Het karakter van Nora Helmer

Nora Helmer is een van de meest complexe personages van het 19e-eeuwse drama, waar hij in de eerste akte over rondloopt, gedraagt ​​zich wanhopig in de tweede en krijgt een grimmig gevoel voor realiteit tijdens de finale van Henrik Ibsen's "A Doll's House".

In het begin vertoont Nora veel kinderachtige kwaliteiten. Het publiek ziet haar voor het eerst wanneer ze terugkeert van een schijnbaar extravagante kerst-winkelexcursie. Ze eet een paar desserts die ze stiekem heeft gekocht. Wanneer haar neerbuigende echtgenoot, Torvald Helmer, vraagt ​​of ze makarons heeft geslopen, ontkent ze het van ganser harte. Met deze kleine misleiding leert het publiek dat Nora heel goed kan liegen.

Ze is het meest kinderlijk wanneer ze met haar man omgaat. Ze gedraagt ​​zich speels en toch gehoorzaam in zijn aanwezigheid en haalt altijd gunsten van hem over in plaats van te communiceren als gelijken. Torvald berispt Nora zachtjes tijdens het spel en Nora reageert goedmoedig op zijn critici alsof ze een loyaal huisdier is.

Nora Helmer's Clever Side

Nora leidt echter een dubbelleven. Ze heeft niet gedachteloos hun geld uitgegeven. Ze heeft eerder gekrabbeld en gespaard om een ​​geheime schuld af te lossen. Jaren geleden, toen haar man ziek werd, vervalste Nora de handtekening van haar vader om een ​​lening te ontvangen om het leven van Torvald te redden. Het feit dat ze Torvald nooit over deze regeling heeft verteld, onthult verschillende aspecten van haar karakter.

Ten eerste ziet het publiek Nora niet langer als de beschermde, zorgeloze echtgenote van een advocaat. Ze weet wat het betekent om te worstelen en risico's te nemen. Bovendien betekent de daad van het verbergen van de onrechtmatig verkregen lening de onafhankelijke streak van Nora. Ze is trots op het offer dat ze heeft gebracht. Hoewel ze niets tegen Torvald zegt, opschept ze over haar acties met haar oude vriendin, mevrouw Linde, de eerste kans die ze krijgt. Kortom, ze gelooft dat haar man voor haar evenveel ontberingen zou ondergaan, zo niet meer. Haar perceptie van de toewijding van haar man is echter behoorlijk misplaatst.

Wanhoop zet in

Wanneer de ontevreden Nils Krogstad de waarheid over haar vervalsing dreigt te onthullen, beseft Nora dat ze de goede naam van Torvald Helmer mogelijk heeft geschandd. Ze begint haar eigen moraliteit in twijfel te trekken, iets wat ze nog nooit eerder heeft gedaan. Heeft ze iets verkeerd gedaan? Waren haar acties passend, onder de gegeven omstandigheden? Zullen de rechtbanken haar veroordelen? Is ze een ongepaste vrouw? Is ze een vreselijke moeder?

Nora overweegt zelfmoord om de schande te elimineren die ze haar familie heeft aangedaan. Ze hoopt ook te voorkomen dat Torvald zichzelf opoffert en naar de gevangenis gaat om haar van vervolging te redden. Toch blijft het betwistbaar of ze echt door zou gaan en in de ijzige rivier zou springen. Krogstad twijfelt aan haar vermogen. Tijdens de climactische scène in Act Three lijkt Nora te kraken voordat ze de nacht inloopt om haar leven te beëindigen. Torvald stopt haar maar al te gemakkelijk, misschien omdat ze weet dat ze diep van binnen gered wil worden.

Nora Helmer's transformatie

Nora's openbaring treedt op wanneer de waarheid eindelijk wordt onthuld. Terwijl Torvald zijn walging jegens Nora en haar vervalsingsmisdrijf ontketent, beseft de hoofdpersoon dat haar man een heel andere persoon is dan ze ooit geloofde. Torvald is niet van plan de schuld te nemen voor Nora 'misdaad. Ze dacht zeker dat hij onbaatzuchtig alles voor haar zou opgeven. Als hij dit niet doet, accepteert ze het feit dat hun huwelijk een illusie is geweest. Hun valse toewijding heeft alleen maar gespeeld. Ze is zijn 'kindervrouw' en zijn 'pop' geweest. De monoloog waarin ze Torvald kalm confronteert, dient als een van Ibsen's mooiste literaire momenten.

Het controversiële einde van "A Doll's House"

Sinds de première van Ibsen's "A Doll's House" is er veel gesproken over de laatste controversiële scène. Waarom laat Nora niet alleen Torvald maar ook haar kinderen achter? Veel critici en theaterbezoekers betwijfelden de moraliteit van de resolutie van het stuk. In feite weigerden sommige producties in Duitsland om het oorspronkelijke einde te produceren. Ibsen stemde in en schreef met tegenzin een alternatief einde waarin Nora uiteenvalt en huilt, besluit te blijven, maar alleen omwille van haar kinderen.

Sommigen beweren dat Nora haar huis verlaat, puur omdat ze egoïstisch is. Ze wil Torvald niet vergeven. Ze zou liever een ander leven beginnen dan proberen haar bestaande te repareren. Of misschien voelt ze dat Torvald gelijk had, dat ze een kind is dat niets van de wereld weet. Omdat ze zo weinig over zichzelf of de maatschappij weet, voelt ze dat ze een ontoereikende moeder en vrouw is. Ze verlaat de kinderen omdat ze vindt dat het in hun voordeel is, hoe pijnlijk het ook is voor haar.

Nora Helmer's laatste woorden zijn hoopvol, maar haar laatste actie is minder optimistisch. Ze verlaat Torvald en legt uit dat er een kleine kans is dat ze weer man en vrouw zouden kunnen worden, maar alleen als er een 'wonder van wonderen' zou plaatsvinden. Dit geeft Torvald een korte sprankje hoop. Maar net zoals hij Nora's idee van wonderen herhaalt, verlaat zijn vrouw de deur en slaat ze de deur dicht, symbool voor de finaliteit van hun relatie.