Interessante Bull Shark Feiten (Carcharhinus leucas)

De stierhaai (Carcharhinus leucas) Is een agressieve haai die over de hele wereld wordt gevonden in warme, ondiepe wateren langs kusten, in estuaria, in meren en in rivieren. Hoewel stierhaaien landinwaarts zijn gevonden tot aan de Mississippi-rivier in Illinois, zijn ze geen echte zoetwatersoort. De stierhaai staat op de lijst van 'bijna bedreigd' door de International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Essentiële feiten

• Stierhaaien ontlenen hun gemeenschappelijke naam zowel aan hun uiterlijk als aan hun gedrag. De haai is groot en gedrongen, met een brede, platte snuit en een onvoorspelbaar, agressief karakter. Vrouwtjes zijn groter dan mannen. Een typische vrouwelijke stierhaai is 2,4 m (7,9 ft) lang en weegt 130 kg (290 lb), terwijl een mannetje gemiddeld 2,25 m (7,4 ft) en 95 kg (209 lb) heeft. De grootste geregistreerde stierhaai was een vrouwtje van 4,0 m (13,1 ft). De bijtkracht van een stierhaai is 5914 Newton, wat de hoogste is voor elke vis, gewicht voor gewicht.
• Er zijn 43 elasmobranch soorten gevonden in zoet water. Zandhaaien, zaagvissen, schaatsen en pijlstaartroggen zijn andere soorten die rivieren kunnen binnendringen. Stierhaaien zijn in staat tot osmoregulatie, wat betekent dat ze hun interne osmotische druk kunnen regelen wanneer het externe zoutgehalte verandert. Dit maakt ze ook euryhaline (in staat zich aan te passen aan verschillende zoutgehaltes) en diadrome (gemakkelijk in staat om te zwemmen tussen zoet en zout water). Stierenhaaien baren vier tot tien levende jongen in zoet water. Na verloop van tijd krijgen de haaien een tolerantie voor zoutgehalte. Pasgeboren of jonge haaien worden meestal in zoet water gevonden, terwijl oudere haaien meestal in zout water leven. Jonge stierhaaien stromen mee met de getijden om energie te besparen die nodig is voor beweging en osmoregulatie. Stierhaaien kunnen echter hun hele leven in zoet water leven. Het volwassen leven in zoet water is niet ideaal, omdat het meeste voedsel van de haai in zee leeft.
• Stierhaaien eten voornamelijk benige vissen en kleinere haaien, waaronder stierhaaien. Als opportunistische roofdieren eten ze ook landzoogdieren, vogels, schildpadden, schaaldieren, stekelhuidigen en dolfijnen. Ze gebruiken de bump-and-bite-strategie om prooien aan te vallen, meestal jagend in troebel water. Meestal zijn stierhaaien solitaire jagers, hoewel ze in paren kunnen jagen om prooien te misleiden. Hoewel stierhaaien in troebel water jagen, kunnen ze kleur zien en gebruiken om prooien te zoeken. Ze kunnen bijvoorbeeld worden aangetrokken door felgeel vistuig. De haaien jagen zowel overdag als 's nachts.
• Volwassen haaien paren in de late zomer of vroege herfst. Het duurt 10 jaar voordat een haai volwassen is. In het paringsritueel bijt het mannetje in de staart van het vrouwtje totdat ze ondersteboven draait, zodat hij kan copuleren. Rijpe vrouwtjes hebben vaak bijtsporen en krassen.
• Stierhaaien zijn toproofdieren, dus hun grootste bedreiging is de mensheid. Ze kunnen echter worden aangevallen door grote witte haaien, tijgerhaaien en krokodillen. De gemiddelde levensduur van een stierhaai is 16 jaar.

Hoe gevaarlijk is de stierhaai?

Aangenomen wordt dat de stierhaai verantwoordelijk is voor de meeste haaienaanvallen in ondiep water, hoewel het International Shark Attack File (ISAF) de grote witte haai citeert (Carcharodon carcharias) als verantwoordelijk voor het grootste aantal beten voor mensen. De ISAF merkt op dat grote witte beten vaak correct worden geïdentificeerd, maar het is moeilijk om stierhaaien te onderscheiden van andere leden van de familie Carcharhinidae (de requiemhaaien, waaronder de blacktip, whitetip en grijze rifhaai). In ieder geval zijn de grote witte, stierhaai en tijgerhaai de "grote drie" wat betreft haaienbeten. Alle drie zijn te vinden in gebieden die door mensen worden bezocht, tanden hebben die zijn ontworpen om te scheren, en zijn groot en agressief genoeg om een ​​bedreiging te vormen.

Hoe een Bull Shark te herkennen

Als je een haai in zoet water ziet, is de kans groot dat het een stierhaai is. Terwijl het geslacht Glyphis omvat drie soorten rivierhaaien, ze zijn zeldzaam en zijn alleen gedocumenteerd in delen van Zuidoost-Azië, Australië en Nieuw-Guinea.

Stierenhaaien zijn grijs aan de bovenkant en wit aan de onderkant. Ze hebben een kleine, bullish snuit. Dit helpt ze te camoufleren zodat ze moeilijker van onderaf te zien zijn en opgaan in de rivierbedding of zeebodem wanneer ze van bovenaf worden bekeken. De eerste rugvin is groter dan de tweede en staat naar achteren gebogen. De staartvin is lager en langer dan die van andere haaien.

Tips om haaien uit elkaar te houden

Als je in de branding zwemt, is het geen slim idee om dichtbij genoeg te zijn om een ​​haai te identificeren, maar als je er een vanaf een boot of land ziet, wil je misschien weten welk type het is:

• Sandbar-haaien hebben ook afgeronde snuiten, maar hun rugvinnen zijn groter en driehoekiger dan die van stierhaaien.
• Blacktip haaien hebben de vorm van stierhaaien, maar ze hebben puntige snuiten en witte anale vinnen. Let op: jonge stierhaaien kunnen vinnen met zwarte punt hebben, dus kleuring is geen goede manier om deze soorten te onderscheiden.
• Citroenhaaien hebben stompe snuiten, maar ze zijn geelgroen tot olijfgrijs van kleur en beide rugvinnen zijn ongeveer even groot. De dorsale vinnen van de citroenhaai staan ​​achterover als die van een stierhaai.
• Spinner haaien hebben puntige kreten, zwarte tippen op hun anale vinnen en een band van Z-vormige lijnen aan hun zijkanten.
• Tijgerhaaien hebben een donkere streep op hun zijkanten.
• Grote witte haaien zijn erg groot (10-15 voet lang), hebben zwarte ogen en puntige snuiten. Hun kleuring is vergelijkbaar met de stierhaai (grijs aan de bovenkant, wit aan de onderkant).