Definitie van Alpha Decay

Alfa-verval is het spontane radioactieve verval waarbij een alfadeeltje wordt geproduceerd. Een alfadeeltje is in wezen een heliumkern of hij²⁺ ion. Hoewel alfa-verval een aanzienlijk stralingsrisico vormt als de radioactieve bron wordt ingeademd of ingeslikt, zijn alfadeeltjes te groot om zeer ver door de huid of andere vaste stoffen te dringen en vereisen minimale afscherming tegen straling. Een vel papier blokkeert bijvoorbeeld alfadeeltjes.
Een atoom dat alfa-verval ondergaat, vermindert zijn atoommassa met 4 en wordt het element twee atoomnummers minder. De algemene reactie op alfa-verval is
^ZX_EEN → ^Z-4Y_A-2 + ⁴Hij₂
waar X het ouderatoom is, Y het dochteratoom, Z is de atoommassa van X, A is het atoomnummer van X.

Voorbeelden: ²³⁸U₉₂ vervalt door alfa-verval in ²³⁴th₉₀.