De Briley Brothers Killing Spree

In 1979 gingen Brothers Linwood Briley, James Briley Jr. en Ray Briley zeven maanden lang moorden in hun geboortestad Richmond, Virginia. Toen ze eindelijk werden gepakt, waren er 11 mensen dood, hoewel onderzoekers geloofden dat er maar 20 slachtoffers waren.

Jeugdjaren

James en Bertha Briley waren een hardwerkend paar toen hun eerste kind, Linwood Earl Briley, werd geboren in 1995. Hun tweede kind, James Dyral Briley, Jr. werd ongeveer 18 maanden later geboren, gevolgd door hun jongste en laatste kind, Anthony Ray Briley.

Van buitenaf kijkend leek de familie Briley goed aangepast en gelukkig. Ze woonden in een mooi huis met twee verdiepingen op Fourth Avenue in het centrum van Richmond. In tegenstelling tot veel kinderen van hun leeftijd, kwamen de Briley-jongens uit een ongebroken huis waar beide ouders direct bij hun leven betrokken waren.

Helpende handen

Tijdens hun eerste levensjaren, zouden de jongens een handje helpen aan een aantal van hun oudste buren door te helpen bij het onderhoud of het starten van een auto. De algemene consensus in de buurt was dat de broers beleefd, behulpzaam en overal goede kinderen waren.

Diezelfde mening werd niet gedeeld door hun schoolgenoten. Op school hebben de broers de andere kinderen lastiggevallen en gepest. De broers leken onverschillig tegenover volwassen gezag en zouden de neiging hebben om te negeren wat de straf ook was die door een leraar of het principe werd uitgesproken. Maar toen ze thuiskwamen, was hun vader James Sr. duidelijk de baas en slaagde erin om een ​​niveau van angst bij zijn zonen op te roepen.

Bertha gaat weg 

De gebroeders Briley hadden twee grote belangen. Ze genoten van het verzamelen van exotische spinnen en slangen zoals tarantula's, piranha's en boa constrictors en ze sneden en bewaarden gewoonlijk krantenverhalen over bendeactiviteit. 

Toen de jongens hun tienerjaren bereikten, gingen Bertha en James uit elkaar en vertrok ze. De splitsing was blijkbaar minnelijk en zonder drama. Het was ook gedurende deze tijd dat James Sr. zwaar werd gewogen met groeiende zorgen over hoe Linwood handelde en de invloed die hij had op de andere jongens. Hij ontwikkelde een gevoel van angst voor zijn zonen. Bezorgd om zijn eigen veiligheid, begon hij zijn slaapkamerdeur 's nachts van binnenuit met een nachtschoot te vergrendelen. 

Orline Christian

Op 28 januari 1971 was Linwood Briley 16 jaar oud en alleen thuis, toen hij zijn buurman, de 57-jarige Orline Christian, buiten haar was zag ophangen. Zonder duidelijke reden haalde Linwood een geweer uit de kast, richtte het uit zijn slaapkamerraam op de tweede verdieping naar Christian en haalde de trekker over, dodelijk schietend op Christian.

Op de een of andere manier merkte niemand dat ze een schotwond in haar rug had en er werd aangenomen dat stress leidde tot haar dood nadat ze onlangs haar man had begraven. Toen tijdens het bekijken van haar lichaam, merkten een aantal van haar familieleden een bloedvlek op haar jurk. Benieuwd waarom het gezin om een ​​tweede onderzoek vroeg. Tijdens het tweede onderzoek werd een kogel in haar rug gevonden en werd een moordonderzoek geopend.

Een onderzoek naar de moordscène leidde de politie rechtstreeks naar het slaapkamerraam van Linwood. Een huiszoeking bracht het moordwapen voort. Met het solide bewijs dat hem in het gezicht staarde, bekende Linwood de moord. Met een vlakke, emotieloze stem zei de 16-jarige tegen de rechercheur: "Ik hoorde dat ze hartproblemen had, ze zou toch al snel zijn gestorven."

Linwood werd schuldig bevonden en veroordeeld tot een jaar op hervormingsschool.

De moordpartij begint

In maart 1979 had de Briley-bende een plan om een ​​reeks willekeurige inbraken en invasies thuis te doen. Het plan was dat de groep snel in en uit zou stappen en geen getuigen levend zou achterlaten.

William en Virginia Bucher

12 maart 1979 - De Briley-bende ging naar Henrico County en selecteerde willekeurig het huis van William en Virginia Bucher. Linwood klopte op de deur van de Bucher, en toen William het antwoordde, beweerde Linwood dat hij autopech had en een telefoon moest lenen om Triple A te bellen. Williams zei dat hij zou bellen en Linwood om zijn Triple-A-kaart vroeg, maar toen hij opende de hordeur om de kaart te krijgen, Linwood snelde naar hem toe en drong zich een weg door het huis.

De rest van de bende volgde achter Linwood en ze namen de controle over William en Virginia en bonden ze vast in aparte kamers. Ze gingen vervolgens door elke kamer en namen elke waardevolle die ze wilden en verzadigde de kamers met kerosine.

Toen ze klaar waren met het stelen van wat ze wilden, goot Linwood kerosine over de benen van Williams en stak toen een lucifer aan toen hij het huis verliet. De Buchers bleven binnen vastgebonden om levend te verbranden. Op de een of andere manier slaagde William Bucher erin zichzelf los te maken en kon hij zichzelf en zijn vrouw in veiligheid brengen. De Buchers zijn de enige bekende slachtoffers van de Briley-bende die hun aanval hebben overleefd.

Michael McDuffie

21 maart 1979 - Michael McDuffie was het slachtoffer van een huisinvasie. De Briley-bende dwong zichzelf in zijn huis, viel McDuffie aan en beroofde het huis en schoot McDuffie vervolgens dood.

Mary Gowen

9 april 1979 - Mary Gowen liep naar huis van een oppaswerk toen de Briley-bende haar zag en haar naar haar huis volgde. Ze drongen toen hun huis binnen en sloegen, beroofden en verkrachtten haar herhaaldelijk en schoten haar vervolgens in het hoofd. De 76-jarige vrouw slaagde erin de aanval te overleven, maar raakte de volgende dag in coma en stierf een paar weken later.

Christopher Philips

4 juli 1979 - Christopher Philips, 17 jaar oud, bleef een minuut te lang in de auto van Linwood hangen. Ervan uitgaande dat hij van plan was om het te stelen, dwongen de Bailey-broers de jongen naar een veld waar ze hem sloegen en schopten en vervolgens doodde Linwood hem door zijn hoofd te verpletteren met een sintelblok.

Johnny G. Gallaher 

14 september 1979 - Populaire discjockey John "Johnny G." Gallaher speelde in een band in een nachtclub toen hij tijdens een pauze naar buiten ging. De Briley-bende zag hem en dwong hem in de kofferbak van zijn Lincoln Continental en reed toen naar een oude papierfabriek aan de James River. Gallaher werd uit de kofferbak getrokken, beroofd en van dichtbij in het hoofd geschoten. Zijn lichaam werd twee dagen later in de rivier gevonden.

Mary Wilfong

30 september 1979 - Mary Wilfong, 62 jaar oud, werkte als privéverpleegster toen de Briley-bende haar zag en haar naar huis volgde. Net toen ze op het punt stond haar appartement binnen te gaan, viel de Brileys haar aan en sloeg haar vervolgens dood met een honkbalknuppel, waarna ze haar appartement inbranden.

Blanche Page en Charles Garner

5 oktober 1979 - Op Fourth Avenue, niet ver van het huis van Briley, vielen de broers aan en doodden de 79-jarige Blanche Page dood en sloegen en doodden vervolgens haar kostbare, 59-jarige Charles Garner. Volgens onderzoekers was het slaan en vermoorden van Garner een van de meest wrede die de onderzoekers ooit hadden gezien.

The Wilkersons

19 oktober 1979 - Harvey Wilkerson en zijn vrouw, de 23-jarige Judy Barton en haar vijfjarige zoon woonden om de hoek van het huis van de Briley. Wilkerson en de gebroeders Briley kenden elkaar al jaren en waren vrienden. De vier zouden vaak over slangen praten, omdat Wilkerson, net als de broers Briley, ook huisdierenslangen bezat. 

Op 19 oktober waren de Brileys in een feeststemming. J.B., de middelste broer, was eerder die dag vrijgelaten. Gedurende de dag hingen de broers op Fourth Avenue, dronken en roken ze pot en toen de nacht viel begonnen ze serieus te praten over het vinden van een ander slachtoffer die nacht. Ze besloten Harvey Wilkerson te kiezen, mogelijk omdat ze dachten dat hij drugs had behandeld en het geld of zijn klanten of beide wilden.

Wilkerson was buiten toen hij de Briley-broers en de 16-jarige Duncan Meekins zag opkomen. Hij ging naar binnen en deed de deur op slot, maar de groep bleef komen. Toen ze in het appartement van Wilkerson aankwamen, klopten ze op de deur en ondanks zijn angsten opende Wilkerson de deur en liet ze binnen.

Zodra de bende binnenkwam, begonnen ze het paar aan te vallen. Ze bonden ze vast met ducttape en kokhalzen en Linwood Briley verkrachtte Judy terwijl ze dicht bij haar zoon en echtgenoot waren. Toen hij klaar was, bleven Meekins, die als de bende werd beschouwd, de zwangere vrouw seksueel aanvallen en sodomiseren.

De bende ging vervolgens door het huis en nam alles mee wat ze wilden. Linwood gaf J.B. de leiding en verliet het appartement met enkele van de gestolen goederen. J.B. vertelde zijn broer Anthony en Meekins om Wilkerson en zijn vrouw met lakens te bedekken. Ze lieten de 5-jarige Harvey op de bank achter. J.B. beval vervolgens Meekins om Wilkerson neer te schieten. Meekins pakte een kussen en schoot er meerdere keren doorheen en doodde Wilkerson. J.B. schoot vervolgens Judy dood en vermoordde haar en haar ongeboren kind. Anthony zou de jongen hebben neergeschoten en vermoord.

De Brileys wisten niet dat de politie het gebied bewaakte en wisten dat de bende het appartement van Wilkerson was binnengegaan. Toen de politie geweerschoten hoorde afgaan, wisten ze niet waar de schietpartij vandaan kwam en begonnen ze het gebied te verkennen. Ze zagen Meekins en twee broers Briley het appartement van Wilkerson verlaten. Ze dachten niet dat het verband hield met de geweerschoten die ze hoorden.

Arresteren

Drie dagen later ontving de politie een verzoek om een ​​welzijnscontrole uit te voeren op Wilkerson en Judy. Toen ze het appartement naderden, merkten ze dat de voordeur op een kier stond. Bij binnenkomst in het appartement liepen ze een macabere scène binnen die, zelfs voor geharde politieagenten, moeilijk te hanteren was. Blijkbaar hadden de gebroeders Briley, voordat ze het appartement verlieten, de huisdierenslangen van Wilkerson losgelaten.

Ook drie dagen binnen gelaten om voor zichzelf te zorgen waren twee Doberman-puppy's. Voordat het forensisch team met hun werk kon beginnen, moest de controle over dieren komen en het appartement ontruimen. Maar de plaats delict was zo ernstig aangetast door de puppy's dat veel van het verzamelde bewijsmateriaal van weinig waarde was.

Nadat ze de Briley-bende het appartement van Wilkerson hadden zien verlaten op de dag dat de Wilkerson's werden vermoord, werden ze de hoofdverdachten in de moorden. Een aanhoudingsbevel werd uitgevaardigd voor de drie broers en voor Meekins. Toen de politie de bevelhebbers ging dienen, vertrokken Linwood, zijn vader en Meekins in een auto met de politie op de voet gevolgd.

Linwood was de bestuurder en hij weigerde te stoppen en bleef de politie door verschillende straten leiden. Bezorgd over de openbare veiligheid besloot de politie uiteindelijk de auto in een paal te duwen. Nadat de auto was gecrasht, bleef Linwood ervoor rennen maar werd al snel veroverd. Later kwamen ze erachter dat de andere twee Briley-broers zich bij de politie hadden veranderd.

Ondervraging

Op dit moment waren de Wilkerson-moorden de enige misdaden waaraan de politie de Bailey-broers had verbonden. Met zoveel besmet bewijs wisten ze dat hun beste kans op veroordelingen zou zijn als een van hen een pleidooi zou sluiten in ruil voor het wijzen van de vinger op de moordenaars.

Duncan Meekins was pas 16 jaar oud en zijn achtergrond paste niet bij die van een koelbloedige moordenaar. Hij woonde met zijn ouders in een leuk huis; hij was een goede student en ging regelmatig naar de kerk. Met de aanmoediging van zijn ouders accepteerde hij een pleidooi waarbij hij een levenslange gevangenisstraf zou krijgen met de mogelijkheid van voorwaardelijke vrijlating in ruil voor alle details rondom de misdaad. Als hij zichzelf in de gevangenis uit de problemen hield, keek hij ernaar om 12 tot 15 jaar achter de tralies te doen.

Zoals afgesproken, begonnen Meekins te praten en niet alleen over de moorden op Wilkerson. Hij verstrekte ook details over andere onopgeloste moorden die hadden plaatsgevonden tijdens de ergste misdaad die ooit Richmond had getroffen. Voorafgaand aan de bekentenis van Meekins hadden onderzoekers geen verband gelegd met wat zij dachten dat willekeurige misdaden waren.

De verkrachtingen en moorden vonden plaats in verschillende gebieden rond Richmond. Het ras, geslacht en leeftijd van de slachtoffers leken willekeurig. Slachtoffers van seriemoordenaars delen vaak een fysieke kwaliteit. Bende-gerelateerde moorden zijn meestal rivaliserende bendes. Wanneer we kijken naar de mensen die zijn verkracht en vermoord door de Bailey-broers, was de enige belangrijke link die kon worden gevonden de brutaliteit en wreedheid die door de moordenaars zelf was aangetoond. 

De Bailey-broers ondervragen was frustrerend. Ze waren arrogant, uitdagend en duwden graag het geduld van de ondervragers op. Bij het ondervragen van Linwood Bailey over de moord op Johnny G. Gallaher, bespotte hij de onderzoeker en vertelde hem dat hij nooit veroordeeld zou worden voor de moord, omdat er geen bewijs was dat hem eraan koppelde..

De onderzoekers brachten toen een gepensioneerde detective in om Linwood te ondervragen. Hij was een oude vriend van Gallaher geweest. Toen het interview begon, merkte de detective dat Linwood een turquoise ring droeg die van Gallaher was en die hij altijd droeg. In feite was de rechercheur bij zijn vriend geweest toen hij hem kocht. Met dat bewijs en meer dat langzaam werd ontdekt, werden de Bailey-broers beschuldigd van verschillende misdaden en sommige van de moorden.

Schuldig

Linwood Bailey werd schuldig bevonden en kreeg meerdere levenslange straffen en de doodstraf voor de moord op Gallaher. J.B. Bailey kreeg ook meerdere levensstraffen en twee doodstraffen voor de moorden op Judy Barton en haar zoon. Anthony Bailey kreeg een levenslange gevangenisstraf met de mogelijkheid van voorwaardelijke vrijlating. Het kon niet worden bewezen dat hij rechtstreeks verantwoordelijk was voor eventuele moorden.

Linwood en J.B. Briley werden naar de dodencel in het correctiecentrum van Mecklenburg gestuurd. Het duurde niet lang voordat het paar winstgevende drugs- en wapenracket had die zich afspeelde vanuit de dodencel.

Ontsnappen

Er is gezegd dat Linwood Briley een zeker magnetisme had over hem en de gevangenen en sommige bewakers hielden ervan aan zijn goede kant te zijn. De bewakers dachten waarschijnlijk dat het van weinig belang was om hem gelukkig te houden. Ze zaten tenslotte in een gevangenis met het meest geavanceerde beveiligingssysteem van de staat.

Maar Linwood had verschillende jaren aandacht besteed aan hoe dingen werkten, de bewoordingen die bewakers zouden gebruiken bij het doen van verzoeken aan andere gevangenissen, en welke bewakers het minst attent waren en degenen die vriendelijk waren tegenover de gevangenen.

Op 31 mei 1984 slaagde Linwood erin een bewaker te krijgen om de deur van de controlekamer open te houden, net lang genoeg voor een andere gevangene om binnen te komen en de sloten op alle cellen van de dodencel vrij te geven. Hierdoor kon er voldoende mankracht zijn om de 14 bewakers die waren toegewezen aan dat blok in te halen. Besteld om te strippen, zetten Linwood, J.B. en vier andere gevangenen de uniformen van de bewakers op en konden na een reeks gebeurtenissen in een gevangenisbusje wegrijden uit de gevangenis. 

Het plan was om naar Canada te gaan, maar toen de ontsnappingen Philadelphia bereikten, scheidden de broers Briley zich af van de groep en ontmoetten ze hun oom die regelingen had getroffen voor een verblijfplaats. De broers slaagden erin om vrij te blijven tot 19 juni 1984, toen informatie opgehaald uit een telefoontap op de telefoon van de oom de autoriteiten verliet naar hun schuilplaats.

executies

Binnen enkele maanden na hun terugkeer in de gevangenis, putten zowel Linwood als James Briley hun beroep uit en werden uitvoeringsdata vastgesteld. Linwood Briley was de eerste die werd geëxecuteerd. Afhankelijk van welke versie je leest, liep hij naar de elektrische stoel zonder hulp of hij moest worden verdoofd en naar de stoel worden gesleept. Hoe dan ook, op 12 oktober 1984 werd Linwood geëxecuteerd.

James Briley volgde het pad van zijn oudere broer zoals hij altijd had gedaan en werd geëlektrocuteerd in dezelfde stoel als zijn broer in maanden eerder was gestorven. Op 18 april 1985 werd James Briley geëxecuteerd.

 Anthony Briley blijft in een gevangenis in Virginia. Alle inspanningen voor zijn vrijlating zijn geweigerd door het voorwaardelijk bestuur.