IJspieken maken in uw vriezer

IJspieken zijn buizen of pieken van ijs die vanuit een container met bevroren water, zoals een vogelbad of emmer in de winter, omhoog of eraf schieten. De punten lijken op een omgekeerde ijspegel. IJspieken vormen zich zelden in de natuur, maar je kunt ze eenvoudig en betrouwbaar in je eigen vriezer maken. Dit is wat je doet.

Belangrijkste afhaalrestaurants: Ice Spikes

• IJspieken zijn zeldzame natuurlijke formaties die worden geproduceerd wanneer water bevriest met precies de juiste snelheid om ijsvorming boven het wateroppervlak te duwen.
• De spikes vormen zich het meest waarschijnlijk in zuiver water, zoals water dat is gezuiverd door destillatie of omgekeerde osmose.
• IJspieken vormen betrouwbaar in ijsblokjedienbladen in vriezers. Hoewel niet elk ijsblokje een piek zal vormen, moet elke bak minstens één of twee bevatten.

Ice Spike-materialen

Het enige dat je nodig hebt is water, een ijsblokjesbakje en een vriezer:

• Gedistilleerd water
• Ijsblokjesbakje
• Vorstvrije vriezer (gewone thuisvriezer)

Het is belangrijk om gezuiverd water met gedistilleerd of omgekeerd osmose te gebruiken. Gewoon kraanwater of mineraalwater bevatten opgeloste stoffen die kunnen voorkomen dat het water spikes vormt of het aantal spikes dat wordt gevormd kan verminderen.

U kunt een kom of beker vervangen door het ijsblokjesplateau. Plastic ijsblokjedienbladen zijn leuk omdat ze verschillende kleine compartimenten bevatten, wat betekent dat je een snelle vriestijd hebt en verschillende kansen voor spikes. Plastic ijsblokjedienbladen hebben de voorkeur voor dit project, maar het is onbekend of het het bakmateriaal of de grootte van de kubussen is die het effect verbeteren.

Maak Ice Spikes

Het is makkelijk! Giet eenvoudig het gedestilleerde water in de ijsblokjeslade, plaats de lade in uw vriezer en wacht. Je kunt verwachten dat ongeveer de helft van de ijsblokjes ijspegels bevat. Een gewone ijsblokjesbak bevriest in ongeveer 1-1 / 2 tot 2 uur. De punten verslechteren en worden na verloop van tijd zachter, omdat de meeste diepvriezers thuis vorstvrij zijn en warmer lucht over de punten blazen.

Hoe het werkt

Zuiver water superkoelen, wat betekent dat het vloeibaar blijft voorbij het gewone vriespunt. Wanneer het bij deze lagere temperatuur begint te bevriezen, stolt het zeer snel. Het invriesproces begint aan de randen van de container omdat de inkepingen, krassen en imperfecties nucleatie van de ijskristallen mogelijk maken. Het bevriezen gaat door totdat er slechts een gat is in het midden van de container, dat vloeibaar water bevat. IJs is minder dicht dan vloeibaar water, dus sommige van de kristallen drijven naar de top en worden eruit geduwd en vormen een piek. De piek groeit totdat het water is bevroren.

Er zijn twee redenen waarom gewoon kraanwater of mineraalwater minder waarschijnlijk ijspieken vormen. De eerste reden is dat dit water de neiging heeft om te bevriezen op het normale vriespunt. Dit is een veel langzamer proces dan bevriezen vanuit de onderkoelde toestand, dus het is waarschijnlijker dat stolling homogeen is of in één keer in het ijsblokje optreedt. Als er geen gat in het ijs is, kan de ijspiek niet groeien. De andere reden is dat verontreinigingen of onzuiverheden in het water worden geconcentreerd in de vloeistof wanneer het water bevriest. Onderzoekers geloven dat vaste stoffen geconcentreerd worden aan het groeiende uiteinde van een ijspiek en verdere groei remmen.

IJspieken in de natuur

IJspieken komen relatief vaak voor in ijsschalen in diepvriezers voor thuis. Het fenomeen is echter ongewoon van aard. Soms worden ijspegels gezien in bevroren vogelbaden of waterschalen voor huisdieren. In deze containers bevriest water relatief snel, net als in een vriezer. IJspieken komen echter ook (zelden) voor in grote watermassa's, zoals meren of vijvers. IJspieken zijn waargenomen aan het Baikalmeer in Rusland. In 1963 meldde de Canadese Gene Heuser ijspieken op Lake Erie. Heusers spikes waren extreem groot, meten 5 voet hoog en lijken op telefoonpalen op het meer.

De meeste natuurlijke spikes lijken op omgekeerde ijspegels. Soms komen er echter omgekeerde piramides voor. Andere vormen zijn ijskaarsen, ijsvazen ​​en ijstorens. Spikes zijn meestal een paar centimeter lang, maar structuren van enkele voet hoog vormen zich soms.

De vorming van ijsaren, Meer Baikal, Siberië, Rusland. Olga Kamenskaya / Natuurfotobibliotheek / Getty Images

bronnen

• Burt, Stephen (maart 2008). "IJskaars." Weer. 63 (3): 84. doi: 10.1002 / wea.212
• Hallet, J. (1959). "Kristalgroei en de vorming van spikes in het oppervlak van onderkoeld water." Journal of Glaciology. 103 (28): 698-704.
• Lederer, Samuel. "Het effect van chemische additieven op de vorming van ijspegels." Caltech.