Wat is structureel geweld?

Structureel geweld verwijst naar elk scenario waarin een sociale structuur de ongelijkheid in stand houdt, waardoor vermijdbaar lijden wordt veroorzaakt. Bij het bestuderen van structureel geweld onderzoeken we de manieren waarop sociale structuren (economische, politieke, medische en juridische systemen) een onevenredig negatieve invloed kunnen hebben op bepaalde groepen en gemeenschappen.

Het concept van structureel geweld geeft ons een manier om te overwegen hoe en in welke vormen deze negatieve effecten optreden, en wat kan worden gedaan om dergelijke schade te beperken.

Achtergrond

De term structureel geweld werd bedacht door de Johan Gultang, een Noorse socioloog. In zijn artikel uit 1969, "Geweld, vrede en vredesonderzoek", betoogde Gultang dat structureel geweld de negatieve kracht van sociale instellingen en systemen van sociale organisatie onder gemarginaliseerde gemeenschappen verklaarde.

Het is belangrijk om Gultang's concept van geweld te onderscheiden van de term zoals deze traditioneel wordt gedefinieerd (fysiek geweld door oorlog of misdaad). Gultang definieerde structureel geweld als de oorzaak van de verschillen tussen de potentiële realiteit van mensen en hun feitelijke omstandigheden. Bijvoorbeeld, potentieel de levensverwachting bij de algemene bevolking kan aanzienlijk langer zijn dan de werkelijk levensverwachting voor leden van achtergestelde groepen, als gevolg van factoren zoals racisme, economische ongelijkheid of seksisme. In dit voorbeeld is de discrepantie tussen de potentiële en de werkelijke levensverwachting het gevolg van structureel geweld.

Betekenis van structureel geweld

Structureel geweld maakt meer genuanceerde analyses mogelijk van de sociale, culturele, politieke, economische en historische krachten die ongelijkheid en lijden vormen. Het biedt een gelegenheid om de rol van verschillende soorten marginalisering - zoals seksisme, racisme, bekwaamheid, ageism, homofobie en / of armoede - serieus te overwegen bij het creëren van beleefde ervaringen die fundamenteel minder gelijk zijn. Structureel geweld helpt de meervoudige en vaak kruisende krachten te verklaren die ongelijkheid op meerdere niveaus creëren en bestendigen, zowel voor individuen als voor gemeenschappen.

Structureel geweld benadrukt ook de historische wortels van moderne ongelijkheid. De ongelijkheden en het lijden van onze tijd ontvouwen zich vaak binnen een bredere geschiedenis van marginalisatie, en dit kader biedt een kritische context voor het begrijpen van het heden in termen van zijn relatie tot het verleden. Marginalisering in postkoloniale landen hangt bijvoorbeeld vaak nauw samen met hun koloniale geschiedenis, net zoals ongelijkheid in de VS moet worden overwogen met betrekking tot complexe geschiedenis van slavernij, immigratie en beleid.

Structureel geweld en gezondheid

Tegenwoordig wordt het concept van structureel geweld veel gebruikt op het gebied van volksgezondheid, medische antropologie en mondiale gezondheid. Structureel geweld is met name nuttig voor het onderzoeken van lijden en ongelijkheid op het gebied van gezondheid. Het benadrukt de complexe en overlappende factoren die de gezondheidsuitkomsten beïnvloeden, zoals in het geval van gezondheidsverschillen (of ongelijkheid) tussen verschillende raciale of etnische gemeenschappen in de VS of elders.

Paul Farmer's onderzoek, schrijven en toegepast werk op het gebied van mondiale gezondheid heeft veel aandacht besteed aan het concept van structureel geweld. Dr. Farmer, een antropoloog en arts, werkt al tientallen jaren op dit gebied en gebruikt de lens van structureel geweld om de verbanden aan te tonen tussen enorme verschillen in vermogensopbouw en gerelateerde verschillen in de gezondheidszorg en resultaten over de hele wereld. Zijn werk komt voort uit de raakvlakken van volksgezondheid en mensenrechten, en hij is de Kolokotrones University Professor in Global Health and Social Medicine aan de Harvard University.

Dr. Farmer is mede-oprichter van Partners in Health, een internationale organisatie die tot doel heeft te voorkomen negatieve gezondheidsresultaten in achtergestelde - en onevenredig zieke - gemeenschappen. Waarom zijn sommige van de armste landen ter wereld ook de ziekste? Het antwoord is structureel geweld. Farmer and Partners in Health begon halverwege de jaren tachtig in Haïti te werken, maar de organisatie is sindsdien uitgebreid naar meerdere locaties en projecten over de hele wereld. Projecten gerelateerd aan structureel geweld en gezondheid omvatten:

• De nasleep van de aardbeving van 2010 in Haïti
• Tuberculose-epidemieën in Russische gevangenissen
• Reconstrueren van het Rwandese gezondheidszorgsysteem na de genocide van 1994
• HIV / AIDS-interventies in Haïti en Lesotho

Structureel geweld in de antropologie

Veel culturele en medische antropologen worden beïnvloed door de theorie van structureel geweld. Belangrijke antropologische teksten over structureel geweld en gezondheid zijn:

• Pathologies of Power: Gezondheid, mensenrechten en de nieuwe oorlog tegen de armen (Paul Farmer)
• Death Without Weeping: The Violence of Everyday Life in Brazil (Nancy Scheper-Hughes)
• Fresh Fruit, Broken Bodies: Migrant Farmworkers in de Verenigde Staten (Seth Holmes)
• Op zoek naar respect: Crack verkopen in El Barrio (Philippe Bourgois)

Structureel geweld is vooral prominent aanwezig in de medische antropologie, inclusief de antropologie van de mondiale gezondheid. Het is gebruikt om verschillende onderwerpen te analyseren, waaronder maar niet beperkt tot middelenmisbruik, de gezondheid van migranten, kindersterfte, de gezondheid van vrouwen en infectieziekten.

bronnen

• Boer, Paul. Haïti na de aardbeving. Public Affairs, 2011.
• Kidder, Tracy. Mountains Beyond Mountains: The Quest of Dr. Paul Farmer, een man die de wereld zou genezen. Random House, 2009.
• Rylko-Bauer, Barbara en Paul Farmer. "Structureel geweld, armoede en sociaal lijden." The Oxford Handbook of the Social Science of Poverty. April 2017.
• Taylor, Janelle. "Het verschil verklaren: 'Cultuur,' Structureel Geweld 'en Medische Antropologie." Bureau voor Minderhedenzaken bij Diversiteit, de Universiteit van Washington.