Ontbossing, of het verlies van bossen, vordert wereldwijd in een snel tempo. Deze kwestie krijgt veel aandacht in tropische gebieden waar regenwouden worden omgezet in landbouw, maar grote delen van boreale bossen worden elk jaar gekapt in koudere klimaten. Canada geniet al lang een uitstekende reputatie op het gebied van milieubeheer. Die reputatie wordt serieus aangevochten omdat de federale overheid een agressief beleid voor de exploitatie van fossiele brandstoffen promoot, verplichtingen voor klimaatverandering laat vallen en federale wetenschappers muilt. Hoe ziet het recente record van Canada over ontbossing eruit??
Canada's gebruik van zijn bos is belangrijk vanwege het wereldwijde belang van zijn beboste gebieden - 10% van de bossen in de wereld bevinden zich daar. Het meeste is boreaal bos, gedefinieerd door tribunes van naaldbomen in subarctische gebieden. Veel van het boreale bos is verre van wegen en dit isolement maakt Canada de rentmeester van veel van de resterende primaire of 'ongerepte bossen' die niet gefragmenteerd zijn door menselijke activiteit. Deze wildernisgebieden spelen een belangrijke rol als natuurhabitat en als klimaatregelaars. Ze produceren grote hoeveelheden zuurstof en slaan koolstof op, waardoor ze atmosferisch koolstofdioxide, een belangrijk broeikasgas, verminderen.
Sinds 1975 werd ongeveer 3,3 miljoen hectare (of 8,15 miljoen hectare) Canadees bos omgezet in niet-bosgebruik, wat ongeveer 1% van de totale beboste gebieden vertegenwoordigt. Deze nieuwe toepassingen zijn voornamelijk landbouw, olie / gas / mijnbouw, maar ook stedelijke ontwikkeling. Dergelijke veranderingen in landgebruik kunnen echt als ontbossing worden beschouwd, omdat ze leiden tot permanent of op zijn minst zeer langdurig verlies van bosbedekking.
Nu wordt elk jaar een veel grotere hoeveelheid bos gekapt als onderdeel van de bosproductenindustrie. Deze boskapjes bedragen ongeveer een half miljoen hectare per jaar. De belangrijkste producten die worden uitgegeven uit het boreale bos van Canada zijn naaldhout (meestal gebruikt in de bouw), papier en multiplex. De bijdrage van de bosproductensector aan het bbp van het land is nu slechts iets meer dan 1%. De bosbouwactiviteiten van Canada veranderen bossen niet in weiden zoals in het Amazonebekken, of in palmolieplantages zoals in Indonesië. In plaats daarvan worden bosbouwactiviteiten uitgevoerd als onderdeel van beheersplannen die werkwijzen voorschrijven om natuurlijke regeneratie of de directe herbeplanting van nieuwe zaailingen aan te moedigen. Hoe het ook zij, de gebieden waar het bos wordt geopend, keren terug naar bosbedekking, met slechts tijdelijk verlies van habitat of koolstofopslagmogelijkheden. Ongeveer 40% van de Canadese bossen is ingeschreven in een van de drie toonaangevende boscertificeringsprogramma's, waarvoor duurzaam beheer vereist is.
De kennis dat de meeste in Canada gekapte bossen teruggroeien, doet niets af aan het feit dat het primaire bos in een alarmerend tempo werd gekapt. Tussen 2000 en 2014 is Canada verantwoordelijk voor het grootste totale verlies, qua areaal, van primair bos ter wereld. Dit verlies is te wijten aan de voortdurende verspreiding van wegennetwerken, houtkap en mijnactiviteiten. Meer dan 20% van het totale verlies aan primaire bossen ter wereld vond plaats in Canada. Deze bossen groeien terug naar, maar niet als secundaire bossen. Dieren in het wild die grote hoeveelheden land nodig hebben (bijvoorbeeld boskariboes en veelvraat) zullen niet terugkomen, invasieve soorten zullen de wegennetten volgen, evenals jagers, mijnbouwprospecteurs en ontwikkelaars van tweede huizen. Misschien minder tastbaar, maar net zo belangrijk, zal het unieke karakter van het uitgestrekte en wilde boreale bos worden verminderd.
ESRI. 2011. Canadese ontbossingstoewijzing en koolstofboekhouding voor Kyoto-overeenkomst.
Global Forest Watch. 2014. World verloor 8 procent van zijn resterende ongerepte bossen sinds 2000.
Natuurlijke hulpbronnen Canada. 2013. De staat van de bossen van Canada. Jaarverslag.