Inleiding tot de Dorische kolom

De Dorische kolom is een architectonisch element uit het oude Griekenland en vertegenwoordigt een van de vijf orden van klassieke architectuur. Tegenwoordig is deze eenvoudige kolom te vinden ter ondersteuning van vele voorportieken in heel Amerika. In de openbare en commerciële architectuur, met name de openbare architectuur in Washington, DC, is de Dorische kolom een ​​bepalend kenmerk van gebouwen in neoklassieke stijl.

Een Dorische kolom heeft een heel duidelijk, eenvoudig ontwerp, veel eenvoudiger dan de latere Ionische en Corinthische kolomstijlen. Een Dorische kolom is ook dikker en zwaarder dan een Ionische of Corinthische kolom. Om deze reden wordt de Dorische kolom soms geassocieerd met kracht en mannelijkheid. In de overtuiging dat Dorische zuilen het meeste gewicht konden dragen, gebruikten oude bouwers ze vaak voor het laagste niveau van gebouwen met meerdere verdiepingen, waarbij de slankere Ionische en Korinthische zuilen werden gereserveerd voor de bovenste niveaus.

Oude bouwers ontwikkelden verschillende orden, of regels, voor het ontwerp en het aandeel van gebouwen, inclusief de kolommen. dorisch is een van de vroegste en meest eenvoudige van de klassieke orden die in het oude Griekenland zijn vastgelegd. Een order bevat de verticale kolom en het horizontale hoofdgestel.

Dorische ontwerpen ontwikkeld in de westelijke Dorische regio van Griekenland rond de 6e eeuw voor Christus. Ze werden tot ongeveer 100 v.Chr. In Griekenland gebruikt. Romeinen pasten de Griekse Dorische kolom aan, maar ontwikkelden ook hun eigen eenvoudige kolom, die ze Toscaans noemden.

Kenmerken van de Dorische kolom

Griekse Dorische kolommen delen deze kenmerken:

• een schacht die geribbeld of gegroefd is
• een schacht die onderaan breder is dan de bovenkant
• geen basis of voetstuk aan de onderkant, dus het wordt direct op de vloer of op grondniveau geplaatst
• een egelvis of een gladde, ronde hoofdachtige gloed aan de bovenkant van de schacht
• een vierkant telraam bovenop de ronde egelvis, die de lading verspreidt en verdeelt
• een gebrek aan versiering of houtsnijwerk, hoewel soms een stenen ring een wordt genoemd astragal markeert de overgang van de schacht naar de echinus

Dorische zuilen zijn er in twee varianten, Grieks en Romeins. Een Romeinse Dorische kolom lijkt op het Grieks, met twee uitzonderingen:

1. Romeinse Dorische zuilen hebben vaak een basis aan de onderkant van de schacht.
2. Roman Doric kolommen zijn meestal langer dan hun Griekse tegenhangers, zelfs als de schachtdiameters hetzelfde zijn.

Architectuur gebouwd met Dorische kolommen

Omdat de Dorische zuil is uitgevonden in het oude Griekenland, kan deze worden gevonden in de ruïnes van wat we Klassieke architectuur noemen, de gebouwen van het vroege Griekenland en Rome. Veel gebouwen in een klassieke Griekse stad zouden gebouwd zijn met Dorische zuilen. Symmetrische rijen kolommen werden met wiskundige precisie geplaatst in iconische structuren zoals de Parthenon-tempel op de Akropolis in Athene.

Gebouwd tussen 447 v.Chr. En 438 v.Chr., Is het Parthenon in Griekenland een internationaal symbool van de Griekse beschaving en een iconisch voorbeeld van de Dorische zuilstijl geworden. Een ander kenmerkend voorbeeld van Dorisch ontwerp, met kolommen rondom het hele gebouw, is de tempel van Hephaestus in Athene. Evenzo weerspiegelt de Tempel van de Delians, een kleine, rustige ruimte met uitzicht op een haven, ook het ontwerp van de Dorische zuil. Tijdens een wandeltocht door Olympia vind je een eenzame Dorische zuil in de tempel van Zeus die nog steeds tussen de ruïnes van gevallen zuilen staat. Kolomstijlen evolueerden gedurende verschillende eeuwen. Het enorme Colosseum in Rome heeft Dorische zuilen op het eerste niveau, Ionische zuilen op het tweede niveau en Corinthische zuilen op het derde niveau.

Toen het classicisme tijdens de Renaissance werd 'herboren', gaven architecten zoals Andrea Palladio de basiliek in Vicenza een 16e-eeuwse facelift door kolomtypen op verschillende niveaus te combineren - Dorische kolommen op het eerste niveau, Ionische kolommen hierboven.

In de negentiende en twintigste eeuw werden neoklassieke gebouwen geïnspireerd door de architectuur van het vroege Griekenland en Rome. Neoklassieke kolommen imiteren de klassieke stijlen in het Federal Hall Museum en Memorial 1842 in 26 Wall Street in New York City. De 19e-eeuwse architecten gebruikten Dorische zuilen om de grootsheid van de site waar de eerste president van de Verenigde Staten werd beëdigd na te bootsen. Van minder grootsheid is het Wereldoorlog I-monument op deze pagina te zien. Gebouwd in 1931 in Washington, DC, is het een klein, cirkelvormig monument geïnspireerd op de architectuur van de Dorische tempel in het oude Griekenland. Een meer dominant voorbeeld van het gebruik van Dorische zuilen in Washington, DC is de oprichting van architect Henry Bacon, die het neoklassieke Lincoln Memorial oplegde met Dorische zuilen, wat orde en eenheid suggereert. Het Lincoln Memorial werd gebouwd tussen 1914 en 1922.

Eindelijk, in de jaren voorafgaand aan de Amerikaanse Burgeroorlog, werden veel van de grote, elegante vooroorlogse plantages gebouwd in de neoklassieke stijl met klassiek geïnspireerde kolommen.

Deze eenvoudige maar grootse kolomtypen zijn overal ter wereld te vinden, waar klassieke grandeur vereist is in de lokale architectuur.

bronnen

• Dorische kolomillustratie © Roman Shcherbakov / iStockPhoto; Parthenon detailfoto door Adam Crowley / Photodisc / Getty Images; Lincoln Memorial-foto door Allan Baxter / Getty Images; en foto van Federal Hall door Raymond Boyd / Getty Images.