Pariëtale lobben van de hersenen

De pariëtale lobben zijn een van de vier hoofdlobben of regio's van de hersenschors. De pariëtale lobben bevinden zich achter de frontale lobben en boven de temporale lobben. Deze lobben zijn belangrijk voor de functie en verwerking van sensorische informatie, begrip van ruimtelijke oriëntatie en lichaamsbewustzijn.

Plaats

Richtinggevend zijn de pariëtale lobben superieur aan de occipitale lobben en posterieur aan de centrale sulcus en frontale lobben. De centrale sulcus is de grote diepe groef of inkeping die de pariëtale en frontale lobben scheidt.

Functie

De pariëtale lobben zijn betrokken bij een aantal belangrijke functies in het lichaam. Een van de belangrijkste functies is het ontvangen en verwerken van sensorische informatie van over het hele lichaam. De somatosensorische cortex bevindt zich in de pariëtale lobben en is essentieel voor het verwerken van aanraaksensaties. De somatosensorische cortex helpt ons bijvoorbeeld om de locatie van een aanraaksensatie te identificeren en onderscheid te maken tussen sensaties zoals temperatuur en pijn. Neuronen in de pariëtale lobben ontvangen aanraking, visuele en andere sensorische informatie van een deel van de hersenen dat de thalamus wordt genoemd. De thalamus geeft zenuwsignalen en sensorische informatie door tussen het perifere zenuwstelsel en de hersenschors. De pariëtale lobben verwerken de informatie en helpen ons objecten door aanraking te identificeren.

De pariëtale lobben werken samen met andere delen van de hersenen, zoals de motorische en visuele cortex, om bepaalde taken uit te voeren. Het openen van een deur, het kammen van je haar en het plaatsen van je lippen en tong in de juiste positie om te spreken, hebben allemaal betrekking op de pariëtale lobben. Deze lobben zijn ook belangrijk voor het begrijpen van de ruimtelijke oriëntatie en voor een goede navigatie. De positie, locatie en beweging van het lichaam en zijn delen kunnen identificeren is een belangrijke functie van de pariëtale lobben.

Pariëtale lobfuncties omvatten:

• kennis
• Informatieverwerking
• Aanraakgevoel (pijn, temperatuur, enz.)
• Ruimtelijke oriëntatie begrijpen
• Bewegingscoördinatie
• Toespraak
• Visuele perceptie
• Lezen en schrijven
• Wiskundige berekening

Schade

Schade of letsel aan de pariëtale lob kan een aantal problemen veroorzaken. Sommige van de problemen met betrekking tot taal zijn het onvermogen om de juiste namen van alledaagse items te herinneren, onvermogen om te schrijven of spellen, slecht lezen en het onvermogen om de lippen of tong correct te positioneren om te spreken. Andere problemen die het gevolg kunnen zijn van schade aan de pariëtale lobben zijn onder meer problemen bij het uitvoeren van doelgerichte taken, problemen bij het tekenen en uitvoeren van wiskundige berekeningen, problemen bij het identificeren van objecten door aanraking of onderscheid maken tussen verschillende soorten aanraking, onvermogen om links van rechts te onderscheiden, gebrek van hand-oog coördinatie, moeite met het begrijpen van de richting, gebrek aan lichaamsbewustzijn, moeite met het maken van exacte bewegingen, onvermogen om complexe taken in de juiste volgorde uit te voeren, moeite met het lokaliseren van aanraking en aandachtstekorten.

Bepaalde soorten problemen worden geassocieerd met schade aan de linker of rechter hemisferen van de hersenschors. Schade aan de linker pariëtale kwab resulteert meestal in moeilijkheden bij het begrijpen van taal en schrijven. Schade aan de rechter pariëtale kwab resulteert in problemen met het begrijpen van ruimtelijke oriëntatie en navigatie.

Hersencortexkwabben

De hersenschors is de dunne laag weefsel die het cerebrum bedekt. Het cerebrum is de grootste component van de hersenen en is verdeeld in twee hersenhelften waarbij elk halfrond in vier lobben wordt verdeeld. Elke hersenkwab heeft een specifieke functie. Functies van de hersenschorskwabben omvatten alles, van het interpreteren en verwerken van sensorische informatie tot besluitvormings- en probleemoplossend vermogen. Naast de pariëtale lobben bestaan ​​de lobben van de hersenen uit de frontale lobben, temporale lobben en occipitale lobben. De frontale lobben zijn betrokken bij redeneren en de uitdrukking van persoonlijkheid. De temporale lobben helpen bij het organiseren van sensorische input en geheugenvorming. De achterhoofdskwabben zijn betrokken bij visuele verwerking.