Hondengeschiedenis Hoe en waarom honden werden gedomesticeerd

De geschiedenis van hond domesticatie is dat van een oude samenwerking tussen honden (Canis lupus familiaris) en mensen. Dat partnerschap was waarschijnlijk oorspronkelijk gebaseerd op een menselijke behoefte aan hulp bij het hoeden en jagen, aan een vroeg alarmsysteem en aan een bron van voedsel in aanvulling op het gezelschap dat velen van ons tegenwoordig kennen en waar ze van houden. In ruil daarvoor ontvingen honden gezelschap, bescherming, onderdak en een betrouwbare voedselbron. Maar toen dit partnerschap voor het eerst plaatsvond, staat er nog enige discussie over.

Hondengeschiedenis is recent bestudeerd met behulp van mitochondriaal DNA (mtDNA), wat suggereert dat wolven en honden zich ongeveer 100.000 jaar geleden in verschillende soorten splitsen. Hoewel mtDNA-analyse enig licht heeft geworpen op de domesticatie-gebeurtenis (sen) die zich tussen 40.000 en 20.000 jaar geleden hebben voorgedaan, zijn onderzoekers het niet eens over de resultaten. Sommige analyses suggereren dat de oorspronkelijke gedomesticeerde locatie van de gedomesticeerde honden in Oost-Azië lag; anderen dat het Midden-Oosten de oorspronkelijke locatie van domesticatie was; en nog anderen dat later domesticatie plaatsvond in Europa.

Wat de genetische gegevens tot nu toe hebben aangetoond, is dat de geschiedenis van honden net zo ingewikkeld is als die van de mensen waarmee ze samenwoonden, wat de lange duur van het partnerschap ondersteunde, maar complicatietheorieën compliceerde.

Twee domesticaties

In 2016 publiceerde een onderzoeksteam onder leiding van bio-archeoloog Greger Larson (hieronder geciteerd Frantz et al.) MtDNA-bewijs voor twee plaatsen van herkomst voor huishonden: een in Oost-Eurazië en een in West-Eurazië. Volgens die analyse zijn oude Aziatische honden afkomstig van een domesticatie-evenement van Aziatische wolven, minstens 12.500 jaar geleden; terwijl Europese paleolithische honden minstens 15.000 jaar geleden afkomstig waren van een onafhankelijk domesticatie-evenement van Europese wolven. Vervolgens, zegt het rapport, ergens vóór de Neolithische periode (minstens 6.400 jaar geleden), werden Aziatische honden door mensen naar Europa vervoerd, waar ze Europese paleolithische honden verplaatsten.

Dat zou verklaren waarom eerdere DNA-onderzoeken meldden dat alle moderne honden afstamden van één domesticatie-gebeurtenis, en ook het bestaan ​​van bewijs van twee domesticatie-gebeurtenis op twee verschillende verre locaties. Er waren twee populaties honden in het paleolithicum, gaat de hypothese, maar een van hen - de Europese paleolithische hond - is nu uitgestorven. Er blijven veel vragen over: in de meeste gegevens zijn geen oude Amerikaanse honden opgenomen, en Frantz et al. suggereren dat de twee vooroudersoorten afstammen van dezelfde oorspronkelijke wolvenpopulatie en beide nu zijn uitgestorven.

Andere wetenschappers (Botigué en collega's, hieronder aangehaald) hebben echter onderzoek gedaan naar en bewijs gevonden voor migratie-evenementen in de steppe-regio in Centraal-Azië, maar niet voor een volledige vervanging. Ze konden Europa niet uitsluiten als de oorspronkelijke gedomesticeerde locatie.

De gegevens: vroege gedomesticeerde honden

De vroegste bevestigde tamme hond tot nu toe is van een begraafplaats in Duitsland genaamd Bonn-Oberkassel, die gezamenlijke menselijke en hondinterments heeft die dateren van 14.000 jaar geleden. De vroegst bevestigde gedomesticeerde hond in China werd gevonden in de vroege Jiahu-site in Neolithic (7000-5800 v.Chr.) In de provincie Henan.

Bewijs voor het naast elkaar bestaan ​​van honden en mensen, maar niet noodzakelijkerwijs domesticatie, komt van Boven-paleolithische plaatsen in Europa. Deze bevatten bewijs voor interactie van honden met mensen en omvatten de Goyet-grot in België, de Chauvet-grot in Frankrijk en de Predmosti in Tsjechië. Europese mesolithische locaties zoals Skateholm (5250-3700 v.Chr.) In Zweden hebben hondenbegrafenissen, wat de waarde van de harige beesten voor jager-verzamelaar nederzettingen bewijst.

Danger Cave in Utah is momenteel het eerste geval van hondenbegrafenis in Amerika, ongeveer 11.000 jaar geleden, waarschijnlijk een afstammeling van Aziatische honden. Voortdurende kruising met wolven, een kenmerk dat overal in de levensgeschiedenis van honden voorkomt, heeft blijkbaar geresulteerd in de hybride zwarte wolf die in Amerika wordt gevonden. Zwarte vachtkleuring is een hondenkenmerk, niet oorspronkelijk gevonden in wolven.

Honden als personen

Sommige onderzoeken naar hondenbegrafenissen dateren uit de late Mesolithische-Vroege Neolithische Kitoi-periode in de Cis-Baikal-regio van Siberië suggereren dat in sommige gevallen honden "persoonskap" werden toegekend en gelijk werden behandeld met medemensen. Een hondenbegrafenis op de Shamanaka-site was een mannelijke hond van middelbare leeftijd die verwondingen had opgelopen aan zijn wervelkolom, verwondingen waarvan hij herstelde. De begrafenis, radiokoolstof daterend van ~ 6.200 jaar geleden (cal BP), werd begraven op een formele begraafplaats en op een vergelijkbare manier als de mensen op die begraafplaats. De hond heeft misschien als familielid geleefd.

Een wolfsbegrafenis op de begraafplaats Lokomotiv-Raisovet (~ 7.300 cal BP) was ook een oudere volwassen man. Het dieet van de wolf (uit stabiele isotopenanalyse) bestond uit herten, niet uit graan, en hoewel de tanden waren gedragen, is er geen direct bewijs dat deze wolf deel uitmaakte van de gemeenschap. Niettemin werd het ook begraven op een formele begraafplaats.

Deze begrafenissen zijn uitzonderingen, maar niet zo zeldzaam: er zijn anderen, maar er zijn ook aanwijzingen dat vissersjagers in Baikal honden en wolven consumeerden, omdat hun verbrande en gefragmenteerde botten in vuilnisbakken verschijnen. Archeoloog Robert Losey en zijn medewerkers, die dit onderzoek hebben uitgevoerd, suggereren dat dit aanwijzingen zijn dat Kitoi-jager-verzamelaars van mening waren dat deze individuele honden in elk geval 'personen' waren.

Moderne rassen en oude oorsprong

Bewijs voor het verschijnen van rasvariatie is te vinden op verschillende Europese bovenste paleolithische locaties. Middelgrote honden (met schofthoogten tussen 45-60 cm) zijn geïdentificeerd in Natufische locaties in het Nabije Oosten van ~ 15.500-11.000 cal BP). Middelgrote tot grote honden (schofthoogtes boven 60 cm) zijn geïdentificeerd in Duitsland (Kniegrotte), Rusland (Eliseevichi I) en Oekraïne (Mezin), ~ 17.000-13.000 cal BP). Kleine honden (schofthoogtes minder dan 45 cm) zijn geïdentificeerd in Duitsland (Oberkassel, Teufelsbrücke en Oelknitz), Zwitserland (Hauterive-Champreveyres), Frankrijk (Saint-Thibaud-de-Couz, Pont d'Ambon) en Spanje (Erralia) tussen ~ 15.000-12.300 cal BP. Zie het onderzoek door archeoloog Maud Pionnier-Capitan en zijn medewerkers voor meer informatie.

Een recente studie van stukjes DNA genaamd SNP's (single-nucleotide polymorphism) die zijn geïdentificeerd als markers voor moderne hondenrassen en gepubliceerd in 2012 (Larson et al) komt tot enkele verrassende conclusies: dat ondanks het duidelijke bewijs voor een duidelijke differentiatie in grootte zeer vroege honden (bijv. kleine, middelgrote en grote honden gevonden in Svaerdborg), dit heeft niets te maken met de huidige hondenrassen. De oudste moderne hondenrassen zijn niet meer dan 500 jaar oud en de meeste dateren slechts van ~ 150 jaar geleden.

Theorieën over het ontstaan ​​van moderne rassen

Geleerden zijn het er nu over eens dat de meeste hondenrassen die we vandaag zien, recente ontwikkelingen zijn. De verbazingwekkende variatie bij honden is echter een overblijfsel van hun oude en gevarieerde domesticatieprocessen. Rassen variëren in grootte van de "theekoppoedels" van een pond (0,5 kilogram) tot gigantische mastiffs die meer dan 90 kg wegen. Bovendien hebben rassen verschillende ledematen, lichaams- en schedelverhoudingen, en ze variëren ook in vaardigheden, waarbij sommige rassen zijn ontwikkeld met speciale vaardigheden zoals hoeden, ophalen, geurdetectie en geleiding.

Dat kan zijn omdat domesticatie plaatsvond terwijl mensen destijds allemaal jager-verzamelaars waren, die op grote schaal migrantenlevens leidden. Honden verspreidden zich met hen, en dus ontwikkelden zich een tijd lang honden- en mensenpopulaties in geografisch isolement. Uiteindelijk betekende de menselijke populatiegroei en handelsnetwerken echter dat mensen weer verbonden werden, en dat, zeggen wetenschappers, leidde tot het genetische mengsel in de hondenpopulatie. Toen hondenrassen ongeveer 500 jaar geleden actief werden ontwikkeld, werden ze gemaakt uit een redelijk homogene genenpool, van honden met gemengde genetische erfgenamen die op zeer uiteenlopende locaties waren ontwikkeld.

Sinds de oprichting van kennelclubs is fokken selectief geweest, maar zelfs dat werd verstoord door World Wars I en II, toen fokpopulaties over de hele wereld werden gedecimeerd of uitstierven. Fokkers van honden hebben sindsdien dergelijke rassen hersteld met behulp van een handvol individuen of een combinatie van vergelijkbare rassen.

bronnen

• Botigué LR, Song S, Scheu A, Gopalan S, Pendleton AL, Oetjens M, Taravella AM, Seregély T, Zeeb-Lanz A, Arbogast R-M et al. 2017. Oude Europese honden genomen onthullen continuïteit sinds het vroege neolithicum. Nature Communications 8: 16082.
• Frantz LAF, Mullin VE, Pionnier-Capitan M, Lebrasseur O, Ollivier M, Perri A, Linderholm A, Mattiangeli V, Teasdale MD, Dimopoulos EA et al. 2016. Genomisch en archeologisch bewijs suggereert een dubbele oorsprong van huishonden. Wetenschap 352 (6293): 1228-1231.
• Freedman AH, Lohmueller KE en Wayne RK. 2016. Evolutionaire geschiedenis, selectieve veegbewegingen en schadelijke variatie bij de hond. Jaaroverzicht van ecologie, evolutie en systematiek 47 (1): 73-96.
• Geiger M, Evin A, Sánchez-Villagra MR, Gascho D, Mainini C en Zollikofer CPE. 2017. Neomorfose en heterochronie van de vorm van de schedel in domesticatie van honden. Wetenschappelijke rapporten 7 (1): 13443.
• Perri A. 2016. Een wolf in hondenkleding: Eerste domesticatie van honden en variatie in Pleistocene wolven. Journal of Archaeological Science 68 (supplement C): 1-4.
• Wang G-D, Zhai W, Yang H-C, Wang L, Zhong L, Liu Y-H, Fan R-X, Yin T-T, Zhu C-L, Poyarkov AD et al. 2015. Uit Zuidoost-Azië: de natuurlijke geschiedenis van huishonden over de hele wereld. Cell Research 26:21.