Wat is convergente evolutie?

Evolutie wordt gedefinieerd als een verandering in soort in de loop van de tijd. Er zijn veel processen die kunnen plaatsvinden om de evolutie te stimuleren, waaronder het door Charles Darwin voorgestelde idee van natuurlijke selectie en de door de mens gecreëerde kunstmatige selectie en selectief fokken. Sommige processen produceren veel snellere resultaten dan andere, maar alle leiden tot speciatie en dragen bij aan de diversiteit van het leven op aarde.

Een manier waarop soorten in de loop van de tijd veranderen, wordt genoemd convergente evolutie. Convergente evolutie is wanneer twee soorten, die niet zijn gerelateerd via een recente gemeenschappelijke voorouder, meer op elkaar lijken. Meestal is de reden voor het ontstaan ​​van convergente evolutie de opbouw van aanpassingen in de tijd om een ​​bepaalde niche te vullen. Wanneer dezelfde of vergelijkbare niches beschikbaar zijn in verschillende geografische locaties, zullen verschillende soorten waarschijnlijk die niche vullen. Naarmate de tijd verstrijkt, kloppen de aanpassingen die de soort succesvol maken in die niche in die specifieke omgeving en produceren vergelijkbare gunstige eigenschappen in zeer verschillende soorten.

Kenmerken

Soorten die zijn gekoppeld via convergente evolutie, lijken vaak erg op elkaar. Ze zijn echter niet nauw verwant aan de levensboom. Het is gewoon zo dat hun rollen in hun respectieve omgevingen erg op elkaar lijken en dezelfde aanpassingen vereisen om succesvol te zijn en te reproduceren. Na verloop van tijd zullen alleen die individuen met gunstige aanpassingen voor die niche en omgeving overleven terwijl de anderen afsterven. Deze nieuw gevormde soort is goed geschikt voor zijn rol en kan zich voortplanten en toekomstige generaties nakomelingen voortbrengen.

De meeste gevallen van convergente evolutie komen voor in zeer verschillende geografische gebieden op aarde. Het algehele klimaat en milieu in die gebieden lijken echter sterk op elkaar, waardoor het noodzakelijk is om verschillende soorten te hebben die dezelfde niche kunnen vullen. Dat leidt ertoe dat die verschillende soorten aanpassingen verkrijgen die een vergelijkbaar uiterlijk en gedrag creëren als de andere soorten. Met andere woorden, de twee verschillende soorten zijn samengekomen of lijken meer op elkaar om die nissen te vullen.

Voorbeelden

Een voorbeeld van convergente evolutie is het Australische suikerzweefvliegtuig en de Noord-Amerikaanse vliegende eekhoorn. Beide lijken erg op elkaar met hun kleine knaagdierachtige lichaamsstructuur en dunne membraan dat hun voorpoten verbindt met hun achterpoten die ze gebruiken om door de lucht te glijden. Hoewel deze soorten erg op elkaar lijken en soms voor elkaar worden aangezien, zijn ze niet nauw verwant aan de evolutionaire levensboom. Hun aanpassingen evolueerden omdat ze nodig waren om te overleven in hun individuele, maar zeer vergelijkbare, omgevingen.

Een ander voorbeeld van convergente evolutie is de algehele lichaamsstructuur van de haai en de dolfijn. Een haai is een vis en een dolfijn is een zoogdier. Hun lichaamsvorm en hoe ze zich door de oceaan verplaatsen lijken echter sterk op elkaar. Dit is een voorbeeld van convergente evolutie omdat ze niet erg nauw verwant zijn via een recente gemeenschappelijke voorouder, maar ze leven in vergelijkbare omgevingen en moesten zich op soortgelijke manieren aanpassen om in die omgevingen te overleven..

Planten

Planten kunnen ook een convergente evolutie ondergaan om meer op elkaar te lijken. Veel woestijnplanten hebben zich enigszins ontwikkeld als een bewaarkamer voor water in hun structuren. Hoewel de woestijnen van Afrika en die in Noord-Amerika vergelijkbare klimaten hebben, zijn de soorten flora daar niet nauw verwant aan de levensboom. In plaats daarvan hebben ze doornen ontwikkeld voor bescherming en de wachtkamers voor water om ze in leven te houden gedurende lange periodes van geen regen in de hete klimaten. Sommige woestijnplanten hebben ook de mogelijkheid ontwikkeld om overdag licht op te slaan, maar ondergaan 's nachts fotosynthese om te veel waterverdamping te voorkomen. Deze planten op verschillende continenten pasten zich op deze manier onafhankelijk aan en zijn niet nauw verwant door een recente gemeenschappelijke voorouder.