Kan de jacht helpen bedreigde soorten te redden?

Aangezien er geen eenduidige oplossingen zijn als het gaat om het redden van bedreigde diersoorten, is het concept van behoud onderhevig aan interpretatie. Natuurlijk worden onconventionele benaderingen vaak bekritiseerd en ontstaat er controverse.

Een voorbeeld: het gebruik van de jacht als hulpmiddel om bedreigde diersoorten tegen uitsterven te beschermen.

Klinkt contra-intuïtief, toch?

Laten we beide kanten van het argument onderzoeken, zodat u kunt beslissen welke kant van dit verdeelsysteem voor u zinvol is.

Schiet om op te slaan?

Het idee is eenvoudig: leg een prijs op het hoofd van een zeldzame soort en laat jagers de rekening betalen voor het beheer en de instandhouding van de bevolking. In theorie biedt de praktijk van de jacht op trofeeën stimulansen voor overheden om dieren te beschermen tegen ongeremde stroperij en het leefgebied te behouden om de steengroeve te ondersteunen.

Zoals met elke grondstof, lijkt zeldzaamheid waarde te verhogen. Hetzelfde kan gezegd worden voor bedreigde diersoorten. Op grote schaal waarderen de meeste mensen de schoonheid en fascinatie van een zeldzaam wezen en voelen ze zich bezorgd over de naderende verdwijning van de aarde. In het specifieke geval van trofeejagers is de aanschaf van een zeldzame dierenkop (of een dergelijk teken) veel geld waard. Het is een basisprincipe van het bedrijfsleven. Een afnemend aanbod vergroot de vraag en plotseling wordt een slinkende soort financieel wenselijk geacht. Empathie voor individuele dieren maakt geen deel uit van de vergelijking, maar het risico op uitsterven kan dalen met elke dollar die aan de huid van een soort is getagd.

Argumenten voor de jacht

Volgens Dr. Rolf D. Baldus, voorzitter van de International Council for Game and Wildlife Conservation Tropical Game Commission: "Totale bescherming van dieren in het wild en jachtverboden bereiken vaak het tegenovergestelde, omdat ze de economische waarde van dieren in het wild verwijderen en iets zonder waarde is weerloos gedoemd tot achteruitgang en uiteindelijk tot uitsterven. "

De bewering van Dr. Baldus wordt ondersteund door Netumbo Nandi-Ndaitwah, de minister van Milieu en Toerisme van Namibië, die heeft bijgedragen aan het behoud van de natuur in Namibië door jachttoerisme. Mevrouw Nandi-Ndaitwah beweert dat het Namibische wild in de afgelopen jaren meer dan is verdrievoudigd, omdat het jachttoerisme landeigenaren aanmoedigt om wild op hun boerderijen en ranches te promoten, waar veel soorten ooit als overlast werden beschouwd. Plattelandsgemeenschappen hebben ook conservaties gecreëerd waardoor proactief natuurbeheer helpt bij het ondersteunen van hun middelen van bestaan. Op hun beurt keren wildsoorten terug naar gebieden waar ze al lang waren uitgeroeid.

"De CIC maakt zich grote zorgen over de huidige inspanningen van een coalitie van anti-jacht- en dierenrechtengroepen om de Afrikaanse leeuw onder de Amerikaanse Endangered Species Act te plaatsen," meldt Sports Afield. "Alle grote katten, die al tientallen jaren formeel worden beschermd, worden inderdaad steeds meer bedreigd: de tijger, de sneeuwluipaard en de jaguar. In Kenia wordt de leeuw al meer dan 30 jaar niet legaal bejaagd en gedurende die periode De omvang van de leeuwenpopulatie is gecrasht tot ongeveer 10 procent van de naburige Tanzaniaanse leeuwenpopulatie, die in dezelfde periode is bejaagd. Verboden werken duidelijk niet alleen niet, maar versnellen ook het uitsterven van soorten. "

"Het is een ingewikkeld argument", geeft de oprichter van de Giraffe Conservation Foundation, Dr. Julian Fennessey, toe. "Er zijn veel factoren. Het verlies van leefgebied en het uiteenvallen van populaties door kunstmatige constructies zijn de belangrijkste factoren die hun aantal bedreigen. In de landen waar je legaal kunt jagen, nemen de populaties toe, maar in Afrika zijn het totale aantal alarmerend laten vallen. "

Argumenten tegen de jacht

Wetenschappers die de duurzaamheid van op jacht bedreigde soorten bestuderen, hebben bewezen dat trofeejagers een hogere waarde toekennen aan zeldzame soorten. Verbetering van de IUCN-status van verschillende Afrikaanse diersoorten is in verband gebracht met een stijging van de prijzen voor trofeeën en er is betoogd dat deze vraag naar zeldzaamheid zou kunnen leiden tot meer uitbuiting van dieren die al klaar zijn voor uitsterven.

In reactie op een recent wetenschappelijk artikel in Natuur suggererend "een marktbenadering om de walvissen te redden", beweerde Patrick Ramage van het Internationaal Fonds voor dierenwelzijn dat "nieuw leven inblazen en economische waarde in deze [walvisjacht] is een adembenemend dom idee."

Phil Kline van Greenpeace herhaalde de bezorgdheid van Ramage. "Het zou veilig zijn om aan te nemen dat illegale walvisvangst floreert als er een legale walvisvaarthandel zou worden opgezet."

Volgens Zoe, een website gemaakt door Michael Mountain van Best Friends Animal Society, staat jagen als conserveringsstrategie volledig haaks op het huidige denken over wie andere dieren zijn en hoe we ze moeten behandelen. Het grote gevaar van een regeling als deze is dat het actief iets legitimeert dat fundamenteel fout is in plaats van het te stoppen. "

Leunend op economisch bewijs in plaats van puur sentiment, citeert de League Against Cruel Sports een studie van 2004 door de Universiteit van Port Elizabeth, die schatte dat ecotoerisme op particuliere wildreservaten meer dan 15 keer het inkomen van vee of wildfok of overzeese jacht genereerde.