Milieugevaren van fracking

Het boren van aardgas met hoogvolume horizontale hydraulische fracturering (hierna fracking genoemd) is de laatste 5 of 6 jaar op het energiescène ontploft en de belofte van enorme voorraden aardgas onder Amerikaanse bodem heeft geleid tot een ware aardgaskoorts. Nadat de technologie was ontwikkeld, verschenen er nieuwe boorplatforms in alle landschappen in Pennsylvania, Ohio, West Virginia, Texas en Wyoming. Velen maken zich zorgen over de gevolgen voor het milieu van deze nieuwe booraanpak; hier zijn enkele van die zorgen.

Boorstekken

Tijdens het boorproces worden grote hoeveelheden gemalen rots, vermengd met boormodder en pekel, uit de put getrokken en van het terrein getransporteerd. Dit afval wordt vervolgens begraven op stortplaatsen. Naast het grote afvalvolume dat moet worden opgevangen, is een zorg bij boorafval de aanwezigheid van natuurlijk voorkomende radioactieve materialen erin. Radium en uranium kunnen worden gevonden in boorgruis (en geproduceerd water - zie hieronder) uit een deel van de putten, en deze elementen lekken uiteindelijk uit de stortplaatsen in de omliggende grond- en oppervlaktewateren.

Water gebruik

Nadat een put is geboord, worden grote hoeveelheden water onder zeer hoge druk in de put gepompt om de rots te breken waarin het aardgas zich bevindt. Tijdens een enkele frackbewerking op een enkele put (putten kunnen meerdere keren tijdens hun levensduur worden gefrackt), wordt gemiddeld 4 miljoen gallons water gebruikt. Dit water wordt uit beekjes of rivieren gepompt en naar de locatie getransporteerd, gekocht van gemeentelijke waterbronnen of wordt hergebruikt bij andere fracking-activiteiten. Velen maken zich zorgen over deze belangrijke wateronttrekkingen en maken zich zorgen dat het de waterspiegel in sommige gebieden kan verlagen, wat leidt tot droge bronnen en aangetaste vishabitats.

Fracking Chemicals

Een lange, variërende lijst van chemische additieven wordt aan het water toegevoegd tijdens het frackproces. De toxiciteit van deze additieven is variabel, en veel nieuwe chemische verbindingen ontstaan ​​tijdens het fracking-proces omdat sommige van de toegevoegde ingrediënten afbreken. Zodra het frackingwater naar het oppervlak terugkeert, moet het worden behandeld voordat het wordt afgevoerd (zie Waterafvoer hieronder). De hoeveelheid toegevoegde chemicaliën vertegenwoordigt een zeer kleine fractie van het totale volume frackwater (ongeveer 1%). Deze zeer kleine fractie doet echter afbreuk aan het feit dat het in absolute termen vrij grote volumes zijn die worden gebruikt. Voor een put die 4 miljoen gallons water vereist, wordt ongeveer 40.000 gallons additieven gepompt. De grootste risico's verbonden aan deze chemicaliën doen zich voor tijdens hun transport, omdat tankwagens de lokale wegen moeten gebruiken om ze naar de boorkussens te brengen. Een ongeval met gemorste inhoud zou aanzienlijke gevolgen hebben voor de openbare veiligheid en het milieu. 

Waterafvoer

Een groot deel van de enorme hoeveelheden water die in de put worden gepompt, stroomt terug naar boven wanneer de put aardgas begint te produceren. Naast de fracking-chemicaliën komt ook pekel terug dat van nature aanwezig was in de schalielaag. Dit komt neer op een groot volume vloeistof dat wordt vrijgegeven in een beklede vijver, vervolgens in vrachtwagens wordt gepompt en getransporteerd om te worden gerecycled voor andere booroperaties of om te worden behandeld. Dit 'geproduceerde water' is giftig en bevat fracking-chemicaliën, hoge zoutconcentraties en soms radioactieve materialen zoals radium en uranium. Zware metalen uit de schalie zijn ook zorgwekkend: geproduceerd water zal bijvoorbeeld lood, arseen, barium en strontium bevatten. Morsen van mislukte retentievijvers of mislukte transfers naar vrachtwagens gebeuren wel en hebben een impact op lokale beken en wetlands. Dan is het waterafvoerproces niet triviaal.

Een methode is injectieputten. Afvalwater wordt op grote diepte in de grond geïnjecteerd onder ondoordringbare rotslagen. De extreem hoge druk die in dit proces wordt gebruikt, wordt toegeschreven aan aardbevingszwermen in Texas, Oklahoma en Ohio. De tweede manier waarop fracking van afvalwater kan worden afgevoerd, is in industriële afvalwaterzuiveringsinstallaties. Er zijn problemen geweest met ineffectieve behandelingen in gemeentelijke waterzuiveringsinstallaties van Pennsylvania, zodat de praktijk nu is beëindigd en alleen goedgekeurde industriële zuiveringsinstallaties kunnen worden gebruikt.

Behuizing Lekken

De diepe putten die worden gebruikt in horizontale hydrofracking zijn bekleed met stalen behuizingen. Soms falen deze omhulsels, waardoor fracking chemicaliën, pekel of aardgas kan ontsnappen in de ondiepere rotslagen en het grondwater dat het oppervlak kan bereiken dat wordt gebruikt voor drinkwater ernstig kan verontreinigen. Een voorbeeld van dit probleem, gedocumenteerd door de Environmental Protection Agency, is de Pavillion (Wyoming) grondwaterverontreiniging. 

Broeikasgassen en klimaatverandering

Methaan is een belangrijke component van aardgas en een zeer krachtig broeikasgas. Methaan kan lekken uit beschadigde omhulsels, putkoppen, of het kan tijdens sommige fasen van een fracking-bewerking worden ontlucht. Gecombineerd hebben deze lekken aanzienlijke negatieve gevolgen voor het klimaat.

De uitstoot van koolstofdioxide door verbranding van aardgas is veel lager, per geproduceerde hoeveelheid energie, dan door verbranding van olie of steenkool. Aardgas lijkt dan een redelijk goed alternatief voor meer CO₂ intensieve brandstoffen. Het probleem is dat tijdens de hele productiecyclus van aardgas veel methaan vrijkomt, waardoor sommige of alle voordelen van klimaatverandering ten opzichte van steenkool teniet worden gedaan. Lopend onderzoek zal hopelijk antwoorden geven op welke het minst schadelijk is, maar er bestaat geen twijfel over dat de winning en verbranding van aardgas grote hoeveelheden broeikasgassen produceert en dus bijdraagt ​​aan de wereldwijde klimaatverandering.

Habitat fragmentatie

Putblokken, toegangswegen, afvalwatervijvers en pijpleidingen doorkruisen het landschap in aardgasproducerende regio's. Dit fragmenteert het landschap, verkleint de grootte van de natuurplekken, isoleert ze van elkaar en draagt ​​bij aan een schadelijk randhabitat.

Randaspecten

Fracking voor aardgas in horizontale putten is een duur proces dat alleen economisch kan worden uitgevoerd bij hoge dichtheid, waarbij het landschap wordt geïndustrialiseerd. Emissies en geluid van dieselwagens en compressiestations hebben negatieve gevolgen voor de lokale luchtkwaliteit en de algehele kwaliteit van leven. Fracking vereist grote hoeveelheden apparatuur en materialen die zelf worden gedolven of geproduceerd tegen hoge milieukosten, met name staal en frac zand.

Voordelen voor het milieu?

• Op lokale schaal is de landvoetafdruk van fracking-activiteiten, vooral als de put eenmaal is gevestigd en de boorinstallatie is verdwenen, kleiner dan die van kolenstrookmijnen, bergopruimingsmijnen of teerzandvelden. De voetafdruk van duizenden putten en pijplijn rechtsweg over een hele regio klopt echter wel.
• Aardgas uit Marcellus, Barnett of andere Noord-Amerikaanse leisteenafzettingen stelt ons in staat te vertrouwen op een binnenlandse energiebron. Dat betekent minder energie besteed aan het transport van fossiele brandstoffen uit het buitenland, en nog belangrijker, het vermogen om striktere milieucontroles te hebben over het gehele energieproductieproces.