Hoe honden cheeta's helpen

Honden worden al lang beschouwd als de beste vriend van de mens, maar hun kenmerken van loyaliteit en beschermendheid hebben hen ook de minder bekende titel van 'beste vriend van cheetah' opgeleverd. Dat is juist; honden worden steeds vaker gebruikt om te helpen bij het behoud van de bedreigde cheetah, zowel in gevangenschap als in het wild.

Honden in de dierentuin

Sinds de jaren tachtig heeft het San Diego Zoo Safari Park gezelschapshonden toegewezen aan cheeta's die betrokken zijn bij het fokprogramma van de dierentuin. Janet Rose-Hinostroza, supervisor dierentraining in het park, legt uit:

"Een dominante hond is erg handig omdat cheeta's instinctief nogal verlegen zijn, en je kunt dat niet uit ze fokken. Wanneer je ze koppelt, zoekt de cheetah naar de hond voor aanwijzingen en leert hij hun gedrag te modelleren. Het gaat erom dat ze lees die kalme, blij-geluk-sfeer van de hond.

Het primaire doel van het troosten van cheeta's door deze ongewone samenwerking is om ze op hun gemak te stellen in hun gevangen omgeving, zodat ze met andere cheeta's kunnen fokken. Verlegenheid en angst voorspellen niet veel goeds voor een fokprogramma, dus de inter-soort vriendschappen die de cheeta's kunnen vormen met honden kunnen de lange termijn overleving van deze zeldzame kat daadwerkelijk ten goede komen.

De honden aangeworven door het park worden meestal gered uit schuilplaatsen, waardoor deze dakloze honden een nieuw doel in het leven krijgen.

Mijn favoriete hond is Hopper omdat we hem hebben gevonden in een schuilkelder en hij is slechts 40 pond, maar hij woont bij Amara, die verreweg onze zwaarste cheetah is. Het gaat niet om kracht of overweldigend. Het gaat over het ontwikkelen van een positieve relatie waarbij de cheetah haar signalen van de hond haalt.

Cheetah-welpen worden gepaard met hondengenoten op een leeftijd van ongeveer 3 of 4 maanden. Ze ontmoeten elkaar eerst aan weerszijden van een hek met een keeper die de hond aan de lijn laat lopen. Als alles goed gaat, kunnen de twee dieren elkaar ontmoeten voor hun eerste "speeldatum", hoewel beide aanvankelijk voor de veiligheid aan de lijn worden gehouden.

We zijn erg beschermend tegen onze cheeta's, dus de introductie is een pijnlijk traag proces maar erg leuk. Er zijn veel speelgoed en afleidingen, en ze zijn als twee schattige kleine kinderen die heel graag willen spelen. Maar cheeta's zijn instinctief bedraad om zich ongemakkelijk te voelen, dus je moet wachten en de kat de eerste zet laten doen.

Zodra de cheetah en de hond een band tot stand brengen en blijken te spelen zonder riemen, worden ze verplaatst naar een gedeelde leefruimte waar ze bijna elk moment samen doorbrengen, behalve de voedertijd, wanneer de honden van de dierentuin samen komen verzamelen, spelen en eten.

De hond is de dominante in de relatie, dus als we ze niet zouden scheiden, zou de hond al het voedsel van de cheetah eten en zouden we een echt magere cheetah en een echt mollige hond hebben.

Onder de bemanning van metgezel straathonden is een rasechte Anatolische herder bekend als Yeti. Yeti werd aangeworven om cheeta's te helpen en ook om te fungeren als een soort mascotte, die haar neven in Afrika vertegenwoordigde die een revolutie teweegbrachten in roofdierbeheer en vele cheeta's redden van de moord ter verdediging van vee.

Dogs in the Wild

Het Livestock Guarding Dog Program van het Cheetah Conservation Fund is een succesvol, innovatief programma dat sinds 1994 wilde cheeta's in Namibië redt.

Hoewel Anatolische herders in Namibië niet samenwerken met cheeta's, dragen ze nog steeds bij aan het voortbestaan ​​van de wilde katten.

Voordat de honden als conserveringsgereedschap werden gebruikt, werden cheeta's neergeschoten en gevangen genomen door veeboeren die probeerden hun geitenkudden te beschermen. Dr. Laurie Marker, oprichter van het Cheetah Conservation Fund, begon Anatolische herders op te leiden om de kuddes te beschermen als een niet-dodelijke strategie voor roofdierbeheer, en sindsdien zijn de populaties van de wilde cheeta's in opkomst.