Mount Sandel - Mesolithische nederzetting in Ierland

Mount Sandel ligt op een hoge klif met uitzicht op de rivier de Bann en het zijn de overblijfselen van een kleine verzameling hutten die het bewijs leveren van de eerste mensen die leefden in wat nu Ierland is. De County Derry-site van Mount Sandel is vernoemd naar zijn fortsite uit de ijzertijd, waarvan sommigen geloven dat het Kill Santain of Kilsandel is, beroemd in de Ierse geschiedenis als de residentie van de plunderende Normandische koning John de Courcy in de 12e eeuw na Christus. Maar de kleine archeologische vindplaats ten oosten van de overblijfselen van het fort is van veel groter belang voor de prehistorie van West-Europa.

De Mesolithische site op Mount Sandel werd in de jaren 70 opgegraven door Peter Woodman van University College Cork. Woodman vond bewijs van maximaal zeven bouwwerken, waarvan minstens vier herbouwingen kunnen vertegenwoordigen. Zes van de structuren zijn ronde hutten van zes meter (ongeveer 19 voet) over, met een centrale binnenhaard. De zevende structuur is kleiner, slechts drie meter in diameter (ongeveer zes voet), met een buitenhaard. De hutten waren gemaakt van gebogen jong boompje, in een cirkel in de grond gestoken en vervolgens bedekt, waarschijnlijk met hertenhuid.

Data en site-assemblage

Radiokoolstofdata op de site geven aan dat Mount Sandel een van de vroegste menselijke bezettingen in Ierland is, eerst bezet rond 7000 voor Christus. Stenen werktuigen die zijn teruggevonden op de site omvatten een enorme verscheidenheid aan microlieten, die, zoals u aan het woord kunt zien, kleine steentjes en gereedschappen zijn. Hulpmiddelen gevonden op de site zijn vuursteenbijlen, naalden, scalene driehoekige microlieten, pick-achtige gereedschappen, rugbladen en een paar huidschrapers. Hoewel de bewaring op de site niet erg goed was, bevatte een haard enkele botfragmenten en hazelnoten. Een reeks markeringen op de grond wordt geïnterpreteerd als een droogrek voor vissen, en andere dieetproducten kunnen paling, makreel, edelhert, wildvogels, wild varken, schelpdieren en een occasionele zeehond zijn geweest.

De site is misschien het hele jaar door bezet geweest, maar als dat zo was, was de nederzetting klein, met niet meer dan vijftien mensen tegelijk, wat vrij klein is voor een groep die leeft op jagen en verzamelen. Tegen 6000 voor Christus werd de berg Sandel aan de latere generaties overgelaten.

Edelherten en het Mesolithicum in Ierland

De Ierse Mesolithische specialist Michael Kimball (Universiteit van Maine in Machias) schrijft: "Recent onderzoek (1997) suggereert dat edelherten mogelijk niet in Ierland aanwezig waren tot het Neolithicum (vroegste solide bewijs dateert van ongeveer 4000 bp). Dit is belangrijk omdat het houdt in dat het grootste terrestrische zoogdier dat beschikbaar is voor exploitatie tijdens het Mesolithicum in Ierland het wilde varken kan zijn geweest.

Dit is een heel ander hulpbronnenpatroon dan dat wat het grootste deel van Mesolithisch Europa kenmerkt, inclusief de buurman van Ierland, Groot-Brittannië (dat boordevol herten zat, bijvoorbeeld Star Carr, enz.). Nog een ander punt, in tegenstelling tot Groot-Brittannië en het Continent, Ierland heeft GEEN paleolithicum (er is nog geen enkele ontdekt). Dit betekent dat het vroege mesolithicum gezien wordt via Mt. Sandel vertegenwoordigt waarschijnlijk de eerste menselijke inwoners van Ierland. Als de pre-Clovis-mensen gelijk hebben, is Noord-Amerika "ontdekt" vóór Ierland! "

bronnen

• Cunliffe, Barry. 1998. Prehistorisch Europa: een geïllustreerde geschiedenis. Oxford University Press, Oxford.
• Flanagan, Laurence. 1998. Ancient Ireland: Life before the Celts. St. Martin's Press, New York.
• Woodman, Peter. 1986. Waarom niet een Ierse bovenste paleolithicum? Studies in het bovenste paleolithicum van Groot-Brittannië en Noordwest-Europa. British Archaeological Reports, International Series 296: 43-54.