De wet op het verbod op gemengde huwelijken

De wet op het verbod op gemengde huwelijken (nr. 55 van 1949) was een van de eerste stukjes apartheidswetgeving die van kracht werd nadat de nationale partij in 1948 aan de macht kwam in Zuid-Afrika. De wet verbood huwelijken tussen "Europeanen en niet-Europeanen", die , in de taal van die tijd, betekende dat blanke mensen niet konden trouwen met mensen van andere rassen. Het maakte het ook strafbaar voor een huwelijksbeambte om een ​​interraciale huwelijksceremonie uit te voeren.

Rechtvaardiging en doelstellingen van de wetgeving

De wet Verbod op gemengde huwelijken belette echter niet andere zogenaamde gemengde huwelijken tussen niet-blanke mensen. Anders dan sommige andere belangrijke onderdelen van de apartheidswetgeving, was deze wet bedoeld om de 'zuiverheid' van het blanke ras te beschermen in plaats van de scheiding van alle rassen.

Gemengde huwelijken waren zeldzaam in Zuid-Afrika vóór 1949, gemiddeld minder dan 100 per jaar tussen 1943 en 1946, maar de Nationale Partij legde expliciet de wetgeving op om te voorkomen dat niet-blanken de dominante blanke groep "infiltreren" door huwelijken. Zowel de Verbod op gemengde huwelijken Act als de Immorality Act van 1957 waren gebaseerd op de toen geldende segregatiewetten van de Verenigde Staten. Het was pas in 1967 dat de eerste Amerikaanse Supreme Court-zaak de miscegeneratiewetten afkeurde (Loving v. Virginia) werd besloten.

Apartheid Huwelijkswet Oppositie

Hoewel de meeste blanke Zuid-Afrikanen het erover eens waren dat gemengde huwelijken ongewenst waren tijdens de apartheid, was er oppositie tegen het illegaal maken van dergelijke huwelijken. In feite was een soortgelijke daad verslagen in de jaren dertig toen de Verenigde Staten aan de macht waren.

Het was niet zo dat de Verenigde Staten interraciale huwelijken steunden. De meeste waren fel gekant tegen interraciale relaties. Onder leiding van premier Jan Christiaan Smuts (1919-1924 en 1939-1948) meende de Verenigde Partij dat de kracht van de publieke opinie tegen dergelijke huwelijken voldoende was om ze te voorkomen. Ze zeiden ook dat het niet nodig was om interraciale huwelijken te regelen omdat er zo weinig gebeurden, en zoals de Zuid-Afrikaanse socioloog en historicus Johnathan Hyslop heeft gemeld, hebben sommigen zelfs verklaard dat het maken van een dergelijke wet blanke vrouwen beledigde door te suggereren dat ze met zwarte mannen zouden trouwen.

Religieuze oppositie tegen de wet

De sterkste oppositie tegen de daad kwam echter van de kerken. Het huwelijk was volgens veel geestelijken een zaak voor God en kerken, niet de staat. Een van de belangrijkste punten van zorg was dat de wet verklaarde dat gemengde huwelijken die "plechtig" werden verklaard nadat de wet was aangenomen, nietig zouden worden verklaard. Maar hoe kon dat werken in kerken die geen scheiding accepteerden? Een echtpaar kon gescheiden worden in de ogen van de staat en getrouwd in de ogen van de kerk.

Deze argumenten waren niet voldoende om het wetsvoorstel te stoppen, maar er werd een clausule toegevoegd waarin werd verklaard dat als een huwelijk te goeder trouw werd aangegaan maar later als "gemengd" werd beschouwd, alle kinderen uit dat huwelijk als legitiem zouden worden beschouwd, hoewel de het huwelijk zelf zou worden geannuleerd.

Waarom verbood de wet niet alle interraciale huwelijken?

De primaire angst voor het verbod op gemengde huwelijken was dat arme blanke vrouwen uit de arbeidersklasse kleurden. In feite waren er maar heel weinig. In de jaren voorafgaand aan de handeling was slechts ruwweg 0,2-0,3% van de huwelijken door Europeanen met mensen van kleur, en dat aantal daalde. In 1925 was het 0,8%, maar in 1930 was het 0,4% en in 1946 was het 0,2%.

De wet Verbod op gemengde huwelijken was bedoeld om blanke politieke en sociale dominantie te 'beschermen' door te voorkomen dat een handvol mensen de lijn tussen de blanke samenleving en alle anderen in Zuid-Afrika vervaagt. Het toonde ook aan dat de Nationale Partij haar beloften om het blanke ras te beschermen, zou nakomen, in tegenstelling tot haar politieke rivaal, de Verenigde Partij, waarvan velen dachten dat die te laks was geweest.

Alles wat taboe is, kan echter aantrekkelijk worden, gewoon omdat het verboden is. Hoewel de wet strikt werd toegepast, en de politie probeerde alle illegale interraciale relaties uit te roeien, waren er altijd een paar mensen die dachten dat het overschrijden van die grens het risico van detectie waard was.

Intrekking

Tegen 1977 groeide het verzet tegen deze wetten in de nog steeds witte Zuid-Afrikaanse regering, die leden van de liberale partij verdeelde tijdens de regering van premier John Vorster (premier van 1966-1978, president van 1978-1979). Alleen al in 1976 werden in totaal 260 mensen volgens de wet veroordeeld. Kabinetsleden waren verdeeld; liberale leden steunden wetten die regelingen voor het delen van macht aan niet-blanken aanbieden, terwijl anderen, waaronder Vorster zelf, beslist niet. De apartheid verloor pijnlijk langzaam.

De wet op het verbod op gemengde huwelijken, samen met de bijbehorende immoraliteitswetten die buitenechtelijke interraciale seksuele relaties verbood, werd op 19 juni 1985 ingetrokken. De reeks apartheidswetten werd pas in het begin van de jaren negentig in Zuid-Afrika afgeschaft; uiteindelijk werd in 1994 een democratisch gekozen regering opgericht. 

bronnen

• "Beperkingen op interraciale seks en huwelijk verdelen Zuid-Afrikaanse leiders." The New York Times, 8 juli 1977. 
• Dugard, John. "Mensenrechten en de Zuid-Afrikaanse rechtsorde." Princeton: Princeton University Press, 1978.
• Furlong, Patrick Joseph. "De Mixed Marriages Act: een historische en theologische studie. " Kaapstad: Universiteit van Kaapstad, 1983.
• Higgenbotham, A. Leon Jr. en Barbara K. Kopytof. "Raciale zuiverheid en interraciale seks in de wet van koloniale en antebellum Virginia." Georgetown Law Review 77 (6): 1967-2029. (1988-1989). 
• Hyslop, Jonathan, "Witte arbeidersklasse-vrouwen en de uitvinding van apartheid: 'Gezuiverde' Afrikaner Nationalistische agitatie voor wetgeving tegen 'gemengde' huwelijken, 1934-9" Journal of African History 36.1 (1995) 57-81.
• Jacobson, Cardell K., Acheampong Yaw Amoateng en Tim B. Heaton. "Interraciale huwelijken in Zuid-Afrika." Journal of Comparative Family Studies 35.3 (2004): 443-58.
• Zachter, Cyril. "Enkele aspecten van interraciale huwelijken in Zuid-Afrika, 1925-46," Afrika, 19.3 (juli 1949): 193.
• Wallace Hoad, Neville, Karen Martin en Graeme Reid (red.). "Seks en politiek in Zuid-Afrika: de gelijkheidsclausule / Gay & Lesbian Movement / the Anti-Apartheid Struggle." Juta and Company Ltd, 2005.
• Verbod op gemengde huwelijkswet, 1949. (1949). Wikisource.