Scythen in de Oude Wereld

Scythen - een Griekse benaming - waren een oude groep mensen uit Centraal-Eurazië die zich onderscheidden van anderen in het gebied door hun gebruiken en hun contact met hun buren. Er schijnen verschillende groepen Scythen te zijn geweest, die bij de Perzen bekend stonden als Sakas. We weten niet waar elke groep woonde, maar ze woonden in het gebied van de Donau tot Mongolië in de oost-westelijke dimensie en zuidwaarts naar het Iraanse plateau.

Waar de Scythen leefden

Nomadisch, Indo-Iraans (een term die ook inwoners van het Iraanse plateau en de Indus-vallei omvat [bijv. Perzen en Indiërs]) ruiters, boogschutters en herders, afgebeeld met puntmutsen en broeken, de Scythen woonden in de steppen ten noordoosten van de Zwarte Zee, van de 7e tot de 3e eeuw voor Christus.

Scythia verwijst ook naar een regio uit Oekraïne en Rusland (waar archeologen Scythische grafheuvels hebben gevonden) in Centraal-Azië.

  • Euraziatische kaart met steppestammen, inclusief Sythians
  • Gerelateerde kaart met locatie in Azië

De Scythen zijn nauw verbonden met paarden (en de Hunnen). [De 21e-eeuwse film Attila toonde een uitgehongerde jongen die het bloed van zijn paard dronk om in leven te blijven. Hoezeer dit Hollywood-licentie ook is, het brengt de essentiële overlevingsband tussen de steppenomaden en hun paarden over.]

Oude namen van de Scythen

  • De Griekse epische dichter Hesiodus noemde de noordelijke stammen hippemolgi 'merrie melkers'.
  • De Griekse historicus Herodotus verwijst naar de Europese Scythen als Scythen en de oostelijke als Sacae. Beyond the Scythians en andere Steppe-stammen zouden Apollo's soms thuis zijn, onder de hyperboreanen.
  • De naam Scythians en Sacae toegepast op zichzelf was Skudat 'boogschutter'.
  • Later werden de Scythen soms genoemd Getae.
  • De Perzen noemden ook de Scythen Sakai. Volgens Richard N. Frye (Het erfgoed van Centraal-Azië; 2007) hiervan waren er
  • Saka Haumavarga
  • Saka Paradraya (voorbij de zee of rivier)
  • Saka Tigrakhauda (puntmutsen)
  • Saka para Sugdam (voorbij Sogdiana)
  • Scythen, die het koninkrijk Urartu in Armenië aanvielen, werden geroepen Ashguzai of Ishguzai door de Assyriërs. De Scythen zijn misschien de bijbelse Ashkenaz geweest.

Legendarische oorsprong van de Scythen

  • Een terecht sceptische Herodotus zegt dat de Scythen beweerden dat de eerste man in de regio bestond - in een tijd dat het woestijn was en ongeveer een millennium voordat Darius van Perzië werd genoemd Targitaos. Targitaos was de zoon van Zeus en de dochter van de rivier Borysthenes. Hij had drie zonen van wie de stammen van de Scythen voortkwamen.
  • Een andere legende Herodotus-rapporten verbindt de Scythen met Hercules en Echidna.

Tribes of the Scythians

Herodotus IV.6 somt de 4 stammen van de Scythen op:

Uit Leipoxais ontstonden de Scythen van het ras genaamd Auchatae;
van Arpoxais, de middelste broer, die bekend staan ​​als de Catiari en Traspians;
van Colaxais, de jongste, de Royal Scythians of Paralatae.
Alles bij elkaar worden ze genoemd Scoloti, naar een van hun koningen: de Grieken noemen ze echter Scythen.

De Scythen zijn ook onderverdeeld in:

  • Sacae,
  • Massagetae (kan 'sterke Getae' betekenen),
  • Cimmerians, en
  • Getae.

Het beroep van de Scythen

De Scythiërs zijn verbonden met een verscheidenheid aan gebruiken die moderne mensen interesseren, waaronder het gebruik van hallucinogene drugs, fantastische gouden schatten en kannibalisme [zie kannibalisme in oude mythe]. Ze zijn populair geweest als de nobele wilde uit de 4e eeuw voor Christus. Oude schrijvers lofden de Scythen als deugdzamer, winterhard en kuis dan hun beschaafde tijdgenoten.

bronnen

  • The Scythians, door Jona Lendering.
  • The Scythian Domination in Western Asia: Its Record in History, Scripture and Archaeology, door E.D. Phillips World Archaeology. 1972.
  • The Scythian: His Rise and Fall, door James William Johnson. Journal of the History of Ideas. 1959 University of Pennsylvania Press.
  • The Scythians: Invading Hordes from the Russian Steppes, door Edwin Yamauchi. De bijbelse archeoloog. 1983.