Definitie van een basis

Definitie: De onderkant van een vorm, massief of driedimensionaal object. De basis is waarop het object 'rust'. Base wordt gebruikt in polygonen, vormen en vaste stoffen. De basis wordt gebruikt als referentiezijde voor andere metingen, meestal gebruikt in driehoeken. De basis is het oppervlak van het object waarop staat of het is de onderste regel.

Voorbeelden: De onderkant van het driehoekige prisma wordt als de basis beschouwd. De onderste regel van de trapezium kan als de basis worden beschouwd.