Een neerslagreactie is een type chemische reactie waarbij twee oplosbare zouten in waterige oplossing worden gecombineerd en een van de producten een onoplosbaar zout is dat een neerslag wordt genoemd. Het neerslag kan in de oplossing blijven als een suspensie, op zichzelf uit de oplossing vallen of kan van de vloeistof worden gescheiden met behulp van centrifugeren, decanteren of filtreren. De vloeistof die achterblijft wanneer zich een neerslag vormt, wordt de supernate genoemd.
Of een neerslagreactie zal optreden wanneer twee oplossingen worden gemengd, kan worden voorspeld door een oplosbaarheidstabel of de oplosbaarheidsregels te raadplegen. Alkalimetaalzouten en die met ammoniumkationen zijn oplosbaar. Acetaten, perchloraten en nitraten zijn oplosbaar. Chloriden, bromiden en jodiden zijn oplosbaar. De meeste andere zouten zijn onoplosbaar, met uitzonderingen (bijvoorbeeld calcium, strontium, bariumsulfiden, sulfaten en hydroxiden zijn oplosbaar).
Merk op dat niet alle ionische verbindingen reageren om neerslagen te vormen. Ook kan zich onder bepaalde omstandigheden een neerslag vormen, maar andere niet. Veranderingen in temperatuur en pH kunnen bijvoorbeeld van invloed zijn op het al dan niet optreden van een neerslagreactie. In het algemeen verhoogt het verhogen van de temperatuur van een oplossing de oplosbaarheid van de ionische verbindingen, waardoor de kans op neerslagvorming wordt verbeterd. De concentratie van de reactanten is ook een belangrijke factor.
Neerslagreacties zijn meestal enkele vervangingsreacties of dubbele vervangingsreacties. In een dubbele vervangingsreactie dissociëren beide ionische reactanten in water en hun ionen binden zich met het respectieve kation of anion van de andere reactant (schakelpartners). Om een dubbele vervangingsreactie een neerslagreactie te laten zijn, moet een van de resulterende producten onoplosbaar zijn in waterige oplossing. In een enkele vervangingsreactie dissocieert een ionische verbinding en bindt het kation of anion ervan met een ander ion in oplossing om een onoplosbaar product te vormen.
Of het mengen van twee oplossingen al dan niet een neerslag oplevert, is een bruikbare indicator van de identiteit van de ionen in een onbekende oplossing. Neerslagreacties zijn ook nuttig bij het bereiden en isoleren van een verbinding.
De reactie tussen zilvernitraat en kaliumchloride is een neerslagreactie omdat vast zilverchloride als een product wordt gevormd.
AgNO3(aq) + KCl (aq) → AgCl (s) + KNO3(Aq)
De reactie kan worden herkend als een neerslag omdat twee ionische waterige oplossingen (aq) reageren om een vast product (en) op te leveren.
Het is gebruikelijk om neerslagreacties te schrijven in termen van de ionen in de oplossing. Dit wordt een volledige ionische vergelijking genoemd:
ag+ (Aq) + NEE3-(Aq) + K+ (Aq) + cl-(Aq) → AgCl (S) + K+ (Aq) + NEE3-(Aq)
Een andere manier om een neerslagreactie te schrijven is als een netto ionische vergelijking. In de netto ionische vergelijking worden de ionen die niet deelnemen aan de neerslag weggelaten. Deze ionen worden toeschouwerionen genoemd omdat ze achterover leunen en de reactie bekijken zonder eraan deel te nemen. In dit voorbeeld is de netto ionische vergelijking:
ag+(Aq) + cl-(Aq) → AgCl (S)
Precipitaten zijn kristallijne ionische vaste stoffen. Afhankelijk van de soort die bij de reactie betrokken is, kunnen ze kleurloos of kleurrijk zijn. Gekleurde neerslagen verschijnen meestal als het gaat om overgangsmetalen, inclusief de zeldzame aardelementen.