Volgens Dr. Helen Fisher, een onderzoeker aan de Rutgers University, zijn chemie en liefde onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ze spreekt echter niet over de 'chemie' die twee mensen compatibel maakt. In plaats daarvan heeft ze het over de chemicaliën die in ons lichaam vrijkomen als we lust, aantrekkingskracht en gehechtheid ervaren.
We denken misschien dat we onze hoofden gebruiken om ons hart te regeren, maar in feite reageren we (althans tot op zekere hoogte) gewoon op de chemicaliën die ons helpen plezier, opwinding en opwinding te ervaren. Dr. Fisher zegt dat er drie fasen van liefde zijn, en elk wordt tot op zekere hoogte aangedreven door een bepaalde reeks chemicaliën. Er is veel chemie bij het voelen van gehechtheid, zweterige handpalmen, vlinders in je buik, enz. Bekijk enkele van de belangrijkste biochemische spelers.
Als je zin hebt in een seksuele ontmoeting met iemand (zelfs als je niet helemaal zeker weet met wie je zult eindigen), is de kans groot dat je reageert op de geslachtshormonen testosteron en oestrogeen. Beide hormonen spelen een belangrijke rol bij het verhogen van het libido bij zowel mannen als vrouwen. Testosteron en oestrogeen worden gegenereerd als gevolg van berichten van de hypothalamus van de hersenen. Testosteron is een zeer krachtig afrodisiacum. Oestrogeen kan vrouwen meer libidineus maken rond de tijd dat ze ovuleren (wanneer de oestrogeenspiegels op hun hoogtepunt zijn).
Lust is leuk, maar het kan wel of niet leiden tot echte romantiek. Als je echter fase 2 in je relatie haalt, worden chemicaliën steeds belangrijker. Aan de ene kant kunnen chemicaliën die verband houden met aantrekkingskracht je een dromerig gevoel geven. Aan de andere kant kunnen ze je angstig of obsessief maken. Mensen die zich in deze vroege fase van 'verliefd worden' bevinden, slapen misschien zelfs minder of verliezen hun eetlust!
Nu je echt iemand anders bent, helpen chemicaliën je om verbonden te blijven.