De Horseshoe Crab, een oude geleedpotige die levens redt

Hoefijzerkrabben worden vaak levende fossielen genoemd. Deze primitieve geleedpotigen hebben 360 miljoen jaar op aarde geleefd, grotendeels in dezelfde vorm als ze tegenwoordig lijken. Ondanks hun lange geschiedenis wordt het bestaan ​​van de hoefkrab nu bedreigd door menselijke activiteiten, waaronder het oogsten voor medisch onderzoek.

Hoe hoefijzerkrabben levens redden

Elke keer dat een vreemd voorwerp of substantie het menselijk lichaam binnendringt, bestaat er een risico op infectie. Als je een vaccinatie, een intraveneuze behandeling, een operatie van welke aard dan ook hebt gehad, of als een medisch hulpmiddel in je lichaam is geïmplanteerd, heb je je overleving te danken aan de hoefijzerkrab.

Hoefijzerkrabben hebben koperrijk bloed dat opvallend blauw van kleur lijkt te zijn. Eiwitten in de bloedcellen van de hoefijzerkrab komen vrij als reactie op zelfs de kleinste hoeveelheid bacterieel endotoxine, zoals E coli. De aanwezigheid van bacteriën zorgt ervoor dat bloed van hoefijzerkrab stolt of geleert, onderdeel van het overgevoelige immuunresponssysteem.

In de jaren zestig ontwikkelden twee onderzoekers, Frederick Bang en Jack Levin, een methode om deze stollingsfactoren te gebruiken om te testen op besmetting van medische hulpmiddelen. Tegen de jaren 1970, hun Limulus amebocyte lysate (LAL) -test werd commercieel gebruikt om te zorgen dat alles van scalpels tot kunstmatige heupen veilig is voor introductie in het menselijk lichaam.

Hoewel dergelijke tests van cruciaal belang zijn voor veilige medische behandelingen, eist de praktijk veel van de hoefijzerkrabpopulaties. Er is veel vraag naar hoefijzerkrabbloed en de medische testindustrie vangt jaarlijks wel 500.000 hoefijzerkrabben om ze van hun bloed af te voeren. De krabben worden daarbij niet ronduit gedood; ze worden gevangen, afgetapt en vrijgelaten. Maar biologen vermoeden dat de stress resulteert in een percentage van de vrijgelaten hoefijzerkrabben die eenmaal terug in het water sterven. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur en de natuurlijke hulpbronnen noemt de Atlantische hoefijzerkrab als kwetsbaar, slechts één categorie hieronder bedreigd in de schaal van uitsterven. Gelukkig zijn er nu beheerspraktijken om de soort te beschermen.

Is een Horseshoe Crab Echt een krab?

Hoefijzerkrabben zijn mariene geleedpotigen, maar het zijn geen schaaldieren. Ze zijn nauwer verwant aan spinnen en teken dan aan echte krabben. Hoefijzerkrabben behoren tot de Chelicerata, samen met spinachtigen (spinnen, schorpioenen en teken) en zeespinnen. Deze geleedpotigen bezitten allemaal speciale aanhangsels in de buurt van hun monddelen genoemd chelicerae. Hoefijzerkrabben gebruiken hun chelicerae om voedsel in hun mond te stoppen.

Binnen het dierenrijk worden hoefijzerkrabben als volgt ingedeeld:

• Kingdom - Animalia (dieren)
• Phylum - Arthropoda (geleedpotigen)
• Subphylum - Chelicerata (chelicerates)
• Klasse - Xiphosura
• Bestel - Xiphosurida
• Familie - Limulidae (hoefijzerkrabben)

Er zijn vier levende soorten in de hoefijzerkrabfamilie. Drie soorten, Tachypleus tridentatus, Tachypleus gigas, en Carcinoscorpius rotundicauda, leef alleen in Azië. De Atlantische hoefijzerkrab (Limulus polyphemus) woont in de Golf van Mexico en langs de Atlantische kust van Noord-Amerika.

Hoe zien hoefijzerkrabben eruit?

De Atlantische hoefijzerkrab is genoemd naar zijn hoefijzervormige schelp, die hem beschermt tegen roofdieren. Hoefijzerkrabben zijn bruin van kleur en worden tot volwassenheid tot 24 inch lang. Vrouwtjes zijn aanzienlijk groter dan mannen. Zoals alle geleedpotigen groeien hoefijzerkrabben door hun exoskeletten te vervellen.

Mensen geloven vaak dat de stekelachtige staart van de hoefijzerkrab een angel is, maar zoiets bestaat eigenlijk niet. De staart functioneert als een roer en helpt de hoefijzerkrab over de bodem te navigeren. Als een golf de hoefkrab op zijn rug wast, zal hij zijn staart gebruiken om zichzelf recht te zetten. Til een hoefijzerkrab nooit aan zijn staart op. De staart is bevestigd door een gewricht dat vergelijkbaar is met een menselijke heupkom. Wanneer hij aan zijn staart bungelt, kan het gewicht van het lichaam van de hoefkrab ertoe leiden dat de staart ontwricht raakt, waardoor de krab hulpeloos wordt de volgende keer dat hij wordt omgedraaid.

Aan de onderkant van de schaal hebben hoefijzerkrabben een paar chelicerae en vijf paar poten. Bij mannen is het eerste paar benen gemodificeerd als claspers, voor het vasthouden van het vrouwtje tijdens het paren. Hoefijzerkrabben ademen met behulp van boekkieuwen.

Waarom zijn hoefijzerkrabben belangrijk??

Naast hun waarde in medisch onderzoek vervullen hoefijzerkrabben belangrijke ecologische rollen. Hun gladde, brede schelpen bieden het perfecte substraat voor vele andere mariene organismen om op te leven. Terwijl het langs de oceaanbodem beweegt, kan een hoefijzerkrab mosselen, zeepokken, buiswormen, zeesla, sponzen en zelfs oesters vervoeren. Hoefijzerkrabben leggen hun eieren bij duizenden langs zandige kusten af ​​en veel migrerende shorebirds, waaronder rode knopen, vertrouwen op deze eieren als brandstofbron tijdens hun lange vluchten.

bronnen:

• "Atlantic Horseshoe Crab (Limulus polyphemus)," University of Rhode Island, Environmental Data Center. Online bezocht 26 juli 2017.
• "The Horseshoe Crab and Public Health," De website van Horseshoe Crab, Ecological Research & Development Group (ERDG). Online bezocht 26 juli 2017.
• "Limulus polyphemus,"IUCN Rode lijst. Online bezocht 26 juli 2017.
• "Project Limulus", website van Sacred Heart University. Online bezocht 26 juli 2017.
• "The Blood of the Crab", door Caren Chesler, Popular Mechanics, 13 april 2017. essed online 26 juli 2017.