Redenen om een ​​aparte klasse te maken voor de hoofdmethode in Java

Alle Java-programma's moeten een toegangspunt hebben, wat altijd de methode main () is. Wanneer het programma wordt aangeroepen, wordt eerst automatisch de methode main () uitgevoerd.

De methode main () kan worden weergegeven in elke klasse die deel uitmaakt van een toepassing, maar als de toepassing een complex is dat meerdere bestanden bevat, is het gebruikelijk om alleen voor main () een aparte klasse te maken. De hoofdklasse kan elke naam hebben, hoewel deze meestal gewoon 'Main' wordt genoemd.

Wat doet de hoofdmethode??

De methode main () is de sleutel tot het uitvoerbaar maken van een Java-programma. Hier is de basissyntaxis voor een main () -methode:

openbare klasse MyMainClass 
public static void main (String [] args) 
// doe hier iets ...

Merk op dat de methode main () wordt gedefinieerd tussen accolades en wordt gedeclareerd met drie trefwoorden: public, static en void:

• openbaar: Deze methode is openbaar en daarom voor iedereen beschikbaar.
• statisch: Deze methode kan worden uitgevoerd zonder een instantie van de klasse MyClass te hoeven maken.
• leegte: Deze methode retourneert niets.
• (String [] args): Deze methode gebruikt een String-argument. Merk op dat het argument args van alles kan zijn - het is gebruikelijk om "args" te gebruiken, maar we zouden het in plaats daarvan "stringArray" kunnen noemen.

Laten we nu wat code toevoegen aan de methode main () zodat deze iets doet:

openbare klasse MyMainClass 
public static void main (String [] args) 
System.out.println ("Hallo wereld!");

Dit is de traditionele "Hallo wereld!" programma, zo simpel als het wordt. Deze main () -methode drukt eenvoudig de woorden "Hallo wereld!" In een echt programma is de main () -methode echter gewoon starts de actie en voert deze niet daadwerkelijk uit.

Over het algemeen ontleedt de methode main () alle opdrachtregelargumenten, voert een aantal instellingen uit of controleert en initialiseert vervolgens een of meer objecten die het werk van het programma voortzetten. 

Afzonderlijke klasse of niet?

Als het startpunt van een programma heeft de methode main () een belangrijke plaats, maar programmeurs zijn het niet allemaal eens over wat het moet bevatten en in welke mate het moet worden geïntegreerd met andere functionaliteit.

Sommigen beweren dat de methode main () zou moeten verschijnen waar deze intuïtief thuishoort - ergens bovenaan uw programma. Dit ontwerp neemt bijvoorbeeld main () rechtstreeks op in de klasse die een server maakt:

Sommige programmeurs wijzen er echter op dat het gebruik van de methode main () in zijn eigen klasse kan helpen om de Java-componenten die u maakt herbruikbaar te maken. Het onderstaande ontwerp maakt bijvoorbeeld een afzonderlijke klasse voor de methode main (), waardoor de klasse ServerFoo door andere programma's of methoden kan worden aangeroepen:

Elementen van de hoofdmethode

Waar u de methode main () ook plaatst, deze moet bepaalde elementen bevatten, omdat dit het beginpunt van uw programma is. Deze kunnen een controle op eventuele voorwaarden voor het uitvoeren van uw programma omvatten.

Als uw programma bijvoorbeeld een interactie aangaat met een database, is de methode main () misschien de logische plaats om de basisconnectiviteit van de database te testen voordat u verdergaat met andere functionaliteit.