Er zijn zeven soorten zeeschildpadden op aarde: groene schildpad, leerrug, plaksteen, karrenkop, karetschors, Ridley van Kemp en Ridley van olijf. Zeeschildpadden leven meestal tussen de 30 en 50 jaar, met sommige gedocumenteerde gevallen van zeeschildpadden die tot 150 jaar leven. Hoewel we weten dat alle soorten zeeschildpadden een lange levensduur hebben, blijft de bovengrens van hun potentiële natuurlijke levensduur een mysterie voor wetenschappers.
Van de zeven soorten zeeschildpadden op de wereldbol, heeft de karetstaart de kortste levensduur op 30 tot 50 jaar, en de groene schildpad heeft de langste op 80 jaar of meer. De grootste en kleinste zeeschildpadden, respectievelijk de lederen rug en de Kemp's Ridley, hebben beide een gemiddelde levensduur van 45 tot 50 jaar.
Het leven van een zeeschildpad begint wanneer een vrouwtje nestelt en eieren legt op een strand, meestal in de buurt van waar ze is geboren. Ze nestelt twee tot acht keer per seizoen en legt ongeveer 100 eieren in elk nest. De eieren zijn kwetsbaar voor roofdieren zoals vogels, zoogdieren en vissen. Na een periode van zes tot acht weken breken de overlevende kuikens uit hun eieren ("pipping" genoemd), komen uit het zand en gaan naar het water.
Slechts naar schatting 1 op de 1.000 tot 1 op de 10.000 kuikens overleven om de volgende levensfase te ervaren: de open oceaanfase. Deze periode, die tussen twee en tien jaar duurt, wordt ook wel "de verloren jaren" genoemd omdat de bewegingen van de schildpadden op zee moeilijk te volgen zijn. Hoewel schildpadden door wetenschappers kunnen worden getagd, zijn de gebruikte zenders vaak te omvangrijk voor jongere wezens. In 2014 gebruikte een groep onderzoekers uit Florida en Wisconsin kleinere apparatuur om de "verloren jaren" van jongen bij te houden die ze enkele maanden hadden grootgebracht en vervolgens vrijgelaten. Ze concludeerden dat kuikens de zee op gaan om roofdieren te vermijden en warme oppervlaktewateren te volgen die hun groei ondersteunen.
Zeeschildpadden groeien langzaam op. Het kost ze tussen de 15 en 50 jaar om reproductief volwassen te worden. Ze brengen hun volwassen leven door met foerageren in kustwateren en migreren naar stranden om te paren. Alleen de vrouwtjes komen aan land om te nestelen, een proces dat om de twee tot vijf jaar plaatsvindt.
Net als vogels en vissen vertrouwen zeeschildpadden op het magnetische veld van de planeet om terug te keren naar hun geboorteplaats. Hun migraties kunnen lang duren. In 2008 werd een lederen rug gevolgd die 12.774 mijl aflegde van Indonesië naar Oregon. Van vrouwtjes is bekend dat ze nestelen tot de leeftijd van 80.
Zeeschildpadden sterven vaak vanwege predatie en door mensen veroorzaakte oorzaken. Sommige van hun belangrijkste roofdieren zijn haaien, orka's en grote vissen zoals tandbaars. Ze worden ook geconfronteerd met gevaren van stroperij, verstrengeling van vistuig, vervuiling, zeeafval zoals plastic en klimaatverandering. Stijgende zeespiegel en toenemende stormactiviteit bedreigen nestplaatsen. Voor een groot deel door deze door de mens veroorzaakte bedreigingen, zijn de meeste soorten zeeschildpadden bedreigd.
De titel van "oudste zeeschildpad" is nog steeds niet geclaimd, wat de mystiek van de soort versterkt. Bepalen hoe lang zeeschildpadden precies leven is bijzonder moeilijk omdat de schildpadden vaak de duur van de meeste studies overleven. Wanneer zeeschildpadden worden getagd, duurt de satellietdatatransmissie doorgaans slechts zes tot 24 maanden. Ondertussen kunnen schildpadden tientallen jaren leven.
Om de zaken nog dubbelzinniger te maken, is er geen wetenschappelijk geaccepteerde methode om het uiterlijk van een zeeschildpad te gebruiken om de leeftijd te bepalen. Wetenschappers analyseren vaak de botstructuur van overleden schildpadden om de leeftijd te schatten.
Een van de oudste bekende zeeschildpadden is een groene schildpad met de naam Myrtle, die al meer dan 45 jaar in het Cape Cod-aquarium verblijft en naar schatting 90 jaar oud is. Volgens Carol Haley, de assistent-curator van vissen in het Tennessee Aquarium, kunnen sommige zeeschildpadden echter 100 of zelfs 150 jaar oud worden.
Een paar zeeschildpadden hebben die schatting de laatste decennia misschien overleefd. In 2006 zei Li Chengtang, hoofd van het Guangzhou Aquarium in China, dat de oudste zeeschildpad ter plaatse "ongeveer 400 jaar oud was, zoals bepaald door een shell-test door een taxonomische professor." Nog een nieuwsbericht van een oudere zeeschildpad in de Filippijnen verklaarden dat een zeeschildpad van bijna 200 jaar oud in een viskooi werd ontdekt en naar het Bureau van Visserij en Waterbronnen werd gebracht.
Zeeschildpadden zijn al meer dan 100 miljoen jaar op aarde. Om dat in perspectief te plaatsen, stierven dinosauriërs ongeveer 65 miljoen jaar geleden en vroege menselijke voorouders begonnen ongeveer 4 miljoen jaar geleden op twee benen te lopen.
Onderzoek wijst uit dat een belangrijke verklaring voor de lange levensduur van de zeeschildpad de trage stofwisseling is of de snelheid waarmee voedsel in energie wordt omgezet. Volgens een studie uit 2011 in de Journal of Experimental Biology, metabolische snelheden spelen een belangrijke rol in de gezondheid van zeeschildpadden, omdat ze de 'fitheid van het individu' beheersen en 'uiteindelijk de populatiestructuur en -grootte bepalen.' Dierlijk metabolisme wordt soms beschreven als 'het vuur van het leven'. Typisch, hoe langzamer de brandwond , hoe langer een vuur of wezen leeft. Zeeschildpadden metaboliseren en groeien langzaam, en leven bijgevolg voor een langere periode.
Groene zeeschildpadden kunnen hun hartslag vertragen tot een snelheid van 9 minuten tussen de slagen. Deze eigenschap stelt hen in staat om maximaal vijf uur lang duikduiken te maken. In schril contrast klopt het hart van een snelle kolibrie maar liefst 1.260 keer per minuut, en het kan elke 10 minuten eten. Kolibries hebben een veel kortere levensduur dan zeeschildpadden en leven slechts drie tot vijf jaar.
Hoewel zeeschildpadden nog steeds met veel bedreigingen worden geconfronteerd, zullen wetenschappers en onderzoekers niet worden afgeschrikt. De instandhoudingsinspanningen blijven bestaan om deze majestueuze duikers de grenzen van een lang leven in zee te laten verleggen.