Zadelrob feiten (Pagophilus groenlandicus)

De zadelrob (Pagophilus groenlandicus), ook bekend als de rugzadelrob, is een echte zeehond die vooral bekend staat om zijn schattige harige witte pups. Het dankt zijn gemeenschappelijke naam aan de markeringen die lijken op een wishbone, harp of zadel die zich op volwassen leeftijd op zijn rug ontwikkelen. De wetenschappelijke naam van de zeehond betekent "ijsliefhebber uit Groenland".

Snelle feiten: zadelrob

• Wetenschappelijke naam: Pagophilus groenlandicus
• Gemeenschappelijke naam: Zadelrugafdichting
• Basic Animal Group: Zoogdier
• Grootte: 5.9 - 6.2 voet
• Gewicht: 260-298 pond
• Levensduur: 30 jaar
• Eetpatroon: Vleesetende
• Habitat: Noord-Atlantische en Groenlandse zee
• Bevolking: 4.500.000
• Beschermingsstatus: Minste zorg

Beschrijving

Alle zeehondenjongen worden geboren met een gele vacht, die wit wordt tot de eerste vervelling. Jongeren en de meeste vrouwtjes hebben een zilver-tot-grijze vacht met zwarte vlekken. Volwassen mannetjes en sommige vrouwtjes ontwikkelen een donkerder hoofd en een dorsale harp of zadelmarkering. Vrouwtjes wegen ongeveer 260 pond en zijn maximaal 5,9 ft lang. Mannetjes zijn groter, wegen gemiddeld 298 lb en bereiken een lengte van 6,2 ft.

De mannelijke zadelrob heeft een harppatroon op zijn rug. Jurgen & Christine Sohns / Getty Images

Blubber isoleert het lichaam van de afdichting, terwijl flippers fungeren als warmtewisselaars om de afdichting te verwarmen of te koelen. Zadelrobben hebben grote ogen, elk met een tapetum lucidum om het zicht bij weinig licht te bevorderen. Vrouwtjes identificeren pups door geur, maar zeehonden sluiten hun neusgaten onder water. Seal snorharen, of vibrissae, zijn zeer gevoelig voor trillingen. Ze geven het dier een gevoel van aanraking op het land en de mogelijkheid om beweging onder water te detecteren.

Habitat en distributie

Zadelrobben leven in de Noord-Atlantische en Groenlandse Zee. Er zijn drie broedpopulaties in de Noordwest-Atlantische Oceaan, de Noordoost-Atlantische Oceaan en de Groenlandse Zee. Het is niet bekend dat de groepen kruisen.

Zadelrob distributie. Jonathan Hornung

Eetpatroon

Net als andere pinpinnen zijn zadelrobben carnivoren. Hun dieet omvat verschillende vissoorten, krill en andere ongewervelde dieren. De zeehonden vertonen voedselvoorkeuren die het meest lijken te worden beïnvloed door prooi overvloed.

Roofdieren en jacht

Jeugdse zeehonden worden gegeten door de meeste terrestrische roofdieren, waaronder vossen, wolven en ijsberen. Volwassen zeehonden worden gejaagd door grote haaien en orka's.

Mensen zijn echter de primaire roofdieren van zadelrobben. Historisch gezien werden deze zeehonden gejaagd voor hun vlees, omega-3 vetzuurrijke olie en vacht. Tegenwoordig komt de zeehondenjacht vooral voor in Canada, Groenland, Noorwegen en Rusland. De praktijk is controversieel, omdat de vraag naar zeehondenproducten lijkt te dalen en de moordmethode (knuppelen) grafisch is. In Canada is de commerciële jacht beperkt tot 15 november tot 15 mei, met quota voor doden. Ondanks beperkingen blijft de zadelrob commercieel belangrijk. Elk jaar worden honderdduizenden zeehonden gejaagd.

Reproductie en nakomelingen

Elk jaar tussen februari en april keren volwassen zadelrobben terug naar broedplaatsen in de Witte Zee, Newfoundland en de Groenlandse Zee. De mannetjes vestigen dominantie door tegen elkaar te vechten met tanden en flippers. Ze hof vrouwtjes met behulp van flipper bewegingen, vocalisaties, bellen blazen en het uitvoeren van onderwater vertoningen. Het paren gebeurt onder water.

Na een draagtijd van ongeveer 11,5 maanden bevalt de moeder meestal van een enkele pup, hoewel soms een tweeling optreedt. De geboorte vindt plaats op zee-ijs en is extreem snel en duurt slechts 15 seconden. De moeder jaagt niet tijdens de borstvoeding en verliest tot 3 kg massa per dag. Bij de geboorte is de vacht van de pup geel gekleurd van het vruchtwater, maar deze wordt snel wit. De moeder stopt met borstvoeding en laat de pup achter wanneer het tijd is om te paren. Geboorte, spenen en paren vinden allemaal plaats tijdens hetzelfde broedseizoen.

Aanvankelijk is de verlaten pup onbeweeglijk. Zodra het zijn witte jas aflegt, leert het zwemmen en jagen. Zeehonden verzamelen zich jaarlijks op het ijs om hun vacht te vervellen, waarbij zowel vacht als blubber worden afgeworpen. Juvenielen vervellen verschillende keren voordat ze een volwassen vacht bereiken. Zadelrobben kunnen meer dan 30 jaar oud worden.

Beschermingsstatus

Zadelrob staan ​​op de Rode Lijst van IUCN als 'minst zorgwekkende' en hun aantal neemt toe. Vanaf 2008 waren er minstens 4,5 miljoen volwassen zadelrobben. Deze bevolkingsgroei kan worden verklaard door de afname van de zeehondenjacht.

De zeehondenpopulatie wordt echter nog steeds bedreigd door verschillende factoren die de soort in de nabije toekomst ernstig kunnen beïnvloeden. Olievlekken en watervervuiling onderwerpen de soort aan zware chemische besmetting en verminderen de voedselvoorziening. Zeehonden raken verstrikt in vistuig, wat leidt tot verdrinking. Zadelrobben zijn vatbaar voor hondenziekte, prioninfecties en andere ziekten, die de sterftecijfers kunnen beïnvloeden. De belangrijkste bedreiging is klimaatverandering. Klimaatverandering veroorzaakt een vermindering van zee-ijs, waardoor zeehonden gedwongen worden naar nieuwe gebieden te verhuizen. Of de zegels zich aan dergelijke veranderingen kunnen aanpassen, is onbekend.