Hoe psychologie afwijkend gedrag definieert en verklaart

Afwijkend gedrag is elk gedrag dat in strijd is met de dominante normen van de samenleving. Er zijn veel verschillende theorieën over waarom een ​​persoon afwijkend gedrag veroorzaakt, waaronder biologische verklaringen, sociologische verklaringen en psychologische verklaringen. Terwijl sociologische verklaringen voor afwijkend gedrag zich richten op hoe sociale structuren, krachten en relaties afwijking bevorderen, en biologische verklaringen zich concentreren op fysieke en biologische verschillen en hoe deze kunnen aansluiten op afwijking, nemen psychologische verklaringen een andere benadering.

Psychologische benaderingen van afwijkingen hebben allemaal een aantal belangrijke dingen gemeen. Ten eerste is het individu de primaire analyse-eenheid. Dit betekent dat psychologen geloven dat individuele mensen als enige verantwoordelijk zijn voor hun criminele of afwijkende handelingen. Ten tweede is de persoonlijkheid van een individu het belangrijkste motiverende element dat gedrag binnen individuen stimuleert. Ten derde worden criminelen en afwijkende personen gezien als lijdend aan persoonlijkheidsgebreken, wat betekent dat misdaden het gevolg zijn van abnormale, disfunctionele of ongepaste mentale processen in de persoonlijkheid van het individu. Ten slotte kunnen deze defecte of abnormale mentale processen worden veroorzaakt door verschillende dingen, waaronder een zieke geest, ongepast leren, onjuiste conditionering en de afwezigheid van geschikte rolmodellen of de sterke aanwezigheid en invloed van ongepaste rolmodellen.

Vertrekkend van deze basisaannames, komen psychologische verklaringen van afwijkend gedrag voornamelijk voort uit drie theorieën: psychoanalytische theorie, cognitieve ontwikkelingstheorie en leertheorie.

Hoe psychoanalytische theorie Deviance verklaart

Psychoanalytische theorie, ontwikkeld door Sigmund Freud, stelt dat alle mensen natuurlijke driften en driften hebben die in het onbewuste worden onderdrukt. Bovendien hebben alle mensen criminele neigingen. Deze tendensen worden echter afgeremd door het proces van socialisatie. Een kind dat onjuist gesocialiseerd is, zou dan een persoonlijkheidsstoornis kunnen ontwikkelen die ervoor zorgt dat hij of zij antisociale impulsen naar binnen of naar buiten stuurt. Degenen die hen naar binnen richten, worden neurotisch, terwijl degenen die hen naar buiten leiden crimineel worden.

Hoe Cognitive Development Theory Deviance verklaart

Volgens de cognitieve ontwikkelingstheorie vloeit crimineel en afwijkend gedrag voort uit de manier waarop individuen hun gedachten organiseren rond moraliteit en de wet. Lawrence Kohlberg, een ontwikkelingspsycholoog, theoretiseerde dat er drie niveaus van moreel redeneren zijn. Tijdens de eerste fase, de pre-conventionele fase, die wordt bereikt tijdens de middelbare kindertijd, is moreel redeneren gebaseerd op gehoorzaamheid en het vermijden van straf. Het tweede niveau wordt het conventionele niveau genoemd en wordt aan het einde van de kindertijd bereikt. In deze fase is morele redenering gebaseerd op de verwachtingen die het gezin van het kind en belangrijke anderen voor hem of haar hebben. Het derde niveau van morele redenering, het post-conventionele niveau, wordt bereikt tijdens de vroege volwassenheid, waarop individuen in staat zijn verder te gaan dan sociale conventies. Dat wil zeggen, ze waarderen de wetten van het sociale systeem. Mensen die deze fasen niet doorlopen, kunnen vast komen te zitten in hun morele ontwikkeling en als gevolg daarvan devianten of criminelen worden.

Hoe leert theorie de afwijking verklaart

De leertheorie is gebaseerd op de principes van de gedragspsychologie, die veronderstelt dat iemands gedrag wordt geleerd en behouden door de gevolgen of beloningen. Individuen leren dus afwijkend en crimineel gedrag door andere mensen te observeren en getuige te zijn van de beloningen of consequenties die hun gedrag ontvangt. Bijvoorbeeld, een persoon die een vriend observeert die een artikel winkelt en niet gepakt wordt, ziet dat de vriend niet gestraft wordt voor hun acties en zij worden beloond door het gestolen artikel te behouden. Die persoon zal dan waarschijnlijker winkeldiefstal, als hij gelooft dat hij zal worden beloond met dezelfde uitkomst. Volgens deze theorie, als dit is hoe afwijkend gedrag wordt ontwikkeld, kan het wegnemen van de beloningswaarde van het gedrag afwijkend gedrag elimineren.