Smokey Bear
Share
Smokey Bear kwam uit noodzaak bij ons. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog vreesden Amerikanen dat een vijandelijke aanval of sabotage onze bosrijkdommen kon vernietigen op een moment dat houtproducten hard nodig waren. In het voorjaar van 1942 vuurde een Japanse onderzeeër granaten op een olieveld in Zuid-Californië in de buurt van Los Padres National Forest. Overheidsfunctionarissen waren opgelucht dat de beschietingen geen bosbrand veroorzaakten, maar vastbesloten waren bescherming te bieden.
De USDA Forest Service organiseerde het Cooperative Forest Fire Prevention (CFFP) -programma in 1942. Het stimuleerde burgers landelijk om zich persoonlijk in te spannen om bosbranden te voorkomen. Het was een gemobiliseerde burgerinspanning ter ondersteuning van de oorlogsinspanningen om waardevolle bomen te beschermen. Hout was een primaire grondstof voor slagschepen, gunstocks en verpakkingskisten voor militair transport.
Karakter ontwikkeling
Het "Bambi" -personage van Walt Disney was erg populair en werd gebruikt op een eerste anti-brandposter. Het succes van deze poster toonde aan dat een bosdier de beste boodschapper was om het voorkomen van bosbranden te bevorderen. Op 2 augustus 1944 introduceerden de Forest Service en de War Advertising Council een beer als campagnesymbool.
Albert Staehle, bekend illustrator van dieren, werkte met deze beschrijving om de beer voor bosbrandpreventie te schilderen. Zijn kunst verscheen in de campagne van 1945 en het reclamesymbool kreeg de naam 'Smokey Bear'. De beer werd "Smokey" genoemd naar "Smokey" Joe Martin, die van 1919 tot 1930 assistent-chef was van de brandweer van New York City.
Rudy Wendelin, een kunstenaar voor de Forest Service, begon met het produceren van een enorme hoeveelheid Smokey Bear-kunst in verschillende media voor speciale evenementen, publicaties en gelicentieerde producten om het symbool voor brandpreventie te promoten. Lang na zijn pensionering maakte hij de kunst voor de 40e verjaardag van de Smokey Bear ter herdenking van de Amerikaanse postzegel. Velen binnen de Forest Service erkennen nog steeds dat Wendelin de echte 'Smokey Bear-kunstenaar' is.
De advertentiecampagne
Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de War Advertising Council zijn naam in The Advertising Council. In de jaren die volgden, werd de focus van Smokey's campagne verbreed om zowel kinderen als volwassenen aan te spreken. Maar het was pas in de campagne van 1965 en het werk van Smokey-kunstenaar Chuck Kuderna dat het beeld van Smokey evolueerde naar het beeld dat we vandaag kennen.
Het Smokey Bear-concept is uitgegroeid tot een cottage-industrie van verzamelobjecten en educatief materiaal over brandpreventie. Een van de meest populaire Smokey-producten is een set posters die bekend staat als zijn educatieve postercollectie.
De echte Smokey Bear
De levende geschiedenis van Smokey Bear begon begin 1950 toen een verbrande welp een brand overleefde in het Lincoln National Forest in de buurt van Capitan, New Mexico. Omdat deze beer een vreselijke bosbrand heeft overleefd en de liefde en verbeelding van het Amerikaanse publiek heeft gewonnen, geloven veel mensen ten onrechte dat de welp de originele Smokey Bear was, maar in werkelijkheid kwam hij pas mee toen het advertentiesymbool bijna zes jaar oud was.
Na weer gezond te zijn geworden, kwam Smokey in de National Zoo in Washington, DC wonen als een levende tegenhanger van het symbool voor brandpreventie van het CFFP-programma.
In de loop der jaren kwamen duizenden mensen van over de hele wereld om Smokey Bear in de National Zoo te zien. Een partner, Goldie, werd geïntroduceerd in de hoop dat een jonge Smokey de traditie van het beroemde levende symbool zou voortzetten. Deze inspanningen mislukten en een geadopteerde zoon werd naar de dierentuin gestuurd, zodat de bejaarde beer op 2 mei 1975 met pensioen kon gaan. Na vele jaren van populariteit stierf de oorspronkelijke Smokey in 1976. Zijn overblijfselen werden teruggebracht naar Capitan en rusten onder een stenen marker in Smokey Bear Historical State Park. Gedurende meer dan 15 jaar bleef de geadopteerde Smokey het levende symbool, maar in 1990, toen de tweede Smokey Bear stierf, werd het levende symbool tot rust gebracht.
Smokey's Detractors
De taak van Smokey Bear wordt steeds moeilijker. In de afgelopen jaren was het een uitdaging voor zijn boodschap om traditionele bezoekers aan het bos te bereiken.
Nu worden we geconfronteerd met het ontvangen van zijn natuurbrandpreventieboodschap voor een toenemend aantal mensen die in en rond deze gebieden wonen.
Maar Smokey the Bear heeft het misschien te goed gedaan. Er zijn mensen die suggereren dat we de brand hebben geëlimineerd tot het punt dat het niet alleen het bosbeheer schaadt, maar ook brandstoffen bouwt voor toekomstige brandrampen.
Ze willen Smokey's boodschap niet meer weg.
Charles Little, in een redactioneel artikel genaamd "Smokey's Revenge", zegt dat "de beer in veel kringen een paria is. Zelfs in de National Zoo in Washington DC, die vaak inclusief is, werd de populaire tentoonstelling Smokey Bear in 1991 stilletjes ontmanteld - nadat hij sinds 1950 een beer heeft genoemd die deze naam draagt (waarbij twee afzonderlijke dieren zijn betrokken). Het punt is dat Smokey's ecologische correctheidquotiënt laag is, zoals een toenemend aantal bosecologen in de afgelopen jaren hebben aangegeven. "
Een ander goed essay is geschreven door Jim Carrier voor High Country News. Het geeft een humoristische maar ietwat cynische kijk op Smokey. Hij smeert niet en biedt een zeer vermakelijk stuk genaamd "An Agency Icon at 50". Dit is een must om te lezen!
Aangepast van USDA Forest Service Publicatie FS-551
De echte Smokey Bear
De levende geschiedenis van Smokey Bear begon begin 1950, toen een verbrande welp een brand overleefde in het Lincoln National Forest in de buurt van Capitan, New Mexico. Omdat deze beer een vreselijke bosbrand heeft overleefd en de liefde en verbeelding van het Amerikaanse publiek heeft gewonnen, geloven veel mensen ten onrechte dat de welp de originele Smokey Bear was, maar in werkelijkheid kwam hij pas mee toen het advertentiesymbool bijna zes jaar oud was. Na weer gezond te zijn geworden, kwam Smokey in de National Zoo in Washington, DC wonen, als een levende tegenhanger van het symbool voor brandpreventie van het CFFP-programma.
In de loop der jaren kwamen duizenden mensen van over de hele wereld om Smokey Bear in de National Zoo te zien. Een partner, Goldie, werd geïntroduceerd in de hoop dat een jonge Smokey de traditie van het beroemde levende symbool zou voortzetten. Deze inspanningen mislukten en een geadopteerde zoon werd naar de dierentuin gestuurd, zodat de bejaarde beer op 2 mei 1975 met pensioen kon gaan. Na vele jaren van populariteit stierf de oorspronkelijke Smokey in 1976. Zijn overblijfselen werden teruggebracht naar Capitan en rusten onder een stenen marker in Smokey Bear Historical State Park. Gedurende meer dan 15 jaar bleef de geadopteerde Smokey het levende symbool, maar in 1990, toen de tweede Smokey Bear stierf, werd het levende symbool tot rust gebracht.
Smokey's Detractors
De taak van Smokey Bear wordt steeds moeilijker. In de afgelopen jaren was het een uitdaging voor zijn boodschap om traditionele bezoekers aan het bos te bereiken. Nu worden we geconfronteerd met het ontvangen van zijn natuurbrandpreventieboodschap voor een toenemend aantal mensen die in en rond deze gebieden wonen.
Maar Smokey the Bear heeft het misschien te goed gedaan. Er zijn mensen die suggereren dat we de brand hebben geëlimineerd tot het punt dat het niet alleen het bosbeheer schaadt, maar ook brandstoffen bouwt voor toekomstige brandrampen. Ze willen Smokey's boodschap niet meer weg.
Charles Little, in een redactioneel artikel genaamd "Smokey's Revenge", stelt dat "de beer in veel kringen een paria is. Zelfs in de National Zoo in Washington DC, die vaak inclusief is, werd de populaire tentoonstelling Smokey Bear in 1991 stilletjes ontmanteld - nadat hij sinds 1950 een beer heeft genoemd die deze naam draagt (waarbij twee afzonderlijke dieren zijn betrokken). Het punt is dat Smokey's ecologische correctheidquotiënt laag is, zoals een toenemend aantal bosecologen in de afgelopen jaren hebben aangegeven. "
Een ander goed essay is geschreven door Jim Carrier voor High Country News. Het geeft een humoristische maar ietwat cynische kijk op Smokey. Hij smeert niet en biedt een zeer vermakelijk stuk genaamd "An Agency Icon at 50". Dit is een must om te lezen!
Aangepast van USDA Forest Service Publicatie FS-551
