Feiten over de steenbok in de Pyreneeën

De onlangs uitgestorven Pyreneese steenbok, ook bekend onder de Spaanse gemeenschappelijke naam bucardo, was een van de vier ondersoorten van wilde geit die het Iberisch schiereiland bewoonden. Een poging om de steenbok van de Pyreneeën te klonen, werd in 2009 uitgevoerd, waardoor het de eerste soort was die werd uitgeroeid, maar de kloon stierf als gevolg van fysieke defecten in zijn longen zeven minuten na zijn geboorte.

Snelle feiten: Iberische steenbok

• Wetenschappelijke naam: Capra pyrenaica pyrenaica
• Veelvoorkomende namen): Pyreneese steenbok, Pyreneese wilde geit, bucardo
• Basic Animal Group: Zoogdier
• Grootte: Lengte van 5 voet; hoogte van 30 inch op de schouder
• Gewicht: 130-150 pond
• Levensduur: 16 jaar
• Eetpatroon: herbivoor
• Habitat: Iberisch schiereiland, Pyreneeën
• Bevolking: 0
• Beschermingsstatus: Uitgestorven

Beschrijving

Over het algemeen is de Pyrenese steenbok (Capra pyrenaica pyrenaica) was een berggeit die aanzienlijk groter was en grotere horens had dan zijn bestaande neven en nichten, C. p. hispanica en C. p. victoriae. Het werd ook de Pyrenese wilde geit genoemd en, in Spanje, de bucardo.

Tijdens de zomer had de mannelijke bucardo een jas van korte, licht grijsachtig bruine vacht met scherp gedefinieerde zwarte vlekken. In de winter werd het dikker en combineerde het langer haar met een laag korte dikke wol en waren de vlekken minder scherp gedefinieerd. Ze hadden een korte stijve manen boven de nek en twee zeer grote, dikke gebogen hoorns die een half-spiraalvormige draaiing beschreven. De hoorns groeiden typisch tot 31 centimeter lang, met een afstand tussen hen van ongeveer 16 centimeter. Een set hoorns in Musée de Bagnères in Luchon, Frankrijk, meet 40 centimeter lang. Volwassen mannenlichamen waren iets minder dan vijf voet lang, stonden 30 centimeter op de schouder en wogen 130-150 pond.

Vrouwelijke steenbokjassen waren consistenter bruin, misten de pleisters en hadden zeer korte, liervormige en cilindrische steenbokkenhoorns. Ze misten de manen van het mannetje. Jonge van beide geslachten behielden de kleur van de vacht van de moeder tot na het eerste jaar toen de mannetjes de zwarte vlekken begonnen te ontwikkelen.

draken / Getty Images

Habitat en bereik

Tijdens de zomers bewoonde de behendige Pyreneese steenbok rotsachtige berghellingen en kliffen afgewisseld met struikgewas en kleine dennen. De winters werden doorgebracht in sneeuwvrije hooglandweiden.

In de veertiende eeuw bewoonde de steenbok van de Pyreneeën een groot deel van het noordelijke Iberische schiereiland en werden ze meestal aangetroffen in de Pyreneeën van Andorra, Spanje en Frankrijk, en waarschijnlijk uitgebreid tot in de Cantabrische bergen. Ze verdwenen in het midden van de 10e eeuw uit de Franse Pyreneeën en het Cantabrische gebergte. Hun populaties begonnen in de 17e eeuw sterk af te nemen, voornamelijk als gevolg van het zoeken naar trofeeën door mensen die hunkerde naar de majestueuze hoorns van de steenbok. Tegen 1913 waren ze uitgestorven, behalve een kleine populatie in de Ordesa-vallei in Spanje.

Dieet en gedrag

Vegetatie zoals kruiden, forbs en grassen vormden het grootste deel van het dieet van de steenbok, en seizoensgebonden migraties tussen hoge en lage hoogten lieten de steenbok toe om in de zomer hoge berghellingen te gebruiken en meer gematigde valleien in de winter met verdikkende vacht die de warmte aanvult tijdens de koudste maanden.

Moderne populatiestudies werden niet uitgevoerd op de bucardo, maar op vrouwen C. pyrenaica is bekend dat ze samenkomen in groepen van 10-20 dieren (vrouwtjes en hun jongen) en mannetjes in groepen van 6-8 behalve in bronsttijd wanneer ze grotendeels geïsoleerd zijn.

Reproductie en nakomelingen

Het Rut-seizoen voor de steenbok van de Pyreneeën begon in de eerste dagen van november, waarbij mannen woeste veldslagen voerden over vrouwen en territorium. Het geboortejaar van de steenbok vond meestal plaats in mei, toen vrouwen op zoek gingen naar geïsoleerde locaties om nakomelingen te dragen. Een enkele geboorte was de meest voorkomende, maar een tweeling werd af en toe geboren.

jong C. pyrenaica kan binnen een dag na de geboorte lopen. Na de geboorte voegen de moeder en het kind zich bij de kudde van het vrouwtje. Kinderen kunnen onafhankelijk van hun moeder leven op 8-12 maanden, maar zijn niet seksueel volwassen tot 2-3 jaar oud.

uitdoving

Hoewel de exacte oorzaak van het uitsterven van de Pyreneese steenbok onbekend is, veronderstellen wetenschappers dat enkele verschillende factoren hebben bijgedragen aan de achteruitgang van de soort, waaronder stroperij, ziekte en het onvermogen om te concurreren met andere binnenlandse en wilde hoefdieren voor voedsel en leefgebied.

Men denkt dat de steenbok historisch zo'n 50.000 heeft geteld, maar tegen het begin van 1900 was hun aantal gedaald tot minder dan 100. De laatst natuurlijk geboren Pyrenese steenbok, een 13-jarige vrouw waarvan wetenschappers Celia heetten, werd dodelijk gewond gevonden Noord-Spanje op 6 januari 2000, opgesloten onder een omgevallen boom.

Het eerste uitsterven in de geschiedenis

Voordat Celia stierf, konden wetenschappers echter huidcellen uit haar oor verzamelen en bewaren in vloeibare stikstof. Met behulp van die cellen probeerden onderzoekers in 2009 de steenbok te klonen. Na herhaalde mislukte pogingen om een ​​gekloond embryo in een levende binnenlandse geit te implanteren, overleefde één embryo en werd gedragen en geboren. Deze gebeurtenis markeerde het eerste uitsterven in de wetenschappelijke geschiedenis. De pasgeboren kloon stierf echter slechts zeven minuten na zijn geboorte als gevolg van fysieke defecten in de long.

Professor Robert Miller, directeur van de afdeling Reproductieve Wetenschappen van de Medical Research Council aan de Universiteit van Edinburgh, merkte op:

"Ik denk dat dit een opwindende vooruitgang is, omdat het het potentieel laat zien van het kunnen regenereren van uitgestorven soorten. Er is nog een weg te gaan voordat het effectief kan worden gebruikt, maar de vooruitgang op dit gebied is zodanig dat we meer en meer zullen zien oplossingen voor de problemen waarmee we worden geconfronteerd. "

bronnen

• Brown, Austin. "TEDxDeExtinction: A Primer." Herzie en herstel, de Long Now Foundation, 13 maart 2013. 
• Folch, J., et al. "Eerste geboorte van een dier van een uitgestorven ondersoort (Capra Pyrenaica Pyrenaica) door klonen." Theriogenology 71.6 (2009): 1026-34. Afdrukken.
• García-González, Ricardo. "Nieuw Holoceen Capra pyrenaica (Mammalia, Artiodactyla, Bovidae) Schedels uit de zuidelijke Pyreneeën." Comptes Rendus Palevol 11.4 (2012): 241-49. Afdrukken.
• Herrero, J. en J. M. Pérez. "Capra pyrenaica." De IUCN Rode lijst van bedreigde soorten: e.T3798A10085397, 2008.
• Kupferschmidt, Kai. "Kan Cloning de uitgestorven berggeit van Spanje doen herleven?" Wetenschap 344.6180 (2014): 137-38. Afdrukken.
• Maas, Peter H. J. "Pyreneese steenbok - Capra pyrenaica pyrenaica." The Sixth Extinction (gearchiveerd in Wayback Machine), 2012.
• Ureña, I., et al. "De genetische geschiedenis van de Europese wilde geiten ontrafelen." Quaternary Science beoordelingen 185 (2018): 189-98. Afdrukken.