Hoewel niet bijzonder gebruikelijk in beide talen, wordt de progressieve perfecte tijd van het Spaans net als het Engelse equivalent gebruikt. Omdat progressieve werkwoorden worden gebruikt om aan te geven dat de actie van een werkwoord doorgaat (of was of zal worden), en perfecte werkwoorden worden gebruikt om voltooide actie aan te geven, worden progressieve perfecte werkwoorden gebruikt om aan te geven dat een voltooide actie de achtergrond vormt voor de actie van een ander werkwoord. Enkele voorbeelden zouden dit concept duidelijker moeten maken.
Zoals de naam al aangeeft, wordt de progressieve perfecte tijd in het Spaans gevormd door de progressieve vorm van te gebruiken haber, namelijk habiendo, met een voltooid deelwoord, de werkwoordsvorm die (met gewone werkwoorden) eindigt -ophef of -Ik doe. (In het Engels is het vrijwel hetzelfde: de progressieve prefectvorm gebruikt "hebben" gevolgd door het voltooid deelwoord.) Het wordt vaker gebruikt in geschreven contexten dan in dagelijkse spraak.
Hier zijn enkele voorbeeldzinnen met deze tijd. Merk op dat de vertaling naar het Engels meestal eenvoudig is:
Merk op dat in veel gevallen de perfecte infinitief, gebruiken haber gevolgd door het voltooid deelwoord, kan worden gebruikt met weinig betekenisverandering: Al haber salido de Guadalajara, llegaron a la playa. (Nadat ze Guadalajara hadden verlaten, kwamen ze aan op het strand.) De perfecte infinitief komt waarschijnlijk vaker voor in de dagelijkse spraak dan de progressieve perfecte tijd.