Papegaaiduiker Feiten, Gedrag, Habitat

Papegaaiduikers zijn schattige, gedrongen vogels, bekend om hun zwart-witte verenkleed en oranje poten en snavel. Hun uiterlijk heeft ze talloze bijnamen opgeleverd, waaronder 'zeepapegaaien' en 'clowns of the sea'. Papegaaiduikers worden vaak vergeleken met pinguïns vanwege hun verenkleed, waggelen en duikvermogen, maar de twee vogels zijn niet echt verwant.

Snelle feiten: papegaaiduiker

• Wetenschappelijke naam: Fratercula sp.
• Gemeenschappelijke naam: Papegaaiduiker
• Basic Animal Group: Vogel
• Grootte: 13-15 inch
• Gewicht: 13 gram tot 1,72 pond
• Levensduur: 20 jaar
• Eetpatroon: Carnivoor
• Habitat: Noord-Atlantische Oceaan (Atlantische papegaaiduiker); Noordelijke Stille Oceaan (getufte papegaaiduiker, gehoornde papegaaiduiker)
• Bevolking: Miljoenen
• Beschermingsstatus: Atlantische papegaaiduiker (kwetsbaar); andere soorten (minste zorg)

Soorten Papegaaiduikers

Afhankelijk van welke expert je vraagt, zijn er drie of vier papegaaiduikersoorten. Alle papegaaiduikersoorten zijn soorten alken of alciden. De Atlantische of gewone papegaaiduiker (Fratercula arctica) is de enige inheemse soort in de Noord-Atlantische Oceaan. De getufte of kuif papegaaiduiker (Fratercula cirrhata) en de gehoornde papegaaiduiker (Fratercula corniculata) wonen in de Noordelijke Pacific. De neushoorn auklet (Cerorhinca monocerata) is absoluut een alk en wordt slechts soms als een soort papegaaiduiker beschouwd. Net als de getufte en gehoornde papegaaiduiker, strekt deze zich uit over de Noordelijke Stille Oceaan.

Getufte papegaaiduiker. Gemaakt door MaryAnne Nelson / Getty Images

Beschrijving

Gevogelte hangt af van de soort, maar de vogels zijn over het algemeen bruinzwart of anders zwart en wit, met zwarte petten en witte gezichten. Papegaaiduikers zijn gedrongen, met korte staarten en vleugels, oranje zwemvliezen en grote snavels. Tijdens het broedseizoen zijn de buitenste gedeelten van de bek helder roodachtig oranje. Na het broeden werpen de vogels het buitenste deel van hun snavel af en laten kleinere en minder kleurrijke snavels achter.

De Atlantische papegaaiduiker is ongeveer 32 cm lang, terwijl de gehoornde papegaaiduiker en de getufte papegaaiduiker gemiddeld 38 cm lang zijn. Mannelijke en vrouwelijke vogels zijn visueel niet van elkaar te onderscheiden, behalve dat het mannetje in een paar meestal iets groter is dan zijn partner.

Habitat en distributie

De open zee van de Noord-Atlantische Oceaan en de Noordelijke Stille Oceaan is de thuisbasis van papegaaiduikers. Meestal leven de vogels op zee, ver van elke kust. Tijdens het broedseizoen zoeken ze eilanden en kustlijnen om broedkolonies te vormen.

De Atlantische papegaaiduiker varieert van IJsland, Groenland en Noorwegen tot ver naar het zuiden als New York en Marokko. De gehoornde papegaaiduiker is te vinden aan de kusten van Alaska, British Columbia en Siberië, overwinterend langs de kust van Californië en Baja California. De tufted papegaaiduiker en neushoorn auklet bereik overlapt grotendeels die van de gehoornde papegaaiduiker, maar deze vogels overwinteren ook voor de kust van Japan.

Eetpatroon

Papegaaiduikers zijn carnivoren die zich voeden met vis en zoöplankton, voornamelijk aaien op haring, zandspoel en lodde. Papegaaiduiksnavels hebben een scharniermechanisme waarmee ze verschillende kleine vissen tegelijk kunnen vasthouden, waardoor het gemakkelijker is om kleine prooien te vervoeren om een ​​kuiken te voeren.

Papegaaiduiker (Fratercula arctica) die gejaagde sandeels (Ammodytes) vervoert, Wales, het UK. Mike Turtle / Getty Images

Gedrag

In tegenstelling tot pinguïns kunnen papegaaiduikers vliegen. Door snel hun korte vleugels te slaan (400 slagen per minuut), kan een papegaaiduiker vliegen tussen 77 en 88 km / uur (48 tot 55 mph). Net als andere alken "vliegen" papegaaiduikers ook onder water. Ondanks hun mobiliteit in de lucht en op zee, lijken papegaaiduikers onhandig wanneer ze op het land lopen. Papegaaiduikers zijn zeer vocaal in hun broedkolonies, maar zwijgen wanneer ze op zee zijn.

Reproductie en nakomelingen

In gevangenschap worden papegaaiduikers op driejarige leeftijd geslachtsrijp. In het wild vindt broeden meestal plaats wanneer de vogels ongeveer vijf jaar oud zijn. Net als andere alken zijn papegaaiduikers monogaam en vormen ze meestal levenslange paren. Elk jaar keren de vogels terug naar dezelfde kolonies. Ze bouwen nesten tussen rotsen of holen in de grond, afhankelijk van de kolonie geografie en papegaaiduikersoorten.

Het vrouwtje legt een enkel wit of lila gekleurd ei. Beide ouders broeden het ei uit en voeren het kuiken, dat gewoonlijk een "puffling" wordt genoemd. Pufflings missen de goed gedefinieerde verenmarkeringen en kleurrijke rekeningen van hun ouders. Kuikens fladderen 's nachts en gaan de zee op, waar ze blijven tot ze klaar zijn om te broeden. De gemiddelde levensduur van een papegaaiduiker is ongeveer 20 jaar.

Jonge onrijpe papegaaiduiker buiten hol met volwassen ouder. tirc83 / Getty Images

Beschermingsstatus

De gehoornde papegaaiduiker en de getufte papegaaiduiker worden op de IUCN Rode Lijst van Bedreigde Soorten geclassificeerd als "minst zorgwekkend". De IUCN noemt de Atlantische papegaaiduiker als "kwetsbaar" omdat populaties snel afnemen over het Europese verspreidingsgebied van de soort. Onderzoekers geloven dat de daling te wijten is aan meerdere factoren, waaronder voedseltekort veroorzaakt door overbevissing, predatie, vervuiling en sterfte in visnetten. Meeuwen zijn het belangrijkste natuurlijke roofdier van papegaaiduikers, hoewel ze ook worden gejaagd door adelaars, haviken, vossen en (in toenemende mate) huiskatten. Atlantische papegaaiduikers worden op eieren, voedsel en veren gejaagd op de Faeröer en IJsland.