Wat is secularisatie?

De afgelopen eeuwen, en vooral in de laatste decennia, is de westerse samenleving in toenemende mate geseculariseerd geworden, wat betekent dat religie een minder prominente rol speelt. De verschuiving betekent een dramatische culturele verandering waarvan de effecten nog steeds breed worden besproken.

Definitie

Secularisatie is een culturele transitie waarin religieuze waarden geleidelijk worden vervangen door niet-religieuze waarden. In het proces verliezen religieuze boegbeelden zoals kerkleiders hun autoriteit en invloed op de samenleving.

Op het gebied van sociologie wordt de term gebruikt om samenlevingen te beschrijven die zijn gemoderniseerd of worden gemoderniseerd, wat betekent dat kenmerken van de samenleving zoals de overheid, de economie en scholen meer onderscheiden of minder worden beïnvloed door religie.

Individuen in een samenleving kunnen nog steeds een religie beoefenen, maar het is op individuele basis. Beslissingen over spirituele zaken zijn persoonlijk, familie of cultureel gebaseerd, maar religie zelf heeft geen grote impact op de samenleving als geheel.

In de westerse wereld

Secularisatie in de Verenigde Staten is een veelbesproken onderwerp. Amerika wordt lange tijd beschouwd als een christelijke natie, met veel christelijke waarden die bestaand beleid en wetten sturen. In de afgelopen decennia, met de groei van andere religies en atheïsme, is de natie echter meer geseculariseerd geworden.

In de Verenigde Staten zijn er bewegingen geweest om religie uit het door de overheid gefinancierde dagelijkse leven te verwijderen, zoals schoolgebed en religieuze evenementen op openbare scholen. Meer bewijs van secularisatie is te zien in wetten die het verbod op het homohuwelijk tenietdoen.

Terwijl de rest van Europa relatief vroeg secularisatie omarmde, was Groot-Brittannië een van de laatste die zich aanpaste. In de jaren zestig beleefde Groot-Brittannië een culturele revolutie die de opvattingen van mensen over vrouwenkwesties, burgerrechten en religie hervormde.

In de loop van de tijd begon de financiering voor religieuze activiteiten en kerken af ​​te nemen, waardoor de impact van religie op het dagelijks leven werd verminderd. Als gevolg hiervan werd het land in toenemende mate geseculariseerd.

Religieus contrast: Saoedi-Arabië

In tegenstelling tot de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en het grootste deel van Europa is Saoedi-Arabië een voorbeeld van een land dat geen secularisatie heeft doorgemaakt. Bijna alle Saoedi's identificeren zich als moslims.

Hoewel er enkele christenen zijn, zijn ze voornamelijk buitenlanders en mogen ze hun geloof niet openlijk in praktijk brengen. Atheïsme en agnostiek zijn verboden, en dergelijke afvalligheid wordt bestraft met de dood.

Vanwege de strikte houding ten opzichte van religie zijn de wetten, gebruiken en normen van Saoedi-Arabië nauw verbonden met de islamitische wet en leer. Het land heeft een religieuze politie, bekend als Mutaween, die door de straten dwaalt en religieuze wetten handhaaft met betrekking tot kledingvoorschriften, gebed en de scheiding van mannen en vrouwen.

Het dagelijkse leven in Saoedi-Arabië is opgebouwd rond religieuze rituelen. Bedrijven sluiten meerdere keren per dag gedurende 30 minuten of meer per keer om te bidden. Op scholen is ongeveer de helft van de schooldag gewijd aan het onderwijzen van religieus materiaal. Bijna alle boeken die binnen de natie worden gepubliceerd, zijn religieuze boeken.

Toekomst van secularisatie

Secularisatie is een groeiend onderwerp geworden naarmate meer landen moderniseren en verschuiven van religieuze waarden naar seculiere.

Hoewel er nog veel landen zijn die gericht zijn op religie en religieuze wetgeving, is er een toenemende druk van over de hele wereld, met name vanuit de Verenigde Staten en hun bondgenoten, om landen te seculariseren. Niettemin zijn sommige regio's zelfs religieuzer geworden, waaronder delen van Afrika en Azië.

Sommige wetenschappers beweren dat religieuze overtuiging zelf niet de beste maat is voor secularisatie. Ze geloven dat een verzwakking van religieuze autoriteit kan optreden in bepaalde gebieden van het leven zonder een overeenkomstige verandering in de religieuze identiteit van individuen.