The City Beautiful Movement (1893 - 1899)

Aan het begin van de 20e eeuw was een toonaangevende stadsontwerper genaamd Frederick Law Olmsted van grote invloed op de transformatie van het Amerikaanse landschap. De industriële revolutie verving de Amerikaanse samenleving door een stedelijke economische bloei. Steden waren de focus van het Amerikaanse bedrijfsleven en mensen stroomden naar productiecentra omdat banen in de industrie banen in de landbouw vervingen.

Stedelijke populaties stegen drastisch in de 19e eeuw, en een groot aantal problemen werd duidelijk. De ongelooflijke dichtheid creëerde zeer onhygiënische omstandigheden. Overbevolking, corruptie van de overheid en economische depressies bevorderden een klimaat van sociale onrust, geweld, stakingen van arbeid en ziekte.

Olmsted en zijn collega's hoopten deze voorwaarden om te keren door de moderne basis van stedenbouw en ontwerp te implementeren. Deze transformatie van Amerikaanse stadslandschappen werd tentoongesteld op de Colombiaanse tentoonstelling en wereldtentoonstelling van 1893. Hij en andere prominente planners repliceerden de Beaux-Arts-stijl van Parijs bij het ontwerpen van de kermissen in Chicago. Omdat de gebouwen schitterend wit waren geverfd, werd Chicago de 'White City' genoemd.

Geschiedenis

De term "City Beautiful" werd vervolgens bedacht om de utopische idealen van de beweging te beschrijven. De technieken van de City Beautiful-beweging verspreidden zich en werden gerepliceerd door meer dan 75 maatschappijverbeteringsmaatschappijen, voornamelijk geleid door vrouwen uit de hogere middenklasse tussen 1893 en 1899.

De City Beautiful-beweging was bedoeld om de huidige politieke en economische structuur te gebruiken om mooie, ruime en geordende steden te creëren met gezonde open ruimtes en openbare gebouwen die de morele waarden van de stad tot uitdrukking brachten. Er werd gesuggereerd dat mensen die in dergelijke steden wonen deugdzamer zouden zijn om hogere niveaus van moraliteit en burgerplicht te behouden.

Planning in de vroege 20e eeuw gericht op de geografie van watervoorziening, riolering en stedelijk vervoer. De steden Washington D.C., Chicago, San Francisco, Detroit, Cleveland, Kansas City, Harrisburg, Seattle, Denver en Dallas toonden allemaal prachtige concepten van City.

Hoewel de vooruitgang van de beweging drastisch vertraagde tijdens de Grote Depressie, leidde de invloed ervan tot de praktische beweging van de stad, belichaamd in het werk van Bertram Goodhue, John Nolen en Edward H. Bennett. Deze idealen uit het begin van de 20e eeuw vormden het raamwerk voor de hedendaagse stedenbouwkundige en ontwerptheorieën.