Wat is biologische of organische verwering van rotsen?

Organische verwering, ook wel biologisch weer of biologische verwering genoemd, is de algemene naam voor biologische verweringsprocessen die rotsen afbreken. Dit omvat de fysieke penetratie en groei van wortels en graafactiviteiten van dieren (bioturbatie), evenals de werking van korstmossen en mos op verschillende mineralen. 

Hoe organisch verwering in het grotere geologische beeld past

Verwering is een proces waarbij oppervlaktesteen afbreekt. Erosie is een proces waarbij verweerde rots wordt verplaatst door natuurlijke krachten zoals wind, golven, water en ijs.

Er zijn drie soorten verwering:

• Fysieke of mechanische weersinvloeden (water raakt bijvoorbeeld in scheuren in rotsen en bevriest dan, van binnenuit tegen de rots duwen);
• Chemische verwering (bijvoorbeeld, zuurstof werkt samen met ijzer in rotsen, waardoor het ijzer gaat roesten en de steen dus verzwakt)
• Organisch of biologisch verwering (de wortels van een boom groeien bijvoorbeeld uit tot keien in de grond en splitsen de keien na verloop van tijd)

Hoewel deze verschillende soorten weersomstandigheden kunnen worden beschreven als verschillend van elkaar, werken ze ook samen. Boomwortels kunnen bijvoorbeeld keien gemakkelijker splitsen omdat de rotsen verzwakt zijn als gevolg van chemische of fysische weersinvloeden. 

Plantgebonden biologische verwering

Boomwortels veroorzaken vanwege hun grootte een aanzienlijke hoeveelheid biologische weersinvloeden. Maar zelfs veel kleinere plantgerelateerde acties kunnen rotsen weerstaan. Bijvoorbeeld:

Onkruid dat door wegdekken duwt of scheuren in keien kan gaten in de rots vergroten. Deze gaten vullen zich met water. Wanneer het water bevriest, kraken de wegen of keien.

Korstmos (schimmels en algen die samenleven in een symbiotische relatie) kan veel weersinvloeden veroorzaken. Door schimmels geproduceerde chemicaliën kunnen de mineralen in rotsen afbreken. Algen consumeren de mineralen. Terwijl dit proces van afbraak en consumptie doorgaat, beginnen rotsen gaten te ontwikkelen. Zoals hierboven beschreven, zijn gaten in rotsen kwetsbaar voor fysieke verwering veroorzaakt door de vries / smeltcyclus.

Diergerelateerde biologische verwering

Interacties van dieren met steen kunnen aanzienlijke weersinvloeden veroorzaken. Net als bij planten kunnen dieren het toneel vormen voor verdere fysische en chemische weersinvloeden. Bijvoorbeeld:

• Kleine gravende dieren scheiden zuren uit of banen zich een weg naar rots om rotsachtige holen te creëren. Dit proces verzwakt de rots en start eigenlijk het verweringsproces.
• Grotere dieren laten uitwerpselen of urine op rots achter. De chemicaliën in dierlijk afval kunnen mineralen in gesteente aantasten.
• Grotere gravende dieren verplaatsen en verplaatsen rots, waardoor ruimtes ontstaan ​​waar water zich kan ophopen en bevriezen.

Mensgebonden biologische verwering

Mensen hebben een dramatisch verwerend effect. Zelfs een eenvoudig pad in het bos heeft invloed op de bodem en rotsen waaruit het pad bestaat. Grote veranderingen die door mensen worden beïnvloed, zijn onder meer:

• Bouw - verplaatsen, scoren en breken van rots voor de bouw van gebouwen en transportsystemen
• Mijnbouw - massieve projecten omvatten het strippen van hele heuvels of het aanbrengen van grote veranderingen in of het verwijderen van rots onder het aardoppervlak
• Landbouw - naast het verplaatsen van rotsen om landbouw mogelijk te maken, veranderen mensen ook de samenstelling van de bodem door bemesting en toepassing van herbiciden.