De Pullman Strike van 1894

De Pullman Strike van 1894 was een mijlpaal in de Amerikaanse arbeidsgeschiedenis, toen de wijdverspreide staking door spoorwegarbeiders het bedrijfsleven in grote delen van de natie tot stilstand brachten totdat de federale regering ongekende actie ondernam om de staking te beëindigen. President Grover Cleveland beval federale troepen de staking te verpletteren en tientallen werden gedood in gewelddadige botsingen in de straten van Chicago, waar de staking was gecentreerd.

Belangrijkste afhaalrestaurants: The Pullman Strike

• Staking trof landelijk het spoorvervoer, waardoor het Amerikaanse bedrijfsleven in wezen tot stilstand kwam.
• Werknemers hadden een hekel aan niet alleen de lonen, maar de intrusiviteit van het management in hun persoonlijke leven.
• De federale overheid raakte betrokken, waarbij federale troepen naar open spoorwegen werden gestuurd.
• Massale staking veranderde hoe Amerikanen de relatie van werknemers, management en de federale overheid zagen.

Stakes of the Strike

De staking was een intens bitter gevecht tussen arbeiders en bedrijfsleiding, evenals tussen twee hoofdpersonen, George Pullman, eigenaar van het bedrijf dat spoorwegwagons maakt, en Eugene V. Debs, leider van de American Railway Union. De betekenis van de Pullman Strike was enorm. Op het hoogtepunt staken ongeveer een kwart miljoen werknemers. En de stopzetting van het werk trof een groot deel van het land, omdat op dat moment de Amerikaanse spoorwegen effectief werden afgesloten.

De staking had ook een enorme invloed op hoe de federale overheid en de rechtbanken arbeidskwesties zouden behandelen. Kwesties tijdens de Pullman Strike waren onder andere hoe het publiek de rechten van werknemers zag, de rol van management in het leven van werknemers en de rol van de overheid bij het bemiddelen van arbeidsonrust..

De uitvinder van de Pullman-auto

George M. Pullman werd geboren in 1831 in de staat New York, de zoon van een timmerman. Hij leerde zelf timmerwerk en verhuisde eind 1850 naar Chicago, Illinois. Tijdens de burgeroorlog begon hij met het bouwen van een nieuw soort treinwagon met ligplaatsen voor passagiers om te slapen. De auto's van Pullman werden populair bij de spoorwegen en in 1867 vormde hij de Pullman Palace Car Company.

Geplande gemeenschap van Pullman voor werknemers

In de vroege jaren 1880, toen zijn bedrijf floreerde en zijn fabrieken groeiden, begon George Pullman een stad te plannen om zijn werknemers te huisvesten. De gemeenschap van Pullman, Illinois, werd gecreëerd volgens zijn visie op de prairie aan de rand van Chicago. In de nieuwe stad omringde een raster van straten de fabriek. Er waren rijwoningen voor arbeiders, en voormannen en ingenieurs woonden in grotere huizen. De stad had ook banken, een hotel en een kerk. Alle waren eigendom van het bedrijf van Pullman.

Een theater in de stad speelde op, maar het moesten producties zijn die aan de strikte morele normen van George Pullman voldeden. De nadruk op moraliteit was alomtegenwoordig. Pullman was vastbesloten om een ​​omgeving te creëren die enorm verschilt van de ruige stedelijke buurten die hij als een groot probleem beschouwde in de snel industrialiserende samenleving van Amerika.

Saloons, danshallen en andere vestigingen die in die tijd door arbeidersklasse Amerikanen zouden zijn bezocht, waren niet toegestaan ​​binnen de stadsgrenzen van Pullman. En er werd algemeen aangenomen dat spionnen van het bedrijf de werknemers tijdens hun vrije uren nauwlettend in de gaten hielden. De opdringerigheid van management in het privéleven van werknemers werd natuurlijk een bron van wrok.

Verlaagt naar lonen als huurprijzen blijven bestaan

Ondanks de toenemende spanningen onder zijn werknemers, fascineerde George Pullmans visie op een paternalistische gemeenschap rond een fabriek een tijd lang het Amerikaanse publiek. Toen Chicago de Columbian Exposition organiseerde, de World's Fair van 1893, stroomden internationale bezoekers samen om de modelstad te zien die door Pullman was gecreëerd.

De dingen veranderden drastisch met de paniek van 1893, een ernstige financiële depressie die de Amerikaanse economie trof. Pullman verlaagde het loon van de werknemers met een derde, maar hij weigerde de huren in de bedrijfshuisvesting te verlagen.

In reactie daarop ondernam de American Railway Union, de grootste Amerikaanse unie op dat moment, met 150.000 leden. De lokale afdelingen van de vakbond riepen op 11 mei 1894 op tot een staking in het Pullman Palace Car Company-complex. Volgens krantenberichten was het bedrijf verrast door de mannen die wegliepen.

Pullman Strike verspreidt zich landelijk

Verbolgen door de staking in zijn fabriek sloot Pullman de fabriek, vastbesloten om de arbeiders te wachten. De koppige strategie van Pullman zou kunnen hebben gewerkt behalve de A.R.U. leden riepen het nationale lidmaatschap op om mee te doen. De nationale conventie van de vakbond stemde om te weigeren om te werken aan elke trein in het land met een Pullman-auto, waardoor de passagierstreindienst tot stilstand kwam

George Pullman had geen macht om een ​​staking te verpletteren die zich plotseling wijd en zijd had verspreid. De American Railway Union slaagde erin om ongeveer 260.000 werknemers in het hele land te krijgen om deel te nemen aan de boycot. Soms werd Debs, de leider van de A.R.U., door de pers afgeschilderd als een gevaarlijke radicaal die een opstand leidde tegen de Amerikaanse manier van leven.

Regering verplettert de staking

De Amerikaanse procureur-generaal, Richard Olney, werd vastbesloten de staking te verpletteren. Op 2 juli 1894 kreeg de federale overheid een bevel in de federale rechtbank die een einde aan de staking beval. President Grover Cleveland stuurde federale troepen naar Chicago om de uitspraak van de rechtbank af te dwingen.