Groene Algen (Chlorophyta)

Chlorophyta is algemeen bekend als groene alg en soms, losjes, als zeewier. Ze groeien voornamelijk in zoet en zout water, hoewel sommige op het land voorkomen. Ze kunnen unicellulair (één cel), multicellulair (veel cellen), koloniaal (een losse verzameling cellen) of coenocytisch (één grote cel) zijn. Chlorophyta zet zonlicht om in zetmeel dat in cellen wordt opgeslagen als voedselreserve.

Groene Algen Kenmerken

Groene algen hebben een donkere tot lichtgroene kleuring die ontstaat door het hebben van chlorofyl a en b, die ze in dezelfde hoeveelheden hebben als "hogere planten" - de planten, inclusief zaadplanten en varens, die goed ontwikkelde vaatweefsels hebben die transporteren organische voedingsstoffen. Hun kleur wordt bepaald door de hoeveelheden andere pigmentatie, inclusief bètacaroteen (geel) en xanthophylls (geelachtig of bruinig).

Net als hogere planten bewaren ze hun voedsel voornamelijk als zetmeel, met sommige als vetten of oliën. Groene algen waren misschien wel de voorlopers van de hogere groene planten, maar dat is het onderwerp van discussie.

Chlorophyta behoort tot het koninkrijk Plantae. Oorspronkelijk verwees Chlorophyta naar een divisie in het Plantae-koninkrijk die alle groene algensoorten omvat. Later werden groene algensoorten die voornamelijk in zeewater leven geclassificeerd als chlorofieten (d.w.z. behorend tot Chlorophyta), terwijl groene algensoorten die vooral in zoet water gedijen werden geclassificeerd als charofyten (d.w.z. behorend tot Charophyta).

De AlgaeBase-database bevat ongeveer 4.500 soorten Chlorophyta,waaronder 550 soorten Trebouxiophyceae (meestal op het land en in zoet water), 2500 soorten Chlorophyceae (meestal zoet water), 800 soorten Bryopsidophyceae (zeewieren), 50 soorten Dasycladophyceae (zeewieren), 400 soorten Siphoncladophyceae (zeewieren) en 250 mariene soorten Ulvophyceae (zeewieren). Charophyta omvat 3500 soorten toegewezen aan vijf klassen.

Habitat en distributie van groene algen

De habitat van groene algen is divers, variërend van de oceaan tot zoet water. Zelden zijn groene algen ook te vinden op het land, grotendeels op rotsen en bomen, waarvan sommige op het oppervlak van sneeuw verschijnen. Ze komen veel voor in gebieden met veel licht, zoals ondiep water en getijdenpoelen, en minder vaak in de oceaan dan bruine en rode algen, maar ze kunnen worden gevonden in zoetwatergebieden.

Invasieve soorten

Sommige leden van Chlorophyta zijn invasieve soorten. Cladophora glomerata bloeide in Lake Erie in de jaren 1960 vanwege fosfaatvervuiling. De rottende algen spoelden aan op stranden en produceerden een geur die zo vies was dat het het publiek ontmoedigde om van de meren te genieten. Het werd zo aanstootgevend in zicht en geur dat het verward was voor ruw afvalwater.

Twee andere soorten, Codium (ook bekend als dodemansvinger) en Caulerpa, bedreigen het inheemse plantenleven in kustgebieden Californië, Australië, de Atlantische kust en de Middellandse Zee. Eén invasieve soort, Caulerpa taxifolia, is geïntroduceerd in niet-natuurlijke omgevingen vanwege zijn populariteit in aquaria.

Groene algen als dier- en mensvoeding en medicijnen

Net als andere algen, dienen groene algen als een belangrijke voedselbron voor herbivoor zeeleven, zoals vissen, schaaldieren en buikpotigen, waaronder zeeslakken. Mensen gebruiken groene algen ook als voedsel. en het maakt al lang deel uit van de Japanse keuken. Er zijn meer dan 30 soorten eetbaar zeewier, dat van nature rijk is aan mineralen zoals calcium, koper, jodium, ijzer, magnesium, mangaan, molybdeen, fosfor, kalium, selenium, vanadium en zink. Eetbare soorten groene algen zijn onder meer zeesla, zeepalm en zeedruiven.

Het pigment beta-caroteen, gevonden in groene algen, wordt gebruikt als kleurstof voor levensmiddelen. Van caroteen is ook aangetoond dat het zeer effectief is bij het voorkomen van sommige vormen van kanker, waaronder longkanker.

Onderzoekers hebben in januari 2009 aangekondigd dat groene algen een rol kunnen spelen bij het verminderen van kooldioxide uit de atmosfeer. Terwijl zee-ijs smelt, wordt ijzer in de oceaan gebracht. Dit voedt de groei van algen, die koolstofdioxide kunnen absorberen en vasthouden nabij de oceaanbodem. Naarmate meer gletsjers smelten, zou dit de effecten van het broeikaseffect kunnen verminderen. Andere factoren kunnen dit voordeel echter verminderen; als de algen worden gegeten, kan de koolstof weer in het milieu terechtkomen.

Snelle feiten

Hier zijn enkele snelle feiten over groene algen:

• Groene algen worden ook wel Chlorophyta en soms zeewier genoemd.
• Ze zetten zonlicht om in zetmeel dat wordt opgeslagen als voedselreserve.
• De kleur van groene algen komt van het hebben van chlorofyl.
• De habitat van groene algen varieert van de oceaan tot zoet water en soms tot land.
• Ze kunnen invasief zijn, met sommige soorten vervuilende stranden.
• Groene algen zijn voedsel voor zeedieren en mensen.
• Groene algen worden gebruikt bij de behandeling van kanker.
• Ze kunnen helpen bij het verminderen van koolstofdioxide in de atmosfeer.

bronnen: