Genie Wiley, het wilde kind

Genie Wiley (geboren april 1957) was een ernstig verwaarloosd en mishandeld kind dat werd ontdekt en in hechtenis genomen door autoriteiten toen ze 13 jaar oud was. Hoewel haar omstandigheden tot dan toe onmiskenbaar tragisch waren, boden ze ook een gelegenheid voor psychologen, taalkundigen en andere onderzoekers om psychosociale, emotionele en cognitieve ontwikkeling te bestuderen bij een persoon die had geleden onder ernstige sociale isolatie en ontbering. Met name de ontdekking van Genie bood de mogelijkheid om te onderzoeken of een kind dat de zogenaamde "kritieke periode" voor taalverwerving voorbij was, een eerste taal kon leren spreken.

Belangrijkste afhaalrestaurants: Genie Wiley

Genie Wiley werd meer dan een decennium mishandeld en verwaarloosd totdat ze werd ontdekt in 1970 toen ze 13 jaar oud was.
Genie, bekend als het wilde kind, werd een belangrijk onderwerp van onderzoek. Van bijzonder belang was of ze taal kon verwerven, omdat ze niet langer in de "kritieke periode" voor taalontwikkeling zat.
De casus van Genie vormde een ethisch dilemma tussen prioriteit geven aan haar zorg of prioriteit geven aan onderzoek naar haar ontwikkeling.

Vroege leven en ontdekking

De zaak van Genie Wiley kwam aan het licht op 4 november 1970. Genie werd ontdekt door een maatschappelijk werkster toen haar moeder, die gedeeltelijk blind was, sociale voorzieningen ging aanvragen. Genie was geïsoleerd in een kleine kamer vanaf de leeftijd van 20 maanden tot haar ontdekking op 13 jaar en 9 maanden oud. Ze bracht het grootste deel van haar tijd naakt en vastgebonden aan een potje stoel door waar ze haar handen en voeten beperkt kon gebruiken. Ze was volledig afgesneden van elke vorm van stimulatie. De ramen waren gordijn en de deur werd gesloten gehouden. Ze kreeg alleen ontbijtgranen en babyvoeding en er werd niet tegen gesproken. Hoewel ze bij haar vader, moeder en broer woonde, zouden haar vader en broer alleen naar haar blaffen of grommen en haar moeder was alleen toegestaan zeer korte interacties. De vader van Genie was onverdraagzaam voor lawaai, dus er werd geen tv of radio in huis gespeeld. Als Genie geluid maakte, werd ze fysiek geslagen.

Portret van Genie Wiley. Bettmann / Getty Images

Na haar ontdekking werd Genie ter evaluatie opgenomen in het Kinderziekenhuis van Los Angeles. Ze was ernstig onderontwikkeld. Ze was dun en zag eruit als een kind van zes of zeven. Ze kon niet rechtop staan en kon alleen lopen met een gebogen konijnengang. Ze kon niet kauwen, had moeite met slikken en spuwde regelmatig. Ze was incontinent en stom. In het begin waren de enige woorden die ze herkende haar naam en 'sorry'. Testen kort nadat ze in het ziekenhuis kwam, toonde aan dat haar sociale volwassenheid en mentale vaardigheden op het niveau van een jaar oud waren.

Genie liep niet op een normale leeftijd, dus haar vader ging geloven dat ze ontwikkelingsstoornissen had. De onderzoekers brachten de zaak echter aan nadat Genie's ontdekking weinig bewijs hiervan in haar vroege geschiedenis vond. Het leek erop dat ze nooit leed aan hersenschade, mentale handicap of autisme. Daarom waren de beperkingen en ontwikkelingsachterstanden die Genie vertoonde bij de beoordeling het resultaat van de isolatie en deprivatie waaraan ze werd onderworpen.

Beide ouders van Genie werden beschuldigd van misbruik, maar de 70-jarige vader van Genie pleegde zelfmoord op de dag dat hij voor de rechtbank zou verschijnen. Het briefje dat hij achterliet, zei: "De wereld zal het nooit begrijpen."

The Rush to Research

De zaak van Genie trok media-aandacht en grote belangstelling van de onderzoeksgemeenschap, die het een zeldzame kans vond om te ontdekken of het mogelijk was voor Genie om zich mentaal te ontwikkelen na zo'n ernstige ontbering. Onderzoekers zouden nooit bewust morele experimenten met mensen uitvoeren. De trieste zaak van Genie was dus rijp voor studie. Genie was niet de echte naam van het kind, maar de naam die aan de zaak werd gegeven om haar privacy te beschermen.

Het National Institute of Mental Health (NIMH) verstrekte financiering voor onderzoek en er werd een team samengesteld dat tot doel had de voortgang van Genie te rehabiliteren en te bestuderen. Genie leerde al snel sociale basisvaardigheden zoals het toilet gebruiken en zichzelf aankleden. Ze was gefascineerd door haar omgeving en zou het intensief bestuderen. Ze vond het vooral leuk om plaatsen buiten het ziekenhuis te bezoeken. Ze was getalenteerd in non-verbale communicatie, maar haar vermogen om taal te gebruiken verliep niet snel. Als gevolg hiervan besloot psycholoog David Rigler het onderzoek te concentreren op de taalverwerving van Genie.

Taalverwerving

De ontdekking van Genie viel samen met een debat over taalverwerving in de wetenschappelijke gemeenschap. Linguïst Noam Chomsky, van het Massachusetts Institute of Technology, beweerde dat mensen worden geboren met een aangeboren vermogen om taal te ontwikkelen. Hij geloofde dat taal niet wordt verworven omdat we het leren, maar omdat het deel uitmaakt van onze genetische erfenis. Vervolgens voegde neuropsycholoog Eric Lenneberg een waarschuwing toe aan Chomsky's ideeën. Lenneberg was het ermee eens dat mensen worden geboren met het vermogen om taal te ontwikkelen, maar suggereerde dat als een taal niet door de puberteit werd verworven, dit misschien nooit zo zou zijn. Het voorstel van Lenneberg werd de 'kritische periode-hypothese' genoemd. Toch was er geen mogelijkheid om de theorie te testen totdat Genie kwam.

Binnen de eerste zeven maanden na haar ontdekking leerde Genie veel nieuwe woorden. Ze was zelfs begonnen met spreken, maar alleen in losse woorden. In juli 1971 kon Genie twee woorden samenstellen en in november kon ze er drie samenstellen. Ondanks tekenen van vooruitgang heeft Genie nooit geleerd om vragen te stellen en ze leek de regels van de grammatica niet te begrijpen.

Nadat ze begonnen te zijn in twee woorden te praten, ervaren normale kinderen een taalexplosie een paar weken later waarin spraak zich snel ontwikkelt. Genie heeft nog nooit zo'n explosie meegemaakt. Haar toespraak leek te plateren bij het maken van strings van twee tot drie woorden, ondanks vier jaar extra werk en onderzoek met haar.

Genie heeft aangetoond dat het voor een individu mogelijk is om een taal te leren na de kritieke periode. Maar haar onvermogen om grammatica te leren, waarvan Chomsky geloofde dat het de sleutel was tot de menselijke taal, gaf aan dat het doorstaan van de kritieke periode schadelijk was voor de volledige verwerving van een eerste taal.

Argumenten en ethische overwegingen

Tijdens de behandeling van Genie waren er geschillen tussen de leden van haar team. In de vroege dagen na haar ontdekking ging ze haar eerste pleeggezin binnen met haar leraar Jean Butler. Butler beweerde dat ze het gevoel had dat Genie te veel tests moest ondergaan en probeerde de behandeling van Genie aan te passen. Ze zou de taalkundige Susan Curtiss of de psycholoog James Kent niet toelaten haar huis te zien. Andere teamleden beweerden dat Butler dacht dat ze beroemd kon worden door haar werk met Genie en niet wilden dat iemand anders krediet kreeg. Butlers aanvraag om permanent pleegouder van Genie te worden, werd ongeveer een maand later afgewezen.

Psycholoog David Rigler en zijn vrouw Marilyn kwamen tussenbeide en bevorderden de komende vier jaar Genie. Ze bleven met haar samenwerken en lieten anderen gedurende die tijd hun onderzoek voortzetten. Genie verliet het huis van de Riglers echter nadat NIMH het project stopte vanwege problemen met het verzamelen van gegevens.

Gedurende de vier jaar dat Genie werd getest en bestudeerd, was er discussie over de vraag of ze tegelijkertijd een onderzoeksonderwerp en een revalidatiepatiënt kon zijn. De ethiek van de situatie was troebel.

In 1975 kreeg de moeder van Genie opnieuw de voogdij nadat ze was vrijgesproken van alle beschuldigingen van kindermishandeling. De zorg van Genie werd echter al snel te veel voor haar, dus begon Genie van pleeggezin naar pleeggezin te springen. Ze werd opnieuw onderworpen aan misbruik in die huizen. Al snel stopte ze met praten en weigerde ze haar mond volledig te openen.

Ondertussen heeft de moeder van Genie een rechtszaak aangespannen tegen het team en het kinderziekenhuis van Genie en beweerde dat de onderzoekers prioriteit gaven aan het testen van Genie boven haar welzijn. Ze beweerde dat ze Genie tot het punt van uitputting hadden gedreven. De zaak werd uiteindelijk opgelost, maar het debat gaat door. Sommigen geloven dat de onderzoekers Genie hebben uitgebuit en daarom haar niet zoveel hebben geholpen als ze hadden kunnen doen. De onderzoekers zeggen echter dat ze Genie zo goed mogelijk hebben behandeld.

Historicus en psycholoog Harlan Lane wijst erop dat “er een ethisch dilemma is in dit soort onderzoek. Als je rigoureuze wetenschap wilt doen, dan komen de interesses van Genie soms op de tweede plaats. Als je Genie alleen maar wilt helpen, zou je niet veel wetenschappelijk onderzoek doen. Dus wat ga je doen?"

Geest vandaag

Genie wordt verondersteld te leven en te leven in een pleeggezin voor volwassenen als een afdeling van de staat Californië. Terwijl de taalkundige die met Genie werkte, Susan Curtiss, heeft geprobeerd contact met haar op te nemen, is ze herhaaldelijk afgewezen. Ze zei echter dat wanneer ze de autoriteiten belt, ze haar meedelen dat het goed gaat met Genie. Maar toen journaliste Russ Rymer Genie bij haar 27 zag^th verjaardagsfeest, schilderde hij een veel somberder beeld. Evenzo, psychiater Jay Shurley, die bij Genie 27 was^th en 29^th verjaardagen, beweerde dat Genie depressief was en zich in zichzelf had teruggetrokken.

bronnen

Kers, Kendra. "Overzicht van Feral Child Genie Wiley." Erg goed, 9 maart 2019. https://www.verywellmind.com/genie-the-story-of-the-wild-child-2795241
Dennen, Maya. "The Civilizing of Genie." Engelse les geven via de disciplines: psychologie, uitgegeven door Loretta F. Kasper. Whittier Publications, 1997. http://kccesl.tripod.com/genie.html
NOVA. "Geheim van het wilde kind." PBS, 4 maart 1997. https://www.pbs.org/wgbh/nova/transcripts/2112gchild.html
Fromkin, Victoria, Krashen, Stephen, Curtiss, Susan, Rigler, David en Rigler, Marilyn. "De ontwikkeling van taal in Genie: een geval van taalverwerving voorbij de 'kritieke periode'" Hersenen en taal, vol. 1, nee. 1, 1974, pp. 81-107. http://dx.doi.org/10.1016/0093-934X(74)90027-3
Carroll, Rory. "Uitgehongerd, gemarteld, vergeten: Genie, het wilde kind dat een stempel heeft gedrukt op onderzoekers." The Guardian, 14 juli 2016. https://www.theguardian.com/society/2016/jul/14/genie-feral-child-los-angeles-researchers

Wetenschap