De hangende en de kunst van de koepel

Een pendent is een driehoekig stuk onder een koepel waardoor de koepel hoog boven de vloer kan stijgen. Meestal versierd en vier tot een koepel, laten hangende koepels de koepel lijken alsof hij in de lucht hangt, als een 'hangende'. Het woord komt uit het Latijn pendens wat 'hangen' betekent. Hangers worden gebruikt voor het stabiliseren van een ronde koepel op een vierkant frame, wat resulteert in een enorme open ruimte onder de koepel.

De Woordenboek van architectuur en constructie definieert een hangend als "Een van een reeks gebogen wandoppervlakken die een overgang vormen tussen een koepel (of zijn trommel) en het ondersteunende metselwerk." Architectuurhistoricus G. E. Kidder Smith heeft de pendent gedefinieerd als "Een driehoekige sferoïde sectie die wordt gebruikt om de overgang van een vierkante of veelhoekige basis naar een koepel erboven te bewerkstelligen."

Hoe hebben vroege constructeurs ronde koepels ontworpen om over vierkante gebouwen te worden ondersteund? Vanaf ongeveer 500 na Christus begonnen bouwers hangers te gebruiken om extra hoogte te creëren en het gewicht van koepels te dragen in de vroeg-christelijke architectuur van het Byzantijnse tijdperk.

Maak je geen zorgen als je deze techniek gewoon niet kunt visualiseren. Het kostte de beschaving honderden jaren om de geometrie en fysica te achterhalen.

Hangers zijn belangrijk in de geschiedenis van de architectuur, omdat ze een nieuwe engineeringtechniek definieerden waarmee binnenkoepels nieuwe hoogten konden bereiken. Hangers creëerden ook een geometrisch interessante binnenruimte om te versieren. Vier hangende gebieden kunnen een visueel verhaal vertellen.

Bovenal vertellen hangers echter het echte verhaal van de architectuur. Architectuur gaat over het oplossen van problemen. Voor vroege christenen was het probleem hoe ze een hoog interieur konden creëren dat de aanbidding van de mens van God uitdrukt. Architectuur evolueert ook met de tijd. We zeggen dat architecten voortbouwen op elkaars ontdekkingen, waardoor de kunst en het ambacht een "iteratief" proces worden. Vele, vele koepels vielen in een brokkel van ondergang voordat de wiskunde van de geometrie het probleem oploste. Pendentieven lieten koepels zweven en gaven kunstenaars een ander canvas - de driehoekige pendent werd een gedefinieerde, ingelijste ruimte.

De geometrie van pendentieven

Hoewel de Romeinen al vroeg experimenteerden met pendentieven, was het structurele gebruik van pendentieven een Oosters idee voor de westerse architectuur. "Het was pas in de Byzantijnse periode en onder het Oosterse Rijk dat de enorme structurele mogelijkheden van de pendanten werden gewaardeerd", schrijft professor Talbot Hamlin, FAIA. Om een ​​koepel over de hoeken van een vierkante kamer te ondersteunen, realiseerden bouwers zich dat de diameter van de koepel gelijk moest zijn aan de diagonaal van de kamer en niet zijn breedte. Professor Hamlin legt uit:

"Om de vorm van een pendent te begrijpen, is het alleen nodig om een ​​halve sinaasappel met de platte kant naar beneden op een plaat te plaatsen en gelijke delen verticaal van de zijkanten af ​​te snijden. Wat overblijft van de oorspronkelijke hemisfeer wordt een pendend dome genoemd. Elke verticale snede heeft de vorm van een halve cirkel. Soms werden deze halve cirkels gebouwd als onafhankelijke bogen om het bovenste bolvormige oppervlak van de koepel te ondersteunen. Als de bovenkant van de sinaasappel horizontaal wordt afgesneden ter hoogte van de bovenkant van deze halve cirkel, de stukken die nog over zijn, zullen precies de vorm van hangers zijn. Deze nieuwe cirkel kan de basis worden voor een nieuwe complete koepel, of er kan een verticale cilinder op worden gebouwd om een ​​andere koepel hoger te ondersteunen. " - Talbot Hamlin

Samenvatting: de hangende look

Zesde eeuw, Hagia Sophia in Istanbul, Turkije, Salvator Barki / Moment / Getty Images

18e eeuw, Parijs Pantheon, Chesnot / Getty Images

18e eeuw, St. Paul's Cathedral Dome, Londen, Peter Adams / Getty Images

18e eeuw, Mission Church in Concá, Arroyo Seco, Querétaro, Mexico, AlejandroLinaresGarcia via Wikimedia Commons, CC-BY-SA-3.0-2.5-2.0-1.0

bronnen

• Bronboek van Amerikaanse architectuur, G. E. Kidder Smith, Princeton Architectural Press, 1996, p. 646
• Woordenboek van architectuur en constructie, Cyril M. Harris, ed., McGraw-Hill, 1975, p. 355
• Architectuur door de eeuwen heen door Talbot Hamlin, Putnam, Revised 1953, pp. 229-230