Wat is een industriële samenleving?

Een industriële samenleving is een samenleving waarin massaproductie-technologieën worden gebruikt om grote hoeveelheden goederen in fabrieken te maken, en waarin dit de dominante productiewijze en organisator van het sociale leven is.

Dit betekent dat een echte industriële samenleving niet alleen over massaproductie beschikt, maar ook over een specifieke sociale structuur die is ontworpen om dergelijke operaties te ondersteunen. Een dergelijke samenleving is meestal hiërarchisch georganiseerd per klasse en kent een rigide arbeidsverdeling tussen werknemers en fabriekseigenaren.

Beginnings

Historisch gezien werden veel samenlevingen in het Westen, waaronder de Verenigde Staten, industriële samenlevingen na de industriële revolutie die vanaf het einde van de 18e eeuw door Europa en vervolgens de Verenigde Staten trok.

De overgang van agrarische of op handel gebaseerde pre-industriële samenlevingen naar industriële samenlevingen, en de vele politieke, economische en sociale implicaties ervan, werd de focus van de vroege sociale wetenschap en motiveerde het onderzoek van de grondleggers van de sociologie, waaronder Karl Marx , Émiel Durkheim en Max Weber, onder anderen.

Mensen verhuisden van boerderijen naar stedelijke centra waar de fabrieksbanen waren, omdat boerderijen zelf minder arbeiders nodig hadden. Boerderijen werden uiteindelijk ook meer geïndustrialiseerd door mechanische plantmachines en maaidorsers te gebruiken om het werk van meerdere mensen te doen.

Marx was vooral geïnteresseerd in het begrip van hoe een kapitalistische economie de industriële productie organiseerde en hoe de overgang van het vroege kapitalisme naar het industriële kapitalisme de sociale en politieke structuur van de samenleving heeft hervormd.

Bij het bestuderen van industriële samenlevingen van Europa en Groot-Brittannië, ontdekte Marx dat ze hiërarchieën van macht kenden die correleerden met de rol die een persoon speelde in het productieproces, of de klassenstatus (werknemer versus eigenaar) en dat politieke beslissingen werden genomen door de heersende klasse om te behouden hun economische belangen binnen dit systeem.

Durkheim was geïnteresseerd in hoe mensen verschillende rollen spelen en verschillende doelen vervullen in een complexe, industriële samenleving, die hij en anderen een arbeidsverdeling noemden. Durkheim geloofde dat zo'n samenleving veel op een organisme functioneerde en dat de verschillende delen ervan zich aan veranderingen in anderen aanpasten om stabiliteit te handhaven.

De theorie en het onderzoek van Weber waren onder andere gericht op hoe de combinatie van technologie en economische ordening die industriële samenlevingen kenmerkte, uiteindelijk de belangrijkste organisatoren van de samenleving en het sociale leven werden, en dat dit beperkte vrije en creatieve denken en de keuzes en acties van het individu beperkte. Hij verwees naar dit fenomeen als 'de ijzeren kooi'.

Rekening houdend met al deze theorieën, zijn sociologen van mening dat in industriële samenlevingen alle andere aspecten van de samenleving, zoals onderwijs, politiek, media en wetgeving, onder andere werken om de productiedoelen van die samenleving te ondersteunen. In een kapitalistische context werken ze ook om te ondersteunen winst doelen van de industrieën van die samenleving.

Post-industriële VS.

De Verenigde Staten zijn niet langer een industriële samenleving. De globalisering van de kapitalistische economie die zich vanaf de jaren 1970 afspeelde, betekende dat de meeste fabrieksproductie die voorheen in de Verenigde Staten was gevestigd naar het buitenland werd verplaatst.

Sindsdien is China een belangrijke industriële samenleving geworden, nu zelfs 'de wereldfabriek' genoemd, omdat zoveel industriële productie van de wereldeconomie daar plaatsvindt.

De Verenigde Staten en vele andere westerse landen kunnen nu worden beschouwd als postindustriële samenlevingen, waar diensten, productie van immateriële goederen en consumptie de economie voeden.