling. Ellipsen sijpelen mee als gemorste honing. ' (Jack R. Hart, Een Writer's Coach: de complete gids voor het schrijven van strategieën die werken. Anchor Books, 2007)