Het groene flitsfenomeen en hoe het te zien

De groene flits is de naam van een zeldzaam en interessant optisch fenomeen waarbij een groene vlek of flits zichtbaar is aan de bovenrand van de zon bij zonsopgang of zonsondergang. Hoewel minder gebruikelijk, kan de groene flits ook worden gezien met andere heldere lichamen, zoals de maan, Venus en Jupiter.

De flits is zichtbaar voor het blote oog of fotografische apparatuur. De eerste kleurenfoto van de groene flits werd genomen bij zonsondergang door D.K.J. O'Connell in 1960 van het Vaticaanse Observatorium.

Hoe de groene flits werkt

Bij zonsopgang of zonsondergang reist het licht van de zon door een dikkere luchtkolom voordat het de kijker bereikt dan wanneer de ster hoger aan de hemel staat. De groene flits is een soort luchtspiegeling waarbij de atmosfeer zonlicht breekt en in verschillende kleuren breekt. De lucht werkt als een prisma, maar niet alle kleuren licht zijn zichtbaar omdat sommige golflengten worden geabsorbeerd door de moleculen voordat het licht de kijker bereikt.

Groene flits versus groene straal

Er is meer dan één optisch fenomeen waardoor de zon groen kan lijken. De groene straal is een zeer zeldzame vorm van groene flits die een straal groen licht omhoog schiet. Het effect wordt gezien bij zonsondergang of net daarna wanneer de groene flits optreedt in een wazige lucht. De straal van groen licht is meestal een paar graden boog hoog in de lucht en kan enkele seconden duren.

Hoe de groene flits te zien

De sleutel tot het zien van de groene flits is om zonsopgang of zonsondergang te bekijken aan een verre, onbelemmerde horizon. De meest voorkomende flitsen worden gemeld boven de oceaan, maar de groene flits kan worden bekeken vanaf elke hoogte en over land en zee. Het wordt regelmatig vanuit de lucht gezien, vooral in een vliegtuig dat naar het westen reist en de zonsondergang vertraagt. Het helpt als de lucht helder en stabiel is, hoewel de groene flits is waargenomen terwijl de zon opkomt of ondergaat achter bergen of zelfs wolken of een mistlaag.

Lichte vergroting, zoals door een mobiele telefoon of camera, maakt meestal de groene rand of flits zichtbaar op de zon bij zonsopgang en zonsondergang. Het is belangrijk om de vergrote zon nooit onder vergroting te bekijken, omdat dit permanente oogschade kan veroorzaken. Digitale apparaten zijn een veiligere manier om de zon te bekijken.

Als u de groene flits met uw ogen in plaats van een lens bekijkt, wacht dan totdat de zon net opkomt of gedeeltelijk is ondergegaan. Als het licht te fel is, zie je de kleuren niet.

De groene flits is over het algemeen progressief met betrekking tot kleur / golflengte. Met andere woorden, de bovenkant van de zonneschijf lijkt geel, vervolgens geelgroen, vervolgens groen en mogelijk blauwgroen.

Atmosferische omstandigheden kunnen verschillende soorten groene flitsen produceren:

Type flitser	Meestal bekeken vanaf	Uiterlijk	Voorwaarden
Inferior-mirage Flash	zeeniveau of lage hoogtes	Ovale, afgeplatte schijf, Joule's "laatste glimp", meestal 1-2 seconden duur	Komt voor wanneer het oppervlak warmer is dan de lucht erboven.
Mock-mirage Flash	waarschijnlijker gezien hoe hoger het wordt gezien boven de inversie, maar het helderst net boven de inversie	De bovenrand van de zon ziet eruit als dunne reepjes. Groene strips duren 1-2 seconden.	Treedt op wanneer het oppervlak koeler is dan de lucht erboven en de inversie zich onder de kijker bevindt.
Sub-duct Flash	op elke hoogte, maar alleen binnen een smal bereik onder de inversie	Het bovenste gedeelte van een zandlopervormige zon lijkt groen gedurende 15 seconden.	Gezien wanneer de waarnemer zich onder een atmosferische inversielaag bevindt.
Green Ray	zeeniveau	Een groene lichtstraal lijkt vanuit het midden van de zon omhoog te schieten terwijl deze ondergaat of vlak nadat deze onder de horizon zinkt.	Gezien wanneer een heldergroene flits aanwezig is en er wazige lucht is om de lichtkolom te produceren.

Blauwe flits

Zeer zelden kan breking van zonlicht door de atmosfeer voldoende zijn om een ​​blauwe flits te produceren. Soms stapelt de blauwe flits op de groene flits. Het effect is het beste te zien op foto's in plaats van met het oog, dat niet erg gevoelig is voor blauw licht. De blauwe flits is zo zeldzaam omdat blauw licht over het algemeen wordt verspreid door de atmosfeer voordat het de kijker bereikt.

De groene rand

Wanneer een astronomisch object (d.w.z. de zon of de maan) aan de horizon ondergaat, fungeert de atmosfeer als een prisma, dat het licht scheidt in de samenstellende golflengten of kleuren. De bovenrand van het object kan groen zijn, of zelfs blauw of violet, terwijl de onderrand altijd rood is. Dit effect wordt meestal gezien wanneer de atmosfeer veel stof, smog of andere deeltjes bevat. De deeltjes die het effect mogelijk maken, dimmen en verkleuren het licht echter, waardoor het lastig te zien is. De gekleurde rand is erg dun, dus het is moeilijk te onderscheiden met het blote oog. Het kan beter worden gezien in foto's en video's. De Richard Evelyn Byrd Antarctische expeditie meldde dat hij de groene rand en mogelijk de groene flits zag, die ongeveer 35 minuten duurde in 1934.